Econoom Marcel Canoy dient zijn collega Bas Jacobs van repliek. 'Soms is het goed de economische ramen open te gooien,' aldus Canoy.
Bas Jacobs reageert
vinnig op mijn stuk waarin ik hem
terechtwijs. Die terechtwijzing is overigens volledig gegrond, zoals ik hieronder zal uitleggen, al zijn er allerlei nuances en ben ik zelf ook niet vrij van blaam.
Zeker nu ik een downgrade van triple A naar triple B econoom heb gekregen (je moet er maar opkomen), past enige bescheidenheid (terzijde; liet de
triple A econoom zich inspireren door Aristoteles, van Aquino en Adam Smith, bij de triple B ben ik er nog niet helemaal uit, ok Boeddha is er een, en natuurlijk Bas zelf, maar wie is nummer drie?).
1. Ik heb niet erg veel verstand van belastingen. Ik ken de literatuur matig en in ieder geval veel slechter dan Bas.
2. Ik heb in mijn gewraakte stuk GEEN pleidooi gehouden voor een basisinkomen en een vlaktaks, sterker nog in het FD stuk waar Bas naar verwijst staat letterlijk: “Het punt is niet om hier een pleidooi voor een vlaktaks of basisinkomen te houden maar om economen te wijzen op hun plicht tot voorzichtigheid en bescheidenheid daar waar de grenzen van modellen in zicht komen.”
3. Ik vind het wel goed dat er een inhoudelijke discussie komt over de (sociale) vlaktaks en het basisinkomen. Ik zie mezelf eerder als iemand die die discussie aanzwengelt dan als iemand die gekwalificeerd is om een afgewogen oordeel te vellen.
Dat gezegd hebbende, zal ik hieronder betogen dat (i) Bas onnodig defensief en zelf een tikkeltje persoonlijk reageert; (ii) mijn verhaal uit het FD onverkort van toepassing is.
Onnodig defensief
Bas zegt: “Marcel Canoy heeft … in het Financieele Dagblad forse kritiek geuit op het onderzoek dat ik samen met Floris Zoutman en Egbert Jongen heb gedaan.” Dit is evident onjuist. Ik weet niet eens genoeg af van deze materie om dergelijke ‘forse’ kritiek te kunnen onderbouwen en heb de details van het model niet bestudeerd. Verder ga ik er zonder meer vanuit dat Bas zoals meestal zijn huiswerk gedaan heeft. Mijn kritiek (waar hij maar beperkt op ingaat) betrof niet dat onderzoek (of het onderzoek van Ruud de Mooij), maar de onbescheiden en daarmee onterecht stellige conclusies die de auteurs trekken.
Het is jammer dat iemand met een groot denkraam als Bas daarin lijkt opgesloten. Soms is het goed de ramen open te gooien. Het gaat lekker fris ruiken, je ziet nog eens wat van de buitenwereld en ongewenste bacillen worden opgeruimd.
Weerwoord van Bas
Nadat hij me gelijk heeft gegeven op uitvoeringskosten (een detail in mijn betoog maar goed, in dank aanvaard) gaat hij vervolgens een eindeloos betoog houden waarin hij zijn resultaten nog eens uitlegt en de vlaktaks afbrandt. Hoewel instructief tevens tamelijk overbodig, aangezien ik deze resultaten in mijn stuk niet betwist, alleen de conclusies die je eruit kunt trekken. Overigens zijn er niet heel domme economen zoals Roel Beetsma, Raymond Gradus en Lans Bovenberg die deze conclusies wel degelijk onderbouwd in twijfel trekken, maar goed ik ga deze discussie niet aan om redenen eerder genoemd (en straks krijgen we nog een blog van Bas waarin hij in een nog langer stuk uitlegt hoe dom we allemaal zijn).
Lees deze veelzeggende passage
“Canoy meent dat een vlaktaks of basisinkomen allerlei ‘verrassende gedragseffecten’ zou kunnen opleveren waarmee wij geen rekening houden. Dit is een vreemde opmerking. We hebben alle gedragseffecten in onze analyses onderbouwd met recent empirisch onderzoek voor Nederland waarbij met geavanceerde econometrie causale verbanden worden geschat tussen de hoogte van beloningen op de arbeidsparticipatie en de prikkels om meer inkomen te verwerven. Wil Canoy dat wij in een glazen bol gaan kijken en allerlei ‘verrassende gedragseffecten’ uit de hoge hoed toveren om naar de eindconclusie toe te redeneren dat een basisinkomen of vlaktaks goed zouden kunnen zijn? Dat zou wetenschappelijk onverantwoord zijn.”
