
René Graafsma was een tussenpersoon die woekerpolissen verkocht, totdat zijn geweten begon te knagen. Dezer dagen onthulde hij alles in een boek en stapt hij symbolisch uit de branche. Hier zijn verhaal.
De oud-geneeskundestudent pakt een bekertje van de tafel, schuift het naar voren en vult het met water. ‘Als het éne pilletje niet meer werkt en het andere wel, dan moet ik dat toch eerlijk vertellen aan ál mijn klanten?’
René Graafsma (52) had graag arts willen worden, maar werd na een niet afgeronde geneeskundestudie financieel adviseur… totdat hij in oktober 2005 ontdekte dat hij zijn klanten moest gaan voorliegen over hun pensioenpolis.
Dinsdag stond hij op een schavot op het Binnenhof om zich symbolisch te verhangen. De Noord-Hollander met koppige Friese voorouders rekent daarmee af met de woekerpolismaffia waar hij zelf meer dan twee decennia deel van uitmaakte. Samen met Follow The Money-auteur Eric Smit schreef hij een onthullend how-to boek over zijn duistere ervaringen met de financiële witteboordenboefjes: Woekerpolis, Hoe kom ik er van af?
Gelijktijdig met de ophanging presenteerde het duo het schotschrift, waarbij Graafsma’s carrière als uitgangspunt dient om de voortwoekerende excessen in de verzekeringswereld te beschrijven.
'De mysterieuze slogan van een product was: "Vraag niet hoe het kan, maar profiteer ervan!"'‘Ik begon als verkoper bij een klein kantoor met verkopen van verzekeringen in Utrecht. Toen had ik nog een band met mijn klanten. Je groeide mee met zo’n gezin. Je zag kinderen worden geboren, huizen worden gekocht. Je kon iets betekenen. Vreselijk leuk werk was het, omdat je een vriendschappelijke band opbouwde.' De jonge en betrokken assurantieverkoper sloot opstalverzekeringen af, begrafenispolissen en aansprakelijkheidsverzekeringen. ‘Mijn marge was redelijk, maar niet excessief. Ik reed in een oude Peugeot 205 zonder achterbank.’ Dat duurde ongeveer vijf jaar, waarna hij promoveerde naar de hogere margeproducten bij een nieuw bedrijf: Huisman Assurantiën in Zeist. De Peugeot 205 werd ingeruild voor een nieuwe 405, een met achterbank. ‘Mijn klantenkring bestond nu uit witte boorden en de vrije beroepen. Die hadden al wat complexere spullen nodig. Arbeidsongeschiktheidsverzekeringen, hypotheken en vooral ook pensioenen.’
0 Bijdragen