
© Fenna Jensma
‘Beleidsfluisteraar’ Hans Boutellier: ‘Narcoterreur toont urgentie nationaal debat over drugs aan’
De moordaanslag op Peter R. de Vries en de bedreiging van televisieprogramma RTL Boulevard maken volgens Hans Boutellier eens te meer duidelijk dat een volksbreed gedragen maatschappelijk debat over de georganiseerde drugshandel in Nederland hard nodig is. ‘En dan bedoel ik dus niet drie Kamerleden die er in een commissievergadering wat van vinden, ook bijvoorbeeld organisatoren van dancefestivals moeten van zich laten horen.’
Op een zomeravond in een drukke straat in hartje Amsterdam lag zomaar een van de meest bekende Nederlanders neergeschoten op straat. Nadat hij op 15 juli, ruim een week later, aan zijn verwondingen bezweek, dompelde Nederland zich in rouw over het verlies van de ‘onverschrokken’ volksheld. Zijn beeltenis domineerde de voorpagina’s van de kranten en namens het demissionaire kabinet beleden zowel premier mark Rutte als minister Ferd Grapperhaus van Veiligheid en Justitie hun verdriet.
De Vries was in het Marengo-proces vertrouwenspersoon van kroongetuige Nabil B., wiens broer (in 2018) en advocaat (in 2019) werden doodgeschoten. In dat proces staat Ridouan Taghi terecht, die leiding zou hebben gegeven aan een moordende bende en tevens schatrijk zou zijn geworden door cocaïnehandel.
Na de aanslag op De Vries en de bedreiging van het televisieprogramma RTL Boulevard klinkt in sommige kringen weer de roep om de harde hand en meer (financiële) armslag. Premier Rutte beloofde dat de strijd tegen de onderwereld zal worden gewonnen. De gewezen topambtenaar bij de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding (NCTV) Paul Abels pleitte zelfs voor het bijspringen van de veiligheidsdienst AIVD tegen de zware drugscriminaliteit. Ook de roep om bijstand van krijgsmachtdelen als de Koninklijke Marechaussee of het ‘leger’ werd gehoord.
Emeritus-hoogleraar Criminologie aan de Universiteit van Tilburg Cyrille Fijnaut bestudeert de georganiseerde criminaliteit in Nederland al decennia en is een belangrijk adviseur van politie en justitie. Fijnaut is wars van bovenstaande ad-hoc-maatregelen in reactie op incidenten. In NRC Handelsblad zei hij te hopen dat de aanslag op De Vries beleidsmakers zal doordringen van de noodzaak van een een structurele aanpak.
Net als Fijnaut mag je Hans Boutellier rustig een ‘beleidsfluisteraar’ noemen. Een man die achter de schermen de sturende ambtenaren in Den Haag in woord en geschrift bijstaat. Als directeur (en later als wetenschappelijk adviseur) van het Verwey-Jonker Instituut leidde hij tientallen wetenschappelijke onderzoeken voor overheidsorganisaties. Boutellier, tevens bijzonder hoogleraar Polarisatie & Veerkracht aan de Vrije Universiteit Amsterdam, maakt in boeken en essays brede analyses van meer ingewikkelde maatschappelijke problemen, met name op het gebied van veiligheid, criminaliteit en strafrecht.
Boutellier is een van de meest luidruchtige critici van het ‘buzzword’ ondermijning
In zijn essay Politie! ontleedde Boutellier bijvoorbeeld de benarde positie van de politie in de huidige cybersamenleving. Ook adviseerde hij de Regionale Informatie- en Expertise Centra (RIEC’s), die zich richten zich op de bestrijding van de ondermijnende criminaliteit en het landelijke Strategisch Beraad tegen Ondermijning. Tegelijk is Boutellier een van de meest luidruchtige critici van het ‘buzzword’ ondermijning, een containerbegrip voor drugshandel en witwassen en de corrumperende invloed die deze hebben op de samenleving.
In het wetenschappelijke artikel ‘Een einde aan ondermijning’ beschreef hij (met anderen) hoe dit begrip verlammend werkt in de bestrijding van georganiseerde drugshandel. Die strijd krijgt door de moordaanslag op De Vries en de bedreiging van televisieprogramma RTL Boulevard een extra dimensie.