Bas denkt dus serieus dat hij het basisinkomen kan afserveren louter met behulp van econometrie en Nederlandse (in deze context niet bijster relevante) empirie zonder naar de talrijke experimenten te kijken die er zijn opgedaan in het buitenland met het basisinkomen. Toch is het wenselijk eens naar die experimenten (vooral Amerikaanse en Canadese) te kijken. Uit die experimenten blijkt namelijk dat de veronderstellingen waarop die econometrie is gebaseerd in de praktijk anders uitpakken en daarmee dus ook de uitkomsten. En de ‘verrassende gedragseffecten’ blijken ook uit die experimenten. Hoe dat werkt heb ik
hier al eens uitgelegd, terwijl ook de
bijdrage van Rutger Bregman, instructief is.
Ook voor de (sociale) vlaktaks zijn er allerlei effecten die niet door Jacobs (of De Mooij) worden meegenomen, zoals politieke economie argumenten en effecten op de woningmarkt (ik verwijs hiervoor naar het werk van diverse ‘CDA’ economen die Jacobs kennelijk niet serieus neemt).
De waarheid is dat niemand (dus ook Bas en ikzelf niet) precies weet hoe mensen zich gaan gedragen na een fundamenteel ander welvaartsstaat arrangement als het basisinkomen. Experimenten laten zien dat de standaardveronderstellingen (bijvoorbeeld mensen gaan veel minder werken) in ieder geval niet bevestigd worden en winst geboekt wordt op domeinen die je op het eerste gezicht niet zou verwachten (onderwijs en zorg) of niet worden meegenomen in modellen (mantelzorg, maatschappelijke waarde van vrijheid, waarde van sociale contacten etc).
Wetenschappelijk verantwoord is om na alle effecten te bezien die zich naar verwachting gaan voordoen en dan een afgewogen oordeel te vellen. Daarvoor is het noodzakelijk over de grenzen van het standaardinstrumentarium heen te kijken, iets wat voor een triple A econoom vanzelfsprekend is maar waarvoor Bas kennelijk koudwatervrees heeft. Wetenschappelijk verantwoord is niet om een modelletje te draaien waar je van tevoren weet dat het een gekleurd negatief beeld oplevert en dat dan wetenschap noemen omdat collega economen dezelfde angst delen. Wetenschappelijk verantwoord is het ook niet (maar bij het CPB een populaire bezigheid) om effecten die moeilijk te kwantificeren zijn op nul te zetten en vervolgens te doen alsof ze niet bestaan.
Bas heeft ook gelijk
Bas heeft wel gelijk dat ik me zelf ook in te positieve zin uitlaat (bijvoorbeeld
hier) over de combi vlaktaks en basisinkomen zonder dat dat gebaseerd is op goed onderzoek. Ik realiseer me dat het verre van simpel is om dit daadwerkelijk goed in te voeren, zoals ook blijkt uit deze
bijdrage van Gradus. Ik zou me kunnen verdedigen met het feit dat dit een column is en daarin meer mag, maar heel sterk is dat verweer natuurlijk niet. Een ander verweer zou kunnen zijn dat ik de Bassen van deze wereld een beetje wil provoceren (hoewel dat kennelijk wel nodig is), maar ook dat maakt niet veel indruk. Beter zou zijn om ruiterlijk toe te geven dat er op dit moment (en anders dan Bas beweert) onvoldoende bewijs is om te zeggen dat de combi (sociale) vlaktaks basisinkomen goed of slecht is, maar dat een open discussie daarover wel gewenst is.
Deze column van Marcel Canoy is (met goedkeuring) afkomstig van economie.nl
16 Bijdragen
Emmef
Teveel wetenschappers schermen hun vakgebied af door te theoretische modellen. Het kan best zijn dat deze modellen voor een leek te moeilijk zijn, maar soms voldoet de wijze waarop de theorie is opgesteld niet aan de eisen. Er worden dan uitspraken gedaan op basis van modellen die niet verifieerbaar zijn, of waarbij randvoorwaarden en voorbehouden worden genegeerd.
(Het lange verhaal)
Een fundamentele eigenschap van theorieën die het gedrag van de buitenwereld beschrijven, is dat ze slechts FALSIFIEERBAAR zijn: je kunt zo'n theorie nooit bewijzen! Wat wél kan is de theorie AANNEMELIJKER maken door deze empirisch te verifiëren. Dat betekent door een zowel verifieerbare falsifieerbare hypothese op te stellen en deze met onafhankelijke metingen op herhaalbare wijze te toetsen. En daarna is de theorie nog steeds niet bewezen, maar wel aannemelijker. Dit is ook een van de redenen dat in een vakgebied als de natuurkunde veel nadruk wordt gelegd op de manier van meten, in plaats van alleen op de statistiek die je nodig hebt voor het verwerken ervan.
Een model dat een systeem (onze economie) beschrijft kan theoretisch nog zo elegant en logisch zijn: zonder empirische gegevens is het slechts een theorie. Heel veel statistiek toepassen op gekozen kengetallen (is bewezen dat die correct zijn?) omdat ze voorkomen in een model en dan kijken of ze toevallig matchen is geen bewijs. Je moet immers ook testen wat er gebeurt als de kengetallen anders zijn bij gelijk blijven van overige omstandigheden. Dat soort metingen is in een bestaande economie niet mogelijk, tenzij je tijdreizen en sprongetjes in parallelle universa eerst uitvindt. Je moet dus met een zeer sterke trein van verifieerbare (en falsifieerbare) argumenten komen om dan überhaupt iets nuttigs te kunnen zeggen.
In het kort: men moet niet blindvaren op modellen zen zeker niet op statistiek. Ook statische modellen zijn gevaarlijk. Ze zijn makkelijk, omdat ze tijd
Emmef
Hiermee is de argument dat een vlaktaks geen ruimte voor beleid geeft van tafel en kan de uitvoering een stuk simpeler. Je kunt niet frauderen, hoewel je natuurlijk nog steeds een foutief bruto inkomen kunt opgeven).
looxcie
Een vlaktax verandert niets aan milieuproblemen, noch aan woekerrentes.
Emmef
looxcieDrempel maatregelen zijn bovendien moeilijk uitvoerbaar en fraude gevoelig.
Uiteraard moet ons geprivatiseerde geld inderdaad weer van ons worden. Dan hebben we ook niet meer die belachelijke kunstmatige economische groei en inflatie meer nodig.
Nivelleren is overigens een noodzakelijke voorwaarde voor het optimaal functioneren van een vrije markt economie. Dat is iets dat veel economen vergeten (of niet willen weten).
jsmid
EmmefNivelleren is niet nodig maar de "markt' moet nu eens bouwen waar werkelijk vraag naar is. Gebeurt dat? Neen, mede omdat gemeenten er ook niets voor voelen.
Emmef
jsmidEmmef
jsmidEmmef
jsmidEmmef
jsmidgentle giant
Boedha?
Pieter
Dit in het bijzonder omdat hij in zijn betoog allerlei aannames doet die helemaal in het geheel niet noodzakelijk zijn. Er is immers geen noodzaak om de kosten van het bepalen van iemands inkomen te maken als het heffen van de belasting is gebaseerd op consumptie (BTW-gedachte)
jsmid
Al deze mensen willen de HRA in stand houden of een regeling voor oude gevallen (daarbij een tweedeling creëren, willen geen marktconform rentetarief dat voldoende rendement biedt voor tegenvaller voor de financier van hypotheken, willen de garantieregelingen die eerder een prijsopdrijvend effect hebben (zoals NHG) in stand houden, willen het huis niet in Box 3, banken worden beschuldigd van oligopolie, hoewel dat vrijwel voor alle grote bedrijven in Nederland geldt (daar hoor je ze dus niet over) etc etc.
https://www.cda.nl/fileadmin/Organisaties/WI/Presentatie_Roel_Beetsma.pdf
Maarten
Je kunt basisinkomen zelfregelend maken door de hoogte vast te stellen als een percentage van het BNP. Dat leidt ertoe dat als mensen minder zouden gaan werken het BNP afneemt en daarmee ook het basisinkomen, wat dan weer leidt tot een grotere prikkel om te werken.
Je kunt basisinkomen regelbaar maken door het bovengenoemde percentage aan te passen. Hierbij leidt een lager percentage tot hogere economische productie en leidt een hoger percentage tot lagere economische productie maar meer ruimte voor andere zaken.
peter
peter
peterveel ondernemingen = veel reorganisaties