
De Belastingdienst in Den Haag. © ANP/HH/Peter Hilz
Jagen op toeslagouders: zo hadden ze het wél bedoeld
Wanneer er over fraude politieke opwinding is, moet je niet gek opkijken als er een mensonterende fraudejacht ontstaat. Niemand had het zo bedoeld – want iedereen deed slechts wat er verwacht werd. Dat stelt journalist Jesse Frederik in zijn deze week verschenen reconstructie van de toeslagenaffaire. Daarin pleit hij de Belastingdienst grotendeels vrij en wijst hij de Tweede Kamer als schuldige aan. Is dat terecht?
Hoe heeft de toeslagenaffaire kunnen ontstaan? En wat kunnen we ervan leren? Het deze week verschenen boek Zo hadden we het niet bedoeld van journalist Jesse Frederik van De Correspondent, is het eerste boek dat probeert antwoord te geven op deze vragen. Daarbij gaat het Frederik niet om wie de ellende heeft veroorzaakt, maar waarom de tragedie plaatsvond.
Het boek leidde al voor publicatie tot controverse. Een drukproef bevatte een frontale aanval op de verslaggeving van RTL Nieuws en Trouw, die de toeslagenaffaire mede zou hebben aangesticht. Dat leidde tot heftige kritiek, compleet met een internetfittie tussen de journalisten. Zo plaatste RTL-journalist Pieter Klein alvast op Twitter 25 pagina’s met vermeende onjuistheden en verdraaiingen in het boek van Frederik. Ook Kamerleden reageerden not amused: twee hoofdrolspelers – Pieter Omtzigt (CDA) en Renske Leijten (SP) – zijn niet geïnterviewd voor het boek.
Kortom, al voor publicatie was de toon gezet.
Hijgerige journalistiek
Frederik heeft een fundamenteel ander verhaal te vertellen dan RTL Nieuws en Trouw, die de Belastingdienst steeds als hoofdschuldige ten tonele voeren. Net zoals Omtzigt en Leijten dat doen, de Kamerleden die het balletje met veel moeite aan het rollen brachten.
Journalisten worden in het boek weggezet als jachthonden op zoek naar explosieve memo’s en ‘geheime’ stukken. Journalistieke nieuwsgierigheid: bij Frederik heet het wantrouwen. ‘Met die wantrouwende houding ontstaat al snel een gemoedsverbond tussen Kamerleden als Omtzigt en onderzoeksjournalisten.’ Dat zou leiden tot hijgerige journalistiek, die geen zicht biedt op het waarom.
Zulke mediakritiek past bij De Correspondent, dat de slogan ‘voorbij de waan van de dag’ tot handelsmerk heeft gemaakt. Er is in beginsel ook niets mis mee om elkaar de maat te nemen. Maar de vraag is of de harde kritiek op genoemde media terecht is. Pieter Klein van RTL Nieuws en Jan Kleinnijenhuis van Trouw hebben zich bijna twee jaar lang vastgebeten in de affaire, en gingen nu juist ver voorbij de waan van de dag. Zonder hun gezamenlijke inspanningen – en die van de Kamerleden – was de toeslagenaffaire nooit boven water gekomen.
Er zijn geen schurken, er zijn slechts goedwillenden die als riet meebuigen met de maatschappelijke wind
In tegenstelling tot genoemde Kamerleden en media wil Frederik niets weten van een ‘schurkenspeurtocht’. Hij schrijft: ‘Wat als er nu geen schurk is die hier verantwoordelijk voor is? Wat als de meeste mensen te goeder trouw waren en dit toch gruwelijk is misgelopen? [...] De schurkenspeurtocht veronderstelt dat de schurken weten wat ze aan het doen zijn. Maar dikwijls hebben de spelers nauwelijks besef van de rol die ze in het grotere geheel spelen.’ En: ‘De ambtenaren, de politici, de journalisten – iedereen handelde vanuit de eigen taakopvatting. En in de som van al die begrijpelijke beslissingen ontvouwde zich de tragedie.’
Op de vraag waarom de affaire kon ontstaan, heeft Frederik al op pagina 9 antwoord: ‘Wie inzoomt op de details ziet een complexe samenloop van omstandigheden met onbedoelde consequenties.’ Ook over de schuldvraag is de auteur snel duidelijk: ‘Er zijn veel mensen die het beter hadden moeten doen.’
Er zijn dus geen schurken, er zijn slechts goedwillenden die als riet meebuigen met de maatschappelijke wind; radertjes in een complexe machine waarvan ze de werking niet overzien. Zo beschouwd – en dit is de kern van Frederiks betoog – is iedereen een beetje schuldig. En op die manier is dus niemand schuldig. Rutte had het zelf niet beter kunnen verzinnen.

Frederik zoekt de controverse
Voor wie het nieuws volgde over het rapport van de Parlementaire Ondervragingscommissie Kinderopvangtoeslag komen de conclusies in Zo hadden we het niet bedoeld verrassend vergevingsgezind over. Werd er dan niet etnisch geprofileerd? Waren gezinnen niet bewust de vernieling in gejaagd? Heeft de Belastingdienst de rechtsbescherming van ouders niet ernstig geschaad? Om bij de titel te blijven: ja, maar zo hadden ze het niet bedoeld.
Tot die slotsom komt de auteur niet zomaar.
Met voor De Correspondent typerende sociologische en uitstekend gedocumenteerde journalistiek, voert de auteur de ene na de andere speler op: de ambtenaar die het beste wil voor de samenleving maar gevangen zit in een web van hardvochtige regels; het Kamerlid dat de regels wel wil veranderen maar weet dat je niet bij talkshow Op1 aan tafel komt met een pleidooi voor een ‘hardheidsclausule’ in de Wet Inkomensafhankelijke Regelingen; de columnist die schuimbekt van woede over Bulgarenfraude om zes jaar later met hetzelfde gemak bijkans te stikken van verontwaardiging over het leed dat de ouders is aangedaan.
Kamerleden, ambtenaren en journalisten: in de visie van Frederik zijn ze het wuivende riet in de wind. Ze deden gewoon hun werk, zij het gemankeerd. De affaire was daarmee ook onvermijdelijk: als er andere hoofdrolspelers zouden zijn gecast, zou de tragedie zich op dezelfde wijze hebben voltrokken.
Het heeft een onweerstaanbare charme: met één korte formule verklaar je de toeslagenaffaire. Terwijl andere journalisten en Kamerleden bijna twee jaar lang met grote moeite en het lezen van duizenden pagina's Wob-documenten de affaire konden doorgronden, lag de verklaring voor het oprapen. We keken er alleen overheen.
Is het echt zo simpel?
De schijnwerpers op de Tweede Kamer
Frederiks manier van kijken heeft voordelen. Zo plaatst hij de affaire in een bredere context. Hij besteedt veel aandacht aan de jarenlange organisatieproblemen bij de Belastingdienst. Daardoor ontstaat zicht op kwesties die tot nu toe onderbelicht zijn gebleven. Bijvoorbeeld: de rommelige cultuur in de top van de Belastingdienst (besluiten werden niet op schrift gesteld), en de structureel slechte verhoudingen tussen de Belastingdienst en de top van het ministerie van Financiën. Ook de politiek aangejaagde drang tot efficiëntie, waarmee verregaande automatisering het won van ‘de menselijke maat’, komt uitgebreid aan bod.
Eveneens verfrissend zijn de schijnwerpers op de rol van de Tweede Kamer.
Een diepgravende analyse daarvan ontbrak tot op heden. De Kamer koos ervoor om zelfonderzoek buiten de opdracht van de Parlementaire ondervragingscommissie te houden. Kennelijk had men weinig trek in de spiegel te kijken. Met veel oog voor detail schetst Frederik waar die afkeer van zelfbeschouwing vandaan komt. Hij laat zien hoe Kamerleden van links tot rechts, bij ieder nieuwtje over vermeende fraude, vergaande maatregelen eisen zonder stil te staan bij de consequenties voor de uitvoering of voor de rechtsstaat. Het moet harder, harder, harder.
Volgens Frederik is dit de ware toeslagenaffaire: een parlement dat de kwaliteit van wetten offert aan fraudehysterie
Waar ging die Bulgarenfraude in 2013 nou helemaal over, vraagt Frederik zich af. Een paar miljoen euro aan fraude – kattenpis volgens de onderzoeksjournalist. Maar Kamerleden verdrongen elkaar bij de interruptiemicrofoon om van staatssecretaris van Financiën Frans Weekers (VVD) meer maatregelen te eisen. Kritisch schrijft hij over Kamerleden die duizenden pagina’s stukken krijgen en dan op hoge toon roepen dat de staatssecretaris informatie achterhoudt. Of die verongelijkt reageren op de vraag wat zij zelf hebben gedaan om de uiterst strikte wetgeving te verbeteren.
Daarmee zijn we beland bij Frederiks pleidooi voor parlementariërs om zich veel minder met incidenten bezig te houden en meer met de kwaliteit van wetten. En dat is niet de verantwoordelijkheid van de Belastingdienst, maar van de wetgever. Diens harde alles-of-niets-wetgeving zette de Belastingdienst er immers toe aan om vanwege pietluttigheden enorme bedragen terug te vorderen.
Pas vorig jaar kwam er veel aandacht voor de grote terugvorderingen, die vaak niets met fraude te maken hadden. Voor die wetgeving had de Belastingdienst de bewindslieden Lodewijk Asscher (SZW) en Eric Wiebes (Financiën) destijds uitvoerig gewaarschuwd, zo onthulde Follow the Money.
De noodkreten van de Belastingdienst waren destijds aan dovemansoren gericht. Ondertussen werden fraudewetten aangescherpt. Een motie van de SP om de terugvorderingen te beteugelen, kreeg nauwelijks steun van andere partijen. Volgens Frederik is dit de ware toeslagenaffaire: een parlement dat de kwaliteit van wetten offert aan fraudehysterie – een vorm van staatsrechtelijke nalatigheid. Die kritiek is terecht, hetgeen Pieter Omtzigt vorig jaar volmondig beaamde tijdens een debat: ‘De les van de Kamer is dat wij wat meer tijd gaan besteden aan wetgeving en minder aan spoeddebatten.’

Maar is daarmee de affaire verklaard? Dat de goeden moesten lijden onder de kwaden, was dat de schuld van hijgerige Kamerleden? Kwam daar de fraudejacht vandaan?
Frederik is zeker van zijn zaak: ‘In 2013 kreeg de Belastingdienst de opdracht van de Kamer en het kabinet om in razend tempo op elk signaal van misbruik af te stormen,’ schrijft hij. ‘En nu, zes jaar later, zijn de brokstukken zichtbaar, zijn er mensenlevens verwoest.’
De politiek heeft het gedaan
Dat de Belastingdienst bij duizenden ouders de toeslag ten onrechte stopzette – de aanleiding voor de affaire – daar zouden de volksvertegenwoordigers bij voorbaat mee hebben ingestemd. Frederik: ‘In de Kamerbrief van 10 mei 2013 stond het al: “Geen voorschot bij verhoogd frauderisico.” [...] in september 2013 voegde Frans Weekers daaraan toe dat “het echt afgelopen moet zijn dat overal waar frauderisico’s bestaan, waar de mensen binnen de dienst Toeslagen ruiken dat er mogelijk iets verkeerd zit, vanwege een krappe beslistijd wordt overgegaan tot het verstrekken van voorschotten”.’
‘Geen enkel Kamerlid protesteerde tegen deze opmerking,’ vervolgt de journalist. ‘Het reukvermogen van een medewerker van de afdeling Toeslagen was voortaan voldoende om geen kinderopvangtoeslag meer uit te keren.’
Zo simpel is het dus in Frederiks optiek: de politiek heeft het gedaan – de uitvoering is slechts een willoos werktuig dat opdrachten uitvoert. Het roept deze vraag op: als je voor een harde fraudeaanpak bent, pleit je dan automatisch ook voor het aanpakken van onschuldige burgers? Lever je je dan als samenleving inderdaad over aan het reukvermogen van een individuele ambtenaar?
Voor het stopzetten van een toeslag is ‘gerede twijfel’ nodig – dat is heel wat anders dan afgaan op reukvermogen
Nee natuurlijk niet, daar zit een wereld tussen. Althans, die behóórt ertussen te zitten. Die wereld bestaat uit juridische normen als de algemene beginselen van behoorlijk bestuur en allerlei procedurele wetten die de overheid dwingen burgers netjes te behandelen. Voor het stopzetten van een toeslag is bijvoorbeeld ‘gerede twijfel’ nodig. Dat is heel wat anders dan afgaan op reukvermogen.
Precies hier ging het mis bij de Belastingdienst. Ook zonder gerede twijfel werden toeslagen stopgezet, alleen maar omdat je klant was bij een bepaald gastouderbureau. Dat je van fraude werd verdacht, hoorde je niet want een fatsoenlijk gemotiveerd besluit kreeg je niet. Vervolgens werden er excessief veel bewijsstukken opgevraagd, en bij gebreke daaraan moesten de ouders alle ontvangen toeslag terugbetalen.
Als je bezwaar maakte, werden beslistermijnen zwaar overschreden waardoor ouders jarenlang in onzekerheid verkeerden. Bovendien was er een ‘werkinstructie’ die de bezwaar-ambtenaar verplichtte contact op te nemen met de ambtenaar van de afdeling Toeslagen die het besluit had genomen – geen onafhankelijke behandeling dus. In beroepszaken bij de rechter hield de Belastingdienst een tijd lang stukken achter, ook op basis van een werkinstructie. Een persoonlijk betalingsregeling kon je als vermeend fraudeur vergeten: het was je eigen schuld immers.
Had de Kamer kunnen of moeten voorzien dat wanneer ze pleit voor een strenge fraudeaanpak, een uitvoerende dienst dit soort juridische en procedurele normen overboord zet? In al die duizenden documenten over de toeslagenaffaire is geen enkele missive van een minister of staatssecretaris aangetroffen die ambtenaren een vrijbrief geeft om grenzen te overschrijden.
Toch deden ze dat wel. Maar daarvoor heeft Frederik weinig aandacht.
De beslissers — de topambtenaren en hun naaste adviseurs – spelen in zijn boek een ondergeschikte rol. Zo voert Frederik de topambtenaar die leidinggaf aan het beruchte Combiteam Aanpak Facilitators (CAF) maar een enkele keer op, alsof die een toevallige passant was. Over dit speciale anti-fraudeteam schrijft hij dat het ‘door alle ophef over zijn stoerpraterij […] een veel grotere rol in de toeslagenaffaire krijgt toebedeeld dan het in werkelijkheid heeft gehad.’ Het team had slechts een adviserende rol, noteert Frederik op basis van een (anonieme) bron.
Dat dit niet klopt, is al sinds eind 2019 bekend. Toen kwamen er honderden documenten over het anti-fraudeteam naar buiten na een Wob-verzoek door RTL Nieuws en Trouw. Zij concludeerden toen al dat het topmanagement van de Belastingdienst ruim baan gaf aan het CAF. Als gevolg van het optreden van dit team werden de toeslagen van honderden mensen stopgezet, zonder grondig onderzoek. Ook in het rapport van de Parlementaire ondervragingscommissie speelt dit CAF-team een sleutelrol in de fraudeaanpak.
Had Hans Blokpoel het niet zo bedoeld?
De baas van het CAF-team was Hans Blokpoel, die binnen de Belastingdienst bekend stond als een echte Macher – en als een fraudejager die zijn ambtenaren de vrijheid gaf om de grenzen van de handhaving op te zoeken. Het was Peter Veld, de toenmalige directeur-generaal van de Belastingdienst, die Blokpoel had aangesteld en samen besloten ze tot een stevige aanpak.
Dat Frederik topambtenaren wegtovert, past bij zijn visie: we handelen vanuit onze taakopvatting zonder te weten wat we precies aanrichten
Uit een verslag van het Management Team Fraudebestrijding van De Belastingdienst: ‘Hans Blokpoel geeft aan dat tot nu toe handhavingsregie bij belastingen tijd kost. CAF is sneller en zoekt bewust de grenzen van onze mogelijkheden op.’ In een weekverslag van het CAF Team staat: ‘CAF heeft als directe opdracht van de algemeen directeur belastingen [Blokpoel, red.] om de grenzen van de behandeling daarin op te zoeken. Zelfs als zou uiteindelijk blijken ter zitting [bij de rechter, red.] dat we terug moeten in de behandeling is dat een aanvaardbaar risico.’ Daarbij werd ingecalculeerd dat de 20 procent ouders die niets verkeerd hadden gedaan zouden lijden onder de 80 procent ‘fouten’. Deze getallen waren gebaseerd op een ‘gevoel’, zo verklaarde Veld tijdens zijn verhoor door de Parlementaire ondervragingscommissie.
Dat een manager baas wordt van een fraudeteam dat de grenzen mag opzoeken, had de Tweede Kamer dat moeten voorzien?
Dat Frederik topambtenaren wegtovert, past bij zijn visie op de affaire: we handelen vanuit onze taakopvatting, zonder te weten wat we precies aanrichten. ‘En in de som van al die begrijpelijke beslissingen ontvouwde zich de tragedie.’ In die visie is geen plaats voor de conclusie dat iemand van bovenaf besluit hoe de werkelijkheid eruit moet zien – en dat die persoon dan ook de nadelige consequenties voor duizenden ouders voor lief neemt. Net zomin biedt die visie ruimte voor de notie dat ‘begrijpelijke beslissingen’ niet allemaal begrijpelijk waren; en dat ook op lager ambtelijk niveau mensen tot het besef hadden kunnen komen dat ze aan iets meewerkten dat ten diepste onrechtvaardig is.
‘Flinterdun bewijs’ voor etnisch profileren
Frederiks drift om de schuld te leggen bij de Kamer en de journalistiek, en de Belastingdienst vrij te pleiten, gaat helemaal wringen als hij schrijft dat het bewijs voor etnisch profileren ‘flinterdun’ is. De Autoriteit Persoonsgegevens was er in juli 2020 glashelder over: de Belastingdienst discrimineerde en pleegde meerdere overtredingen door acht te slaan op de tweede nationaliteit van burgers. De staatssecretaris van Financiën bood dezelfde dag excuses aan.
Al een jaar eerder – in 2019 dus – had de algemeen directeur Toeslagen bij de Belastingdienst tegenover de Autoriteit Persoonsgegevens het al erkend: het gegeven of iemand wel of niet het Nederlanderschap had, werd tot juli 2018 door de Belastingdienst gebruikt bij de kinderopvangtoeslag en – tot een week voor het gesprek met de toezichthouders – ook nog bij de huurtoeslag. Het niet-Nederlanderschap was een onderscheidend criterium en gaf een verhoogd risico op een ‘foute’ toeslagaanvraag. Dat de Belastingdienst discrimineerde, staat vast.
Nog altijd maakt de Kamer jacht op wat erover etnisch profileren bekend is binnen de Belastingdienst. Allerlei passages in documenten zijn onleesbaar naar de Kamer gestuurd, waardoor de onderste steen nog niet boven lijkt te zijn.
Controle van de macht
Over de jacht naar de onderste steen, bijvoorbeeld naar aanleiding van de Bulgarenfraude, heeft Frederik geen goed woord over: ‘Maar wat voegde al die informatie nu eigenlijk toe? Ging het nu echt om die feitenrelazen? Of was het eindeloze opvragen van documenten een manier om de verhaallijn van de whodunit in stand te houden en steeds opnieuw te kunnen zeggen: wij vinden fraude heel erg?’ Al die profileringszucht levert volgens de auteur maar weinig op: ‘Moties, Kamervragen en ja, misschien ook kiezers. Maar wat blijft er over van de kerntaken van Kamerleden: het controleren van de regering en het medewetgeven?’
Hier blijkt dat Frederik – die de Kamer en journalisten een tunnelvisie verwijt – zelf een tunnel is ingelopen.

In zijn ijver om een alternatief narratief neer te zetten, laat hij weg dat het volhardend doorvragen van politici als Omtzigt en Leijten de rot bij de Belastingdienst heeft blootgelegd, ondanks veel tegenwerking van het kabinet en van het ministerie van Financiën. Omtzigt had daarbij lak aan coalitiebelangen, wat rustig moedig genoemd mag worden. Dankzij het ‘eindeloos’ doorvragen is de tamelijk monistische relatie tussen Kamer en kabinet doorbroken en kwam het controleren van de macht uit de verf op een wijze die we jarenlang niet zagen. Toch portretteert Frederik Renske Leijten als een boze hysterica met onbegrip voor de materie.
Zonder de inspanningen van Omtzigt en Leijten was er nooit compensatie toegezegd voor al die gedupeerde ouders. Maar dat schrijft Frederik niet op. De twee Kamerleden zeggen beiden niet te zijn geïnterviewd voor dit boek. Frederik zegt na vragen van Follow the Money dat hij het ‘niet per se’ nodig vond hen te interviewen.
Of je het nu met Frederiks visie eens bent of niet: wat dit boek zeker oplevert is aandacht voor de rol van de Kamer bij het tot stand komen van wetten. Het is ook goed dat hij de rol van journalisten ter sprake brengt. Maar we moeten het eveneens hebben over ambtenaren en hun ethiek. Dit is het belangwekkende onderwerp dat Frederik in zijn 388 pagina's tellende boek grotendeels braak laat liggen: is je voornaamste taak als ambtenaar het dienen van je bewindspersoon of dien je de rechtstaat van alle burgers?
‘Zo hadden we het niet bedoeld’ is hier te bestellen.
213 Bijdragen
Uitgelicht door de redactie
Jan Ooms 10
Hoewel ik de achterliggende gedachte van Frederik begrijp vergeet hij toch een aantal wezenlijke zaken die door Jan-Hein en Martijn wél genoemd worden.
Dat het de Kamer dikwijls aan zelfreflectie ontbreekt zal niemand durven bestrijden, maar daarmee is de hele toeslagenaffaire niet te vergoelijken.
De opdrachten binnen de belastingdienst door de top gegeven gebeuren buiten het gezichtsveld van de Kamer en de klakkeloze uitvoering ervan door de lagere ambtenaren al helemaal. De Kamer kan hiervoor onmogelijk verantwoordelijk worden gehouden, zeker wanneer er door de betrokken ministeries ook nog eens informatie wordt achtergehouden. Zowel de topambtenaar als de uitvoerende ambtenaar mogen zich nooit verschuilen achter ‘ik voer enkel de aan mij verstrekte opdracht uit’. Daar is de eed die ze af (horen te) leggen duidelijk genoeg over!
Wat de Kamer zich wél aan mag trekken is dat ze in de besluitvorming hiermee geen rekening hebben gehouden. Er zijn ondertussen al zovele schandalen geweest waarbij goedbedoelde wetten totaal verkeerd uitpakten. Verbazing achteraf alléén is niet voldoende. Léér ervan en probeer dit in toekomstige wetgeving te voorkomen en controlemomenten in te bouwen zodat er vroegtijdig ingegrepen kan worden om erger te voorkomen!
Wat dat betreft heeft Omtzigt helemaal gelijk wanneer hij zich afvraagt waar de Kamer zich mee bezig zou moeten houden.
Uitgelicht door de redactie
Jesse Frederik 2
Het is ook een beetje een karikatuur als je schrijft dat ik doe alsof ‘de pers’ en ‘de Tweede Kamer’ de daders zijn, en de Belastingdienst niet. Ik denk dat zowel de Belastingdienst, als de ministeries van SZW en Financiën, als de rechtspraak, als de Tweede Kamer, als de pers verantwoordelijkheid dragen.
Je schrijft in de slotzin: ‘We moeten het eveneens hebben over ambtenaren en hun ethiek. Dit is het belangwekkende onderwerp dat Frederik in zijn 388 pagina's tellende boek grotendeels braak laat liggen: is je voornaamste taak als ambtenaar het dienen van je bewindspersoon of dien je de rechtstaat van alle burgers?’
Volgens mij laat ik dat terrein niet braak liggen. Je kritiek op windvaan ambtenaren als Hans Blokpoel deel ik volledig. Ik beantwoord je vraag ook in mijn epiloog: 'Als het harde optreden tegen ouders zoveel buikpijn opleverde, zoals topambtenaren van de Belastingdienst verklaarden tijdens de verhoren, waarom verstomden hun geluiden dan na 2015? Waarom bleef men niet, keer op keer op keer, tot vervelens toe, bij de ministeries aangeven dat het misging? En waarom besloot niemand van de Belastingdienst om buiten de hiërarchische lijntjes te kleuren: de pers in te lichten of een Kamerlid te bellen? Er bestaat bij ambtenaren een hardnekkige neiging om afwachtend naar boven te kijken: ‘U moet het maar zeggen.’ Alsof die mensen boven hen altijd zo goed weten wat er nodig is. Laten we niet vergeten dat ambtenaren naast een loyaliteit aan de ambtelijke lijn ook een loyaliteit aan de samenleving hebben.'
Eveline Bernard 6
"voegde Frans Weekers daaraan toe dat “het echt afgelopen moet zijn dat overal waar frauderisico’s bestaan, waar de mensen binnen de dienst Toeslagen ruiken dat er mogelijk iets verkeerd zit, vanwege een krappe beslistijd wordt overgegaan tot het verstrekken van voorschotten”.’
‘Geen enkel Kamerlid protesteerde tegen deze opmerking,’ vervolgt de journalist. ‘Het reukvermogen van een medewerker van de afdeling Toeslagen was voortaan voldoende om geen kinderopvangtoeslag meer uit te keren.’ "
Ik denk het niet..
John Henssen
Eveline BernardEveline Bernard 6
John HenssenGJ van Broekhoven 9
Eveline BernardHet vooraf verstrekken van de voorschotten is expliciet opgenomen in de wet. Het actief jagen achter fraudeurs komt ook mede uit de koker van Omtzigt. En, die opdracht heeft die man over de heg bij de belastingdienst gegooid; succes ermee! Bijkomend probleem is dat als gevolg van reorganisaties de afdeling Toeslagen natuurlijk altijd een zooitje blijft. Reorganisaties die ook de 2e Kamer heeft geëist.
Weekers heeft inderdaad gewaarschuwd dat de extreme fraudejacht bezwaarlijk is. Echter, de 2e Kamer, ook Omtzigt hebben in koor gebruld; hang them high! Dus, is dit doorgegaan.
Eveline Bernard 6
Brian de Graaf 1
Eveline BernardGJ van Broekhoven 9
Eveline BernardEveline Bernard 6
Lees dit toneelstuk nog eens:
https://theaterencyclopedie.nl/wiki/Broeder_Eichmann_-_Nieuwe_Komedie_-_1984-03-29
De lessen van 1940-1945 en het Eichman proces van 1961-1963 zijn
vervat in een boek, waarop het toneelstuk is gebaseerd.
Yvonne Koster 6
Eveline BernardNiek Jansen 9
Yvonne KosterZo waren ze tegen de vervolging van de Japanners werkzaam in de beruchte Unit 731 in Mandsjoerije, die tijdens de oorlog gespecialieerd waren in het doen van proeven op gevangenen voor hun biologische en bacteriologische oorlogvoering. De VS wilde gebruik maken van de resultaten van hun werk.
Ook werden op grote schaal nazi misdadigers ingeschakeld door de VS voor hun Koude Oorlog tegen Rusland.
Eveline Bernard 6
Yvonne Kosterj.a. karman 5
Eveline BernardJe moet terug naar de jaren 20-30 hoe de manipulatie van de mensen begon. Dat is de overeenkomst met nu.
Patrick Ubags 1
j.a. karmanDus het is nu nog niet de tijd voor een premature historistisch-sociologistische analyse met veel eigen (activistische) opvatting over wat er allemaal onder zou zitten, maar kijken wat er wordt gedaan om het op te lossen en er bovenop blijven zitten, hoe journalistiek saai dat ook moge zijn. En als er (te) weinig gebeurt, spreek MP Rutte er keer op keer op aan, geef telkenmale aan hoe lang het al duurt en haal alle andere zaken erbij. Vraag telkens weer waarom hij dit laat gebeuren en laat bestaan onder zijn verantwoordelijkheid. Menig burger was allang gestraft met ontslag of boete bij zulk wanpresteren.
Want laten we eerlijk zijn: wat heeft Rutte eigenlijk wél gepresteerd de afgelopen 4 jaar? Je mag de drie jaar voor Corona als basis nemen als dat beter uitkomt.
Martien van Dongen 4
Bij de belastingdienst zijn mensen benoemd op een bepaald profiel in de uitvoering van het Team. Dat zijn bewuste keuzes geweest. Die keuzes zijn niet door iedereen gemaakt.
Willem de Vries
Martien van DongenWillem de Vries
Welke eed zweert elke ambtenaar?
Roelf van der Laan 3
Willem de VriesDaar wringt de schoen: een democratische overheid maakt nog geen democratische samenleving, waarin onze grondrechten (vanzelf?) gerespecteerd worden.
Leo Huvers
Roelf van der Laan1. Zorg dat het afleggen ervan weer een ritieel is i.p.v. een administratieve handeling.
2. Stel een van Ministeries onafhankelijke instantie in (bv bij de Nationale Ombudsman) waar ambtenaren melding kunnen doen (en advies kunnen vragen) bij weigering van een dienstbevel op basis van de door hen afgelegde eed, waarna die instantie onderzoek doet en van de resultaten verslag uitbrengt aan de TK.
Wat mij in de Toeslagenaffairre ook opvalt:
1. Het heeft heel lang geduurd voordat de ellende boven tafel kwam. Omzigt wees in dit verband op het niet goed zijn van 'checks and balances' en de journalistiek die er ook pas laat aandacht voor had.
2. Het waren Renske Leyten en Pieter Omzigt die de boel boven tafel haalden. Renske Leyten is van de SP, een partij met verbinding in wijken, pieter Omzigt zit in de TK met meer dan 200.000 voorkeurstemmen, heeft eveneens veel meer binding met kiezers/burgers dan anderen.
Mij lijkt bovenstaande waarneming een vingerwijzing te bevatten voor aanpassing van het kiesstelsel, waarbij ik zou denken in de richting van het Duitse systeem dat elementen van een districtenstelsel in zich heeft.
Constitutionele toetsing van wetten, zoals bv in Frankrijk, valt ook te overwegen, maar lijkt me minder essentieel dan wijziging van het kiesstelsel.
Roelf van der Laan 3
Leo HuversOm voor ambtenaren een onafhankelijke instantie te hebben waar ze met problemen bij de uitvoering terecht kunnen lijkt me een uitstekend idee.
Ook zinvol lijkt mij: meer diversiteit in het ambtenaren apparaat van hoog tot laag. Eventueel verplicht stellen.
Ricardo Tetteroo 3
Leo HuversWillem van Lith
Willem de VriesIrvin Barnard
Willem de VriesElmar Otter 6
Irvin BarnardRodney Rosenda
Elmar OtterGerard van Dijk 6
Rodney RosendaDat is op het niveau van het slachtoffer.
Voor een ondergeschikte in het systeem geld een soortgelijke dynamiek. Je constateert iets, kaart dit aan en je word persona non grata. Ze proberen je te elimineren, loonbevriezing, ontnemen van je reiskostenvergoeding.
Money rules the World, ongeacht welk onrecht je wilt bestrijden je zal door het systeem worden platgewalst. De mensen die er wat aan willen doen moeten weg of liever aan de bedelstaf. Ondergeschikten horen geen vragen te stellen en doen dat ook niet. Doe je dat wel dan ben je een verrader. Immers een beerput open voelt voor iedereen als een bedreiging en sluit daarvoor liever zijn dat ogen.
Jantinus 1
Willem de VriesPatrick Ubags 1
JantinusErwin de Waard 6
Patrick UbagsIn de eed of belofte staat dus dat een ambtenaar beloofd zich aan de wet te houden.
De wetten komen van de politici.
Merko Tigelaar
MarcelR
Merko TigelaarEveline Bernard 6
MarcelRIn voorpublicatie. Het is daarna aangepast en wordt nu pas integraal verspreid.
Roland Horvath 7
De hele toeslagen affaire heeft niets onverwachts. Als we het tegendeel bekijken.
Hoe zit het met alle soorten toeslagenaffaires over geld gegeven aan het grootkapitaal.
Er is reeds vaker gezegd dat de overheid in NL/BE en andere EU staten de schuldeiser is die het meeste schuld treft aan het ruïneren van de armen. Zo bijvoorbeeld moeten de schuldenaars allerlei boetes betalen. Voor elke schuldeiser zou moeten gelden dat hij geen bijkomende kosten van welke aard dan ook mag rekenen. De kosten die hij moet maken worden dan verrekend in de product prijs, die iedereen betaalt. En in het uiterste geval moet de schuldeiser een deel van de schuld op zich nemen. Wat NL, Rutte, Dijsselbloem, Hoekstra in het kader van de EU niet willen.
Het taalgebruik bij deze en andere wandaden loopt mankt en is er om alle betrokkenen vrij te pleiten. Zo wordt op de zelfde manier gedacht over WO1 & 2, die de West Europese staten hebben uitgevochten terwijl ze de verschrikkingen van de oorlog grotendeels kenden. Domheid is des mensen.
In sommige staten de term nazisme gebruiken verboden voor stokers tegen minderheden.
Dat stoken heeft in het kolonialisme en in WO2 geleid heeft tot moord en vernietiging.
De toeslagen affaire, waarvan de schuld op de belastingdienst wordt afgeschoven, is ook een illustratie van schijnheiligheid. De politici en hun knechten de MSM zijn daar meesters in.
Het gebeuren illustreert de vijandigheid van een rechts, neoliberal regime als Rutte 1, 2, 3 .. 25 tegenover de 99%. Het dient uitsluitend het groot kapitaal, de GMO.
Een begin van een oplossing is een Derde Kamer met 17 miljoen leden. Jaarlijkse bindende referenda over om het even wat zoals in CH. Een vertrouwensstemming over het beleid. Meer macht in de politiek en in de ondernemingen aan de burgers.
Felicitaties voor FTM en voor de Tweede Kamer leden Pieter Omtzigt CDA en Renske Leijten SP.
Pieter Jongejan 7
Roland HorvathDe huidige praktijk is dat de risico´s van het gebruik van produkten en diensten worden gesocialiseerd en dat de winsten worden geprivatiseerd. Het gevolg is alsmaar stijgende instndhudingkosten, lagere reele lonen en pensioenen en gelijkblijvende of zelfs stijgende winsten.
Uit recent wetenschppelijk onderzoek blijkt dat hele kleine stukjes plastic )nano grootte' in de hersenen van vissen zijn aangetroffen. (Haarlems Dagblad, 10.2.2021, onderzoekers zien nanodeeltjes in hersenen)
Roland Horvath 7
Pieter JongejanHet is de hoogste tijd dat alle burgers een aantal belangrijke feiten uit de economie leren.
Dat we de slogan niet moeten horen: De bedrijfslasten verlagen om de investeringen en dus de economische groei, de werkgelegenheid en de welvaart te bevorderen. Uitspraken van bijvoorbeeld Reagan, Trump.
10, 15 à 20 uiteenzettingen van bijvoorbeeld 20 minuten zou reeds veel zijn.
Elmar Otter 6
Ik heb dat in andere artikelen op FTM al vermeld. Maar dan nog maar eens. Hebben jullie gekeken naar het aantal bestuursrechtelijke boeten (hoofdstuk 5 AWB en 67a e.v. AWR) dat is opgelegd? Want het merendeel van de sancties bij de de Belastingdienst zijn bestuursrechtelijk van aard en ik vermoed dat dit bij de Toeslagen ook het geval is.
Brian de Graaf 1
Elmar OtterJan-Hein Strop 5
Elmar OtterElmar Otter 6
Jan-Hein StropJasper van Weerd 1
Elmar OtterSylvia Stuurman 3
Hanna Arendt heeft nou juist zo mooi laten zien dat de enige manier om er als individu aan bij te dragen om niet mee te werken aan "het kwaad", is, om zelf na te blijven denken.
Jesse Frederiks poetst alle verantwoordelijken weg, om te constateren "iedereen had een beetje verantwoordelijkheid, dus niemand was schuldig".
Dat is vals.
Ten eerste is er altijd een verschil in verantwoordelijkheden.
Ten tweede heeft iedereen de taak om zelf na te blijven denken. Dat geldt voor ambtenaren, voor Tweede kamerleden, voor journalisten, en vooral voor bewindslieden en managers.
Jan van der Zanden
Sylvia StuurmanAnnemiek van Moorst 11
Jan van der ZandenJasper van Weerd 1
Annemiek van MoorstHierbij denk ik dan bijvoorbeeld aan het hoofdstuk over "de Vlootschouw" van Arthur Gotlieb bij de NZA. De belastingdienst heeft ook een dergelijke "Vlootschouw".
Elmar Otter 6
Jasper van WeerdRicardo Tetteroo 3
Annemiek van MoorstEveline Bernard 6
Jan van der ZandenVolg altijd uw geweten. Met 'Befehl ist 'Befehl' komt u niet weg.
Indachtig de Nürnberg
processen https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Proces_van_Neurenberg
Lees Hannah Arendt.
Ricardo Tetteroo 3
Eveline BernardEveline Bernard 6
Sylvia StuurmanHannah Arendt, ja https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Hannah_Arendt
Yvonne Koster 6
Eveline BernardJesse Frederik 2
Sylvia Stuurman'Wie het slagveld van de toeslagenaffaire overziet, moet constateren dat er weinig helden waren. Dat veel van de spelers te makkelijk meedeinden op het maatschappelijk gemoed, in plaats van zelf een koers te bepalen. Dat de ambtenaren, politici en journalisten de afkeuring schuwden en het applaus opzochten. En dat wij, als kiezers en kijkers, die afkeuring en dat applaus gaven.
Ergens in alle duizenden pagina’s aan documenten die ik voor mijn boek inzag, kwam ik een mailwisseling tegen tussen twee medewerkers van Belastingkantoor Den Haag.
‘Verder is er wel sprake van een beetje chaos’, mailde de een naar de ander. Ouders kregen na een interventie van het CAF geen kinderopvangtoeslag meer en nu wilde de kinderopvang hun kinderen niet meer opvangen, met alle gevolgen van dien. ‘Heb ze geadviseerd maar naar een ander gastouderbureau te zoeken. Meer kan ik er ook niet van maken.’
‘Meer kan ik er ook niet van maken.’
Ik kwam tijdens het schrijven van mijn boek veel mensen tegen die er niet meer van konden maken. Die ook wel zagen dat er iets niet in de haak was, maar ja, zij konden er niets aan doen.
Maar was dat nou écht zo? Is het écht zo? Of vinden we het stiekem wel comfortabel om ons denken uit te besteden aan regels, procedures en mores? Vinden we het prima als onze collega’s het ook wel best vinden, en wij aan het einde van de dag de deur achter ons kunnen dichttrekken in de wetenschap dat ons werk erop zit? Morgen weer een dag.
Ik wil best geloven dat deze medewerker achter een belastingbalie niet veel kon doen. Ik wil best geloven dat een journalist nu eenmaal nieuws maakt. Ik wil best geloven dat Belastingdienstmedewerkers slechts de wet uitvoeren. Ik wil best geloven dat beleidsambtenaren gewoon hun taak verrichten, rechters rechtspreken en Kamerleden politiek bedrijven. Maar wat kunnen we dan nog wél doen? Beelden we ons niet te makkelijk allerlei beperkingen in, omdat we bang zijn voor het ongemak.'
Sylvia Stuurman 3
Jesse FrederikMijn eerste punt is dat er in die verantwoordelijkheden ook (enorme) verschillen zijn, die je niet weg kunt moffelen.
[Verwijderd]
Jesse FrederikNiek Jansen 9
Jesse FrederikEn dat politieke klimaat is neoliberaal anti ‘steuntrekkers’ en anti vreemdelingen, en daarin spelen de Tweede Kamer en vooral de bewindslieden ook een belangrijke rol, zoals terecht door jou is uitgelegd.
Maar daarom vond ik het opmerkelijk dat je zoveel moeite deed in je onderzoek aan te tonen dat er formeel geen sprake is geweest van etnische profilering.
Alleen al het zwart afblokken in de teksten betreffende de etnische herkomst van hen die een toeslag ontvangen hadden, wijst er op dat de Belastingdienst elke verdenking van etnische profilering onder de mat wilde vegen.
Nederland is politiek een door en door rechts land met veel sympathie zelfs voor extreem rechts en daarin moet je niet verwachten dat uitgerekend ambtenaren een kritisch standpunt zouden innemen.
Die kritische rol zouden bewindslieden moeten vervullen om een voorbeeld te stellen.
Maar ja, onze bewindslieden zijn ook rechts en minder geïnteresseerd in het onrecht naar boven te halen in deze kwestie.
We moeten het dus hebben van een of enkele klokkenluiders, zoals nu 0mtzicht en Leyten. Hulde aan hen voor hun moed en doorzettingsvermogen.
Met ambtenaren als klokkenluiders zou korte metten gemaakt zijn.
Eveline Bernard 6
Jesse FrederikNico Janssen 7
Jesse FrederikHelaas zijn veel organisaties en zeker bij de overheid heel erg druk bezig om dit type mensen eruit te schoppen, te neutraliseren, klein te maken, etc.. Zeker ook de top is daarmee bezig. Hun gedachte: het is niet de bedoeling dat je in de hand spuugt die je voert, het dagelijkse proces verstoort en/of aan mijn carrière of politieke draagvlak kom (dan zal ik je slaan).
Het zelfreinigend vermogen van dit soort clubs is daarmee tot min nul gedaald. Dat lijkt me juist voor deze clubs (minFinancien, Belastingdienst, SZW, etc) zeer aan te rekenen, want functioneren onder een democratisch mandaat met een maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Ricardo Tetteroo 3
Jesse Frederikj.a. karman 5
Sylvia Stuurman"Het ‘kwaad’ (de Holocaust, in dit geval) was kortom niet iets ‘radicaals’, maar iets ‘banaals’. Met haar zowel geroemde als hevig bekritiseerde ideeën over de ‘banaliteit van het kwaad’ wilde Arendt duidelijk maken op wat voor wijze goed georganiseerde (totalitaire) politieke systemen hun ‘onderdanen’ kunnen beroven van hun moraliteit – waardoor zelfs de meest nietszeggende figuren in staat zijn tot daden die indruisen tegen alle wetten van de ethiek." Dat ligt in de lijn van Jesse zijn boek.
Een totalitair politiek regime, dat klopt wel. De eerste kamer ondergeschikt aan de partijpolitiek. Politiek waar de betreffende partij de stemvoorkeur bepaalt. Waar is de tijd van opstandige politici met een weerwoord.
Niek Jansen 9
j.a. karmanIk denk daarbij aan onze tolerantie voor de misdaden van Israël tav de Palestijnse bevolking, het accepteren van het blijven bombarderen door de Britten van het armste land ter wereld Yemen en het zonder enige beschuldiging in eenzame opsluiting houden van klokkenluider Assange, in afwachting van eventuele uitlevering aan de VS waar hem een gevangenisstraf van 175 jaar wacht.
En waarvoor? Omdat hij ons bericht heeft via Wikileaks over de leugens en de misdaden gepleegd door de Amerikanen en Britten in het MO.
Zelfs het krijgshaftige VS heeft onder Biden zijn deelname aan de Saoedische coalitie in Yemen gestaakt maar onze media zijn niet geïnteresseerd om dit toch belangrijke nieuws te melden.
Wat Israël betreft is nu ook Groen Links overgehaald door de Israëlische lobby om de z.g. IHRA definitie over antisemitisme aan te nemen, waarmee elke kritiek op de misdaden van Israël als antisemitisch kan veroordeeld worden wat een serieuze inperking van de meningsvrijheid inhoudt.
Groen Links buigt daarmee naar Groen Rechts met de neo-liberaal Jesse Klaver als braafste jongetje in de klas.
Gelukkig trekt het Internationaal Strafhof te Den Haag zich daar niets van aan en heeft bepaald dat het Strafhof ook jurisdictie heeft over de misdaden begaan door Israël in de bezette en Palestijnse gebieden.
Het tolereren van het ‘kwaad’ krijgt zelfs van onze regering officiële erkenning en waardering nu de Dutchbatters een financiële genoegdoening krijgen voor hun trauma’s, opgelopen door hun passiviteit mbt de massamoord in Srebenica, die zij hadden moeten voorkomen.
https://joop.bnnvara.nl/videos/erkenning-van-kabinet-voor-getraumatiseerde-veteranen-dutchbat
Zo maakt Bijleveld daders tot slachtoffer ipv die premies aan de echte slachtoffers te geven, de families van de vermoorde mensen.
j.a. karman 5
Niek JansenHeel vervelend is dat dat de daders van foute zaken zo vaak overtuigd zijn dat ze het goede brengen.
Nee het braafste jongetje zit vermoedelijk aan de ander kant van de lijn.
Bij degenen die slaafs achter de algemene opinie aanlopen dat een ander moet hangen.
Heb je de achtergronden en de insteek van Hanna Arendt wel begrepen? Voor dat begrip zou je eens te rade moeten gaan bij mensen die hetzelfde in die periode meebeleefd hebben.
Ricardo Tetteroo 3
j.a. karmanj.a. karman 5
Ricardo TetterooDe volledig doorgeslagen "de belastingdienst heeft het gedaan" is daarbij een slecht teken, zeker als je naar de jarenlange lijn in de wetgeving kijkt. Heb je Hanna Arendt nagelopen?
Ricardo Tetteroo 3
j.a. karmanj.a. karman 5
Ricardo TetterooDat valt moeilijk te rijmen met de huidige mentaliteit waar juist dit de nieuwe mores lijkt.
Ricardo Tetteroo 3
j.a. karmanSylvia Stuurman 3
j.a. karmanMaar dat is niet het enige.
Er zijn mensen met veel verantwoordelijkheid (Rutte bijvoorbeeld, de ministers van financiën en Sociale Zaken, de managers bij de Belastingdienst), en mensen met *ook* verantwoordelijkheid maar in iets mindere mate (zoals de Tweede Kamer, journalisten).
Bovendien waren het twee leden van de Tweede Kamer en een aantal journalisten die er voor hebben gezorgd dat dit aan de kaak is gesteld en stopt.
Je hebt heel erg gelijk met de "kadaverdiscipline" die in politieke partijen lijkt te heersen. Dat is een soort verplicht kuddegedrag. Dat lijkt me een van de vele problemen waarvan nu duidelijk is dat daar iets aan moet gebeuren.
Plus: alle wetten en maatregelen moeten aan de Grondwet getoetst gaan worden, en dat moet daarna ook door elke rechter kunnen gebeuren.
j.a. karman 5
Sylvia StuurmanZeker gezien de laatste ontwikkelingen. Een vraag: wie had er belang bij om nog wat in de media te brengen (notulen affaire)? De bronnen van de journalisten worden angstvallig geheim gehouden en zijn niet te controleren.
Ricardo Tetteroo 3
Sylvia StuurmanNico Janssen 7
j.a. karmanNiek Jansen 9
Nico JanssenNico Janssen 7
Niek JansenSylvia Stuurman 3
Een van de zeer kwalijke aspecten van deze zaak, is dat de mensen die hierdoor, direct of indirect, getroffen zijn, nooit meer vertrouwen in de overheid zullen hebben.
Dit ondermijnt daardoor de gehele samenleving.
Alleen al daarom lijkt het mij van belang dat de mensen die hier de meeste verantwoordelijkheid in hadden zeer publiek ontslagen worden (dat betekent dus inclusief Rutte).
Brian de Graaf 1
Sylvia StuurmanMartien van Dongen 4
Brian de GraafWOB verzoeken worden geweigerd, coalitie dwang, voldongen besluiten enzovoort .
Meeste journalisten hebben dus nieuwtjes nodig of lekken van informatie.
Het zich verwerven van inhoudelijke kennis is daardoor onmogelijk.
Voorstel : kamerminderheden kunnen
een getuigenverhoor starten.
Rechters mogen wetten aan de grondwet toetsen.
WOB verzoeken uitvoeren .
Patrick Ubags 1
Brian de GraafMarc Fahrner 7
Sylvia StuurmanOmtzigt en Leijten worden terecht gezien als positieve uitzondering. Best beangstigend eigenlijk: mensen die hun werk gewoon goed doen en hun rol als 'volksvertegenwoordiger' serieus nemen, worden als bijzonder gezien...
Jan ten Wolde 1
Eveline Bernard 6
Jan ten WoldeWillem van Lith
Irvin Barnard
Willem van LithJan Ooms 10
Willem van LithElmar Otter 6
Wat het boek betreft. Ik heb het nog niet ontvangen vanwege de sneeuw en nog niet gelezen (wil dit boek wel echt op papier lezen). Ik heb wel de artikelen op DC gelezen.
Zoals dit artikel aangeeft is een beschrijvende vertelling in de jaren heel waardevol.
Dan vraag ik me wel af, waarom het zo zuur moet naar Jesse toe? Het gaat mij niet specifiek om dit artikel, overigens. Zoals gezegd heb ik het boek nog niet gelezen, maar in de reacties van Jesse zelf in de Rudie & Freddy show en Een podcast over media blijkt dat hij niemand vrijpleit, maar dat een schuldige aanwijzen niet zijn doel voor dit boek is geweest.
Afwezigheid van het aanwijzen van een schuldige is niet gelijk aan het vrijpleiten van alle betrokkenen. En dat lijkt bij veel (zure) reacties op meerdere fora nu wel het geval (edit: dus niet alleen dit artikel, maar meer in het algemeen). Dat vind ik jammer. Verder ben ik nog zeer blij met dit medium en ga zo door zou ik zeggen.
Arne van der Wal 10
Elmar OtterElmar Otter 6
Arne van der Waledit: Jesse is echter op meerdere fora wel degelijk heel hard op de persoon aangevallen. Het lastige als lezer is dat ik zelf niet goed kan vaststellen wat wel en niet waar is.
Jesse Frederik 2
Arne van der WalJoram Dongus
Elmar OtterJammer dat men zó opzoek is naar 1 zondebok, zo simpel is de wereld nou eenmaal niet...
Niels van der Pol 1
Elmar OtterJan-Hein Strop 5
Elmar OtterElmar Otter 6
Jan-Hein StropPim de Vleeschhouwer
Elmar OtterDit gaat dan meer over Klein, die die 25 blz in de ether slingerde voor Jesse op deze kon reageren of verwerken. Klein is even teruggetrokken, wellicht deed hij het voor z'n rustmoment/vakantie, maar constructief en collegiaal was dat allermist. Het artikel hier op FTM maakt gedegen kritieken, maar moet het ook weer wijten aan Frederiks 'ijver' en psychologiseert zijn bedoelingen bij het boek. Dat was nou ook weer niet nodig, FTM?
Jan-Hein Strop 5
Pim de Vleeschhouwerj.a. karman 5
Jan-Hein StropDat ze het met alle macht vooral als iets van veroorzaakt door anderen willen wegzetten is een kwalijk narratief. Je hebt het nu enkel over toeslagen, waarom sla je die onverzekerde voertuigen over?
Duidelijke politieke beslissing met net zo goed veel onschuldige slachtoffers. Verschil: je hoort er niemand over.
Nico Janssen 7
j.a. karmanj.a. karman 5
Nico JanssenEens.
Jan-Hein Strop 5
j.a. karmanj.a. karman 5
Jan-Hein StropDie moet je uitleggen (aan jezelf) waarom je na het boek van Jesse jouw mening gaat omdraaien.
Ricardo Tetteroo 3
Jan-Hein StropBrian de Graaf 1
Elmar OtterNiek Jansen 9
Elmar OtterOok Jesse Frederik blijkt van weinig sociologisch inzicht te getuigen waar hij verklaart dat de Belastingdienst geen etnische profilering heeft toegepast terwijl de sfeer in de samenleving was keihard achter de ‘Bulgarenfraude’ aan te gaan. Hij maakt een bijkans juridische constructie om aan te tonen dat er van geen etnische profilering sprake kan zijn ondanks de verontwaardiging in de media en daarbuiten dat die buitenlanders ‘ niet alleen profiteren van ons maar ons ook nog besodemieteren’.
Overigens respecteert de Correspondent meer de gevestigde orde dan FTM doet en bewaakt de Correspondent die gevestigde otde meer door meer censuur toe te passen dan FTM.
Elmar Otter 6
Niek JansenNiek Jansen 9
Elmar Otterj.a. karman 5
Niek JansenAndere belangrijke vraag: Waarom zou ene journalist niet kritisch nar collega's mogen zijn. Je poneert daar iets wat richting censuur gaat. Goeden onderzoeksjournalist moet een ander standpunt durven innemen als de feiten anders zijn. Heb je daar problemen mee?
Niek Jansen 9
j.a. karmanj.a. karman 5
Niek JansenNiek Jansen 9
j.a. karmanj.a. karman 5
Niek JansenProbleem lijkt te zijn dat bepaalde groepen mensen zeer gevoelig zijn voor aangeboden hulp om geld van de overheid te krijgen. Ne zoals bepaalde groepen mensen doordraaien bij de immigratie vluchtelingen welke enkel uit foute figuren zou bestaan. De werkelijkheid is veel weerbarstiger.
Marc Fahrner 7
Ook ik denk dat het te eenvoudig is om te concluderen dat mensen 'slechts' hun werk deden. Zeker het niveau waarop zij geacht worden te functioneren, past niet bij deze aanname. Dat er tot en met de behandeling van de hele affaire stug werd vastgehouden aan zwart gelakte 'openheid', heeft mijn vertrouwen in integer handelen niet bevorderd. De privacy-wetgeving werd te pas en te onpas uit de kast gehaald. Zonder dat werd doorgevraagd of uitgelegd waarom de AVG hoe, waar en waarom dan van toepassing zou zijn.
Verantwoordelijk dragen omvat meer dan het recht op een hoger salaris en een mooie dienstauto. Daar mag de burger hoge verwachtingen van hebben. Als je dan verzandt in het wijzen naar anderen of 'het systeem', probeer je slechts je vege lijf te redden. Geen onbekende handelwijze in het Haagse natuurlijk.
Omtzigt, Leijten, RTL, Trouw en FTM hebben door hard werken teveel feiten en berekenende acties aan het licht helpen brengen om de titel van het boek van Frederiks zomaar te rechtvaardigen.
Eveline Bernard 6
Marc Fahrnerj.a. karman 5
Marc FahrnerMet de kamervragen weten politici vaak zelf niet wat ze zelf ooit gezegd hebben. Dat laatste is door de kamerverslagen goed controleerbaar.
Marc Fahrner 7
j.a. karmanj.a. karman 5
Marc FahrnerDe convenanten aan de andere kant hebben een heel andere insteek.
Dan is rechtszekerheid ineens wel een belangrijk argument. Dat zijn politieke keuzes. Het is niet "de belastingdienst is schukdig" als narratief wat graag gehanteerd wordt.
Let wel er gaan zaken mis, waar niet?
Ernstig is het politieke beleid dat deze richtin opstuurd.
JW Maijers 1
Jesse laat op sterke wijze zien hoe onder invloed van de hijgerigheid van de media en de publiciteitshonger van veel kamerleden, (Omtzigt incluis overigens) een systeem opgetuigd wordt, wat snel moet presteren. Een parlementariër zit immers maar een jaar of 4 en binnen die tijd moeten er wel resultaten getoond kunnen worden, want publiciteit. Nevenschade (mensen die hun huis kwijt raken) wordt voor lief genomen.
En zo wordt een systeem opgetuigd waarin veel goedwillende ambtenaren klem komen te zitten tussen hun eed aan het Nederlandse volk en de scoringsdrift van de kamer. (je weet wel, hun baas!) Dat er vervolgens een paar rotte appels tussen zitten, die denken carrière te kunnen maken over de rug van onschuldige ouders heb ik Jesse nergens zien ontkennen.
Ook heb ik Jesse nergens zien schrijven dat er niemand schuld heeft. Iedereen deed zijn werk en de meeste vanuit goede intenties, maar er was vrijwel niemand die zich afvroeg of dit nou wel verstandig was. Want scoringsdrift, want verkiezingen want publiciteit want.... En uiteindelijk keken de meeste mensen niet veel verder dan hun eigen hachje.
En dat is precies de rotte plek waar Jesse zijn vinger op legt.
Ik vind dat hij daar hulde voor verdiend. Jesse en daarmee de Correspondent doet een poging het rotte systeem te doorbreken.
En ik vind het beschamend dat hij hier op FTM daarvoor gefileerd wordt.
Over goedkope scoringsdrift gesproken.
Jan-Hein Strop 5
JW MaijersJW Maijers 1
Jan-Hein StropAls je dat zegt, heb je denk ik het doel van Jesse's boek niet begrepen. De dader, in dit geval de belastingdienst is belast met de "uitvoer" van wat de kamer heeft in wet heeft vast gelegd.
Jesse zijn focus ligt op de oorzaak van de rot in het systeem. De uitvoering daarvan is (zonder deze te willen bagatelliseren) een gevolg en geen oorzaak en vanuit Jesse zijn perspectief dus minder relevant.
Jesse geeft aan de belastingdienst haar bewindslieden meermaals op de negatieve consequenties van de wet (oorzaak) heeft gewezen.
Maar zoals ik eerder al aangaf, in de drang naar publiciteit blijken dat bijzaken.
Dat er nu zo sterk op de belastingdienst wordt gefocust (gevolg) leidt de aandacht opnieuw af van de oorzaken. Van de reguliere media had ik niet anders verwacht, want oei, je zou toch eens wat zelfreflectie verwachten. Maar van FTM had ik beter verwacht.
Jan-Hein Strop 5
JW Maijersj.a. karman 5
Jan-Hein StropDe schandalen over misbruik stapelden zich in de media op. (bulgaren, appelbloesem).
De zorgfraude zie de artikelen zorgcowboys op FTM zit in de zelfde lijn. Gaat de kamer en de media dar vol op in dans is voorspelbaar dat er hard gecontroleerd wordt.
Die "normschendingen" is een schuivend beeld gebracht via de media. Kijk eens naar de stukken in het beeld van de tijd van toen. Het is moeilijk om een vooringenomen standpunt los te laten.
Ik kon geen duidelijke bron vinden, als ik iets had was er altijd weer iets met wat tegengestelds.
Goed onderzoek hoort de zaak van meerdere kanten te bekijken.
Horizontaal toezicht was een tijde een mogelijkheid maar viel ook af. Uiteindelijk kon ik enkel een systeemlijn sinds de jaren 80 zien.
Elmar Otter 6
j.a. karmanDan heb ik dus behoefte aan een boek die dit (hoop ik) grondig behandelt. Dus zo’n uitspraak van oorzaak-gevolg vind ik dan wel vreemd. Want die worden telkens door journalisten dwars door elkaar heen gehaald.
edit: J.A. Karman: niet tegen jouw bedoeld overigens, ben het volstrekt eens met wat je schrijft.
Brian de Graaf 1
Jan-Hein StropJan-Hein Strop 5
Brian de GraafTheo van Beuningen 4
De ogen niet sluiten voor de mogelijke gevolgen van wetgeving is toch wel het minste wat je van wetgevers mag verwachten.
https://www.ftm.nl/auteur/Jesse-Frederik
Jan Ooms 10
Theo van BeuningenU heeft nooit gedacht 'ach had ik dat maar anders gedaan'? U heeft nooit uw doelen naar omstandigheden bij hoeven stellen?
Een heel bijzondere gave. Ik zou er maar heel zuinig op zijn...
Theo van Beuningen 4
Jan OomsJan Ooms 10
Theo van BeuningenNee, het grote verschil tussen uw en mijn opmerking is dat u van de Kamer verlangt dat ze op elk gebied van ieder detail op de hoogte moet zijn om fouten in de uitvoering te voorkomen. Een volslagen irreële stellingname.
Theo van Beuningen 4
Jan OomsJan van der Zanden
De Tweede Kamer heeft zijn werk heel slecht gedaan, ondanks enkele waarschuwingen. En iedereen deed mee aan dit "foutenfestival" met de beste bedoelingen. Het rapport "Ongekend onrecht" mist vele afslagen en is daardoor hopeloos eenzijdig (je hoeft van een “gestaald” SP Tweede Kamer lid ook niet veel anders te verwachten....). Omtzigt is veel genuanceerder, maar is in dit rapport natuurlijk meegesleept door Leijten. Maar het ontbreekt aan zelfreflectie over de rol van de Tweede Kamer.
De RvS trekt ook zelf het boetekleed aan en doet zeer concrete voorstellen om herhaling te voorkomen. Ik zou zeggen lees dit. Taaie juridische kost, maar zeer verhelderend. https://www.njb.nl/media/4119/098-107_njb02_art02.pdf
Jan van der Zanden
“Uiteindelijk was het veel beter geweest als de wetgever meer ruimte had ingebouwd, een hardheidsclausule voor mensen die klem kwamen te zitten. Als rechters vonden we het in oktober 2019 niet eenvoudig om de formele wet met een beroep op de algemene beginselen van behoorlijk bestuur en het beginsel van evenredigheid aan de kant te zetten. Dat is een rechterlijk paardenmiddel geweest, niet voor herhaling vatbaar. Juridisch schuurt het. Achteraf is het zuur: de afdeling advisering van de Raad van State heeft destijds tot tweemaal toe gewaarschuwd dat er een hardheidsclausule in de wet moest staan. Dat is niet gebeurd. De minister wilde er niet aan. En het parlement ook niet.”
Vooral het laatste is tekenend: "Het parlement ook niet" En Omtzigt en Leijten maar op hoge toon fulmineren tegen de BD en individuele ambtenaren. Maar zij zaten bij de behandeling van deze wet ook al in de Tweede Kamer. Pijnlijk voor beiden......
JW Maijers 1
Jan van der ZandenZie daar de kiem van een hoop ellende.
Een gevalletje "zo had ik het niet bedoeld."
het siert Leijten en Omtzigt dat zij zich de afgelopen jaren hebben ingezet voor getroffen ouders, maar ook enige zelfreflectie en bescheidenheid zou met name Omtzigt hier niet misstaan.
GJ van Broekhoven 9
JW Maijers