Je kunt deze acties volgens Boutellier dan ook typeren als narcoterreur: ‘Dit gaat verder gaat dan ondermijning van het systeem. Het overstijgt de directe strijd om criminele belangen. Het is een directe, openlijke aanval op personen en organisaties. Kenmerkend voor de ondermijnende effecten van met name de drugseconomie is het relatief onzichtbare karakter ervan. Maar hier is sprake van geweldpleging met een expliciet intimiderende doelstelling.’

In landen als Mexico en Colombia is dit soort intimidatie normaal. De zesdelige FTM-serie Coke & co. over de wereldwijde cocaïnehandel legt uit waarom ook Nederland door deze handel grote risico’s loopt. In die serie wordt gesteld dat cocaïnehandel een zich voortdurend vertakkend en uitbreidend mondiaal systeem is dat zich na politieacties altijd weer snel herstelt. Hoe doet Nederland het volgens u in de bestrijding van de cocaïnehandel?
‘De wetgeving is strikt, maar de naleving is slecht en de handhaving schiet tekort. Dat moet op orde komen. Met name de gigantische geldstromen hebben een desastreus en pervers effect op het systeem. Als je kijkt naar de cocaïnehandel, dan zijn er schattingen van een omzet als 19 miljard. Dan kan je vragen: klopt dat wel? Maar stel het is de helft, dan is dat nog steeds een enorm bedrag. Kijk alleen al naar de omvang en frequentie van de cocaïnevangsten. Dat is toch echt wel corrumperend geld. Waarom is die handhaving zo slecht? Het tekortschieten van de opsporing en handhaving zit in capaciteit, maar vooral ook in complexiteit.’
U bedoelt niet alleen de complexiteit van het drugsprobleem maar ook van de handhaving?
‘Ja, ook van de handhaving. Recent is onderzoek gedaan naar de handhaving op drugssmokkel via IJmuiden en de Amsterdamse haven. Het is ontluisterend hoe met de name de complexiteit van de handhaving, de samenwerking van de overheidsdiensten dus, veroorzaakt dat het gebied zo’n open en kwetsbaar terrein is. Daar wreekt zich ook de vaagheid van het begrip “ondermijning” dat overal en nergens over gaat. De beleidsmakers en de hele veiligheidswereld zijn gemobiliseerd door dat begrip. Ik noem dat “ondermijnisering”. In de uitvoering werkt het begrip ondermijning in relatie tot drugscriminaliteit eerder verlammend. Uit het onderzoek bleek dat op een actiedag tegen ondermijning van allerlei verschillende overheidsdiensten in de havengebieden langs het Noordzeekanaal niet duidelijk was waar iedereen zich dan specifiek mee bezig moet houden. De een wilde de autoschadebedrijven die niet deugden gaan aanpakken en een andere wilde juist meer de haven zelf in. Er was geen sprake van een duidelijk doordacht actieplan. Het begrip geeft geen richting.’
‘In de uitvoering werkt het begrip ondermijning in relatie tot drugscriminaliteit eerder verlammend’
Wat moet die richting zijn?
‘Wees altijd duidelijk in wat voor doel je stelt. FTM heeft met de cocaïne-serie uitsluitend ingezoomd op cocaïnehandel. Dat is verstandig, want zo baken je een complex gebied af. Focus op wat je doet, dat geeft richting. Dat gebeurt vaak niet bij de overheid.’
De overheid steekt vele tientallen miljoenen per jaar in anti-ondermijningsbeleid. Weggegooid geld?
‘Nee. Ondermijning is een ongelukkig begrip, eigenlijk een modebegrip. Maar in het laatste artikel op FTM dat specifiek ging over ondermijning, werd verondersteld dat de fenomenen waarop het beleid tegen ondermijning is gericht er niet zijn. Daar ben ik het niet mee eens. Grootschalige drugshandel en grote sommen witgewassen geld zijn realiteit. De vraag is of ondermijning een zinvolle manier is om deze problemen te beschrijven en aan te pakken.’
Toch blijft de beschrijving van wat ondermijning nu precies is vaag. Onderzoeker Pieter Tops en journalist Jan Tromp zijn publieke pleitbezorgers van ondermijning. Als we precies kijken naar wat ze schreven over cocaïnehandel, dan was zacht gezegd hun informatie niet erg hard. In ieder geval niet te kwantificeren of te checken.
‘Het blijft inderdaad vaak giswerk. Maar toch: het aantal vondsten van cash geld en voorraden cocaïne zijn feiten. En als je een schatting van de omvang van de handel lager maakt, dan is het nog altijd best veel en behoorlijk verontrustend. Ik snap de behoefte aan een begrip als ondermijning bij autoriteiten. Die willen grip hebben op bepaalde ontwikkelingen.’
Cocaïnehandel verschilt nogal van die in synthetische drugs of wiet. Is er wel zoiets als ‘de drugscriminaliteit’?
‘Hoewel de opsporingspraktijk het onderscheid soms wel maakt, is het specificeren naar soorten drugs niet echt een onderwerp in politiek Den Haag. Van oudsher bestaat in Nederland het onderscheid tussen hard- en softdrugs. Dat onderscheid lijken beleidsmakers geleidelijk te hebben verlaten, zonder dat dat echt voorgenomen beleid is geweest. Het beeld van ondermijning door drugshandel is in die zin ook een grote gelijkmaker, een stoplap. Door beleidsmatig te suggereren dat er een oplossing is, terwijl de praktijk nogal anders uitwijst.’
De reflex van de politiek en overheid op afschuwelijke incidenten zoals de moord op Peter R. de Vries en die op Derk Wiersum is steevast het afkondigen van nieuwe repressieve maatregelen tegen drugshandel. Wat vindt u daarvan?
’De zogenaamde daadkracht van justitie wordt altijd vertaald in organisaties en dat werkt vaak averechts. Dat zag je na de moord op Wiersum. Dan maakt minister Ferd Grapperhaus zich groot en komt hij met een nieuwe drugsbestrijdingsdienst. Ik ben erg tegen zulke organisatorische oplossingen voor inhoudelijke problemen. Weer een nieuwe organisatie die de beste mensen weghaalt uit andere organisaties. In plaats van de reguliere organisaties te versterken en meer richting te geven wordt er iets nieuws opgetuigd. Dat is de verkeerde weg. ’
Dat internationale aspect is cruciaal. Nederland moet het debat over drugs ook in de EU en internationale gremia aankaarten
Cocaïnehandel is een wereldwijd systeem. Je kan cocaïnehandel in Nederland bestrijden en allerlei sectoren weerbaarder maken. Maar wat nu als het gevaar vooral uit het buitenland komt?
‘Dat internationale aspect is cruciaal. Nederland moet het debat over drugs ook in de EU en internationale gremia aankaarten. Maar dat internationale aspect moet ook lokaal worden vertaald. Dat betekent kijken naar kwetsbare wijken in bijvoorbeeld Amsterdam en Rotterdam waar de handel zich heeft gevestigd en die daar aanpakken. En lokaal aanpakken betekent ook banken als ABN en ING aanspreken, zodat ze gaan letten op witwassende klanten. Daarom pleit ik voor een meersporenbeleid waar het gaat om het drugsbeleid en de aanpak van georganiseerde misdaad. Een ander probleem is dat we door de geschiedenis van het gedogen van softdrugs in Nederland een rare paradox hebben. Je mag geen XTC slikken of verkopen, maar je kunt die wel laten testen. ’
‘Er zijn politiemensen die zich afvragen waarom ze drugs moeten bestrijden als hun burgemeester voor legalisering pleit’
In Spanje en België zijn geen coffeeshops en kun je geen XTC laten testen. Toch tiert de cocaïnehandel daar welig. In het VK zijn softdrugs verboden en is tegelijkertijd het gebruik van cocaïne het hoogste van Europa. Ons tolerante drugsbeleid kan toch niet de verklaring zijn van het uit de hand lopen van handel in cocaïne?
‘Nee, maar het Nederlandse softdrugsbeleid is wel een voedingsbodem voor het ontsporen van de handel in cocaïne hier. Ik weet niet of dat in andere landen ook zo is, maar Nederlanders zien drugs in het algemeen niet als groot probleem. Heel veel burgers hebben niks met drugs, vinden het allemaal wel best. En er zijn politiemensen die zich afvragen waarom ze drugs moeten bestrijden als hun burgemeester voor legalisering pleit. Die tweeslachtigheid is op zichzelf een moreel ondermijnend proces.’
Speelt die tweeslachtigheid ook binnen de politie?
‘Binnen de politie leven veel meningen. Er zijn politiemensen die vinden dat we in Nederland echt van die drugs af moeten. Er klinken ook geluiden dat het dweilen met de kraan open is. Dat zorgt voor veel onduidelijkheid.’
De politie is van oudsher om de wet te handhaven en de veiligheid voor burgers te garanderen, niet om een abstracte strijd tegen een mondiaal systeem van cocaïnehandel te voeren. Nu is de basiszorg in de wijk het kind van de rekening. Is dat wat we willen?
‘De politie verkeert in een identiteitscrisis. Die heeft vooral te maken met de enorme verschuiving in veiligheidsproblematiek. De kans dat burgers slachtoffer worden van criminaliteit als inbraak of autodiefstal is sinds 2000 bijna gehalveerd. De politie houdt zich nu vooral bezig met drugscriminaliteit, cybercriminaliteit en sociale spanningen zoals terrorisme. Die vormen van criminaliteit maken relatief weinig slachtoffers en zijn nogal onzichtbaar. Er is een verschuiving van zogeheten “high impact crimes” naar “hidden impact-crimes”. Dat maakt het voor de politie ingewikkeld om te besluiten waar de prioriteiten liggen. Daardoor ontstaat nu inderdaad grote druk op de wijkpolitie.’
Is wijkpolitie niet juist nodig om te voorkomen dat jongeren ontsporen en in georganiseerde criminaliteit komen?
‘Eens. De wijkpolitie is juist per traditie een sterk punt in Nederland, bijvoorbeeld in vergelijking met Frankrijk. Die traditie is er nog steeds maar staat onder druk. Het gaat tegen de intuïtie van beleidsmakers in, maar juist in deze ingewikkelde tijd moet de politie dicht bij de burgers blijven. Lokaal, dus in de wijk, krijgt de drugscriminaliteit voet aan de grond.’
Maar telkens krijgen miljoenen verslindende teams van de Nationale Politie voorrang. Nu weer het Multidisciplinair Interventieteam. Terwijl de geschiedenis leert dat de deze strijd tegen internationale cocaïnehandel niet werkt. Gaat de traditie van wijkpolitie zo niet verloren?
‘Dat is te kort door de bocht, hoewel ik zelf nooit een voorstander ben geweest van de Nationale Politie. Binnen de politie zelf loopt men ook te hoop tegen die ontwikkeling. Maar de wijkagent is echt nog niet weg.’
‘Er zijn politieke partijen, zoals de VVD van Rutte, die soms een onveiligheidsgevoel exploiteren’
Lokaal politiewerk maakt wijken direct veiliger en weerbaarder en kan helpen voorkomen dat kinderen in de drugshandel terechtkomen. Moet daar dan ook niet het meeste geld naar toe?
‘Zo simpel is het niet. Het is voor de wijkpolitie ontzettend moeilijk hard te maken waarom ze zo belangrijk is. Alles wat je voorkomt, kan je immers niet in cijfers vangen. Aan de andere kant: cocaïnevangsten kun je wél hardmaken. Er is binnen de overheid altijd de tendens om output-gestuurd te werken. En dan heeft de wijkpolitie het moeilijk in de argumentatie. De politie als geheel heeft ook altijd een tragische positie: die moet altijd de scherven oprapen. De politie kan per definitie niet zoveel doen aan de oorzaken.’
Premier Mark Rutte heeft in reactie op de aanslag op Peter R. de Vries gezegd dat de strijd tegen de mondiale drugshandel gewonnen gaat worden en dat we geduld moeten hebben. Wat vindt u ervan dat de regering pretendeert alsof ze werkelijk iets tegen de internationale cocaïnehandel kan doen?
‘Tja, als politicus is het lastig om te zeggen: ik weet het ook niet. Daarom zal ik nooit de politiek ingaan. Je moet in de politiek knollen voor citroenen kunnen verkopen. Er zijn politieke partijen, zoals de VVD van Rutte, die soms een onveiligheidsgevoel exploiteren.’
Welke plaats hebben drugs in onze samenleving?
Wetenschappelijke onderzoekers die een fenomeen als cocaïnehandel onderzoeken krijgen hun opdrachten en geld meestal van overheid, justitie en politie. Zijn academici zo niet teveel gebonden? Moeten wetenschappers niet veel vrijer en onafhankelijker kunnen kijken naar de cocaïnehandel?
’Daar ben ik het op zichzelf mee eens. Cocaïnehandel is maar één onderzoeksgebied, er is in de hele sociale wetenschap steeds minder geld beschikbaar voor vrij wetenschappelijk onderzoek. Maar ook beleidsgericht wetenschappelijk onderzoek is heus wel onafhankelijk. Wetenschappers willen gewoon hun onderzoek doen. Onvrijheid zit vooral in de probleemstellingen die vanuit de opdrachtgevers zijn geformuleerd. Een positief element blijft dan wel dat het onderzoek een doel dient en dat men geïnteresseerd is in de uitkomsten.’
Hier en daar klinkt nu uit academische kring een kritisch geluid over het drugsbeleid, ook bijvoorbeeld van u. De (demissionair) minister van Justitie is nog lang niet zo ver. Grapperhaus zegt dat Nederlandse drugsgebruikers zich bewust moeten worden dat ze zelf als consument bijdragen aan de drugshandel en moeten stoppen met snuiven en slikken. Wat vindt u van die oproep?
‘Alle verhalen over “awareness” en dat burgers bewust moeten worden gemaakt van wat hun gebruik betekent, dat gaat niet werken. De enige stimulans hierin kan komen uit de morele verontwaardiging die mensen voelen als ze jonge jongens in dure auto’s zien rondrijden, dat mensen illegaal makkelijk geld verdienen. Dat sentiment is nu onder burgers wel te vinden, niet zozeer de afwijzing van drugs. In Nederland is daarom een breed maatschappelijk debat over drugs hard nodig. En dan bedoel ik niet drie Kamerleden die er wat van vinden in een commissievergadering. “Den Haag” moet niet zelf het maatschappelijke debat in Nederland voeren maar dat in het land op de agenda zetten.’
De nationale politiek zou een grote impuls aan dat debat kunnen geven door drugsbeleid ook internationaal op de politieke agenda te zetten. Waarom niet beginnen in de EU?
‘Het debat moet inderdaad de vraag stellen: waar willen we, ook in Europa, als maatschappij naartoe? Welke plaats hebben drugs in onze samenleving? Ik bedoel een echt breed maatschappelijk debat met alle partijen, dus inclusief bijvoorbeeld coffeeshopeigenaren en organisatoren van dancefestivals. In Edam-Volendam speelt bijvoorbeeld het probleem van overmatig drank- en drugsgebruik onder de jeugd. Daar zijn gesprekken met caféhouders en ouders gaande over wat er zou moeten gebeuren. Daar speelt het debat al, daar kunnen we van leren. Het maatschappelijke debat over drugs zou met alle Nederlanders moeten worden gevoerd. Er moet een gemeenschappelijke visie op het probleem ontstaan. Dan ontwikkelt zich misschien ook een meer gedeelde mentaliteit over hoe we tegenover die drugs staan, en wat we eraan willen doen en ook wat niet.’
‘Alle verhalen over “awareness” en dat burgers bewust moeten worden gemaakt van wat hun gebruik betekent, dat gaat niet werken’
Bedoelt u dan dat we een mening gaan vormen over legaliseren of reguleren van bepaalde drugs?
‘Een uitkomst kan dan zijn dat duidelijk wordt waarop we wel gaan handhaven en waarop niet.’
Waar denkt u zelf aan?
‘In ieder geval moeten drugs meer in de sfeer van de ontmoediging dan in die van het verbod komen. Differentiatie tussen verschillende drugs ligt erg voor de hand. Je gaat dan bijvoorbeeld alleen keihard handhaven op echt gevaarlijke drugs zoals crystal meth, heroïne of fentanyl. En gebruik van drugs als XTC en misschien wel cocaïne zouden in een regime als van alcohol, tabak en cannabis kunnen komen. Eerlijk gezegd kan de uitkomst me niet eens zoveel schelen. Het moet vooral bijdragen aan meer politiek-morele duidelijkheid over de drugseconomie, dus het geheel van productie, handel en consumptie.’
Denkt u dat de moord op De Vries een zinvol maatschappelijk debat tot gevolg zal hebben?
'De aanslag lijkt tot doel te hebben gehad om de samenleving te ontregelen. In die zin kan alle consternatie als wake-up call werken. De samenleving kan niet onverschillig blijven bij zo’n directe aanval op mensen en media. De media en de regering kunnen het voortouw nemen voor een debat, maar ik hoop dat dit ook op lokaal niveau gebeurt. Als het maar geen louter politiek Haags debat blijft.’
38 Bijdragen
Hetty Litjens 6
Gebrek aan handhaving in alle geledingen van onze maatschappij die zich heeft ingesteld op 'vrijheid-blijheid' heeft decennialang gezorgd voor ondermijning van de rechtsstaat. Nederland heeft redelijk goede wetgeving maar die wordt ondermijnt door gebrek aan handhaving. Nu moet Nederland voordurend gewezen worden op de Europese wetgeving om nog enigszins te functioneren.
Nederland wordt geregeerd middels vrijstellingen, ontheffingen, omgevingsvergunningen, meetcorrecties, meetmodellen, kruimelregelingen, inbreuken op bestemmingsplannen, ondemocratische gemeenschappelijke regelingen (de recreatieschappen), gedoogbeleid en handhavingsprioriteiten.
De bron van de ellende is de markteconomie, de privatisering en de deregulering. Als problemen te groot worden dan wordt de roep om legalisering van foute praktijken steeds luider. Een trucje. Wat niet illegaal is, is dan legaal en derhalve geen probleem meer, is de algemene overtuiging. We maken onszelf wat wijs. De vraag is of de neergang, de totale verloedering, nog tegen te houden is, of de wil daartoe nog bestaat. En hoe dan?
Verbieden van verboden?
Saskia Ehrhardt 4
Hetty LitjensNiek Jansen 9
En evenals in de FTM reeks over cocaïnehandel en in dit interview is het klassieke antwoord: MEER REPRESSIE.
En wat is de reactie daarop van de drugsmaffia? Grote blijdschap aangezien de prijzen van de drugs dan zullen stijgen vanwege de grotere pakkans, wat de handel alleen maar lucratiever maakt.
In de artikelenreeks van Wim van de Pol en ook in dit interview wordt de discussie over legalisering of decriminalisering zorgvuldig vermeden , ondanks dat het internationaal en ook in wetenschappelijke kringen volop in discussie is en het ook in de praktijk wordt gebracht zoals in Portugal en in sommige staten van de VS zoals in Oregon.
Ontregel de handel in harddrugs door het gebruik ervan niet strafbaar te stellen en onder allerlei strenge voorwaarden beschikbaar te maken.
Ik zie ook niet in hoe een nationaal debat te organiseren is over drugs en waarom dat nodig zou zijn. Iedereen weet toch dat drugs en ook alcohol slecht zijn voor de eigen gezondheid en voor de maatschappij.
Het gaat om de moed van politici een ander beleid te entameren mbt de bestrijding van de drugshandel maar dat kan pas als ze durven toegeven dat meer repressie niet werkt en in tegendeel de handel zal stimuleren.
https://jurgenvandewalle.wordpress.com/2009/04/03/voor-of-tegen-de-legalisering-van-drugs/
En over Portugal:
https://drugsinc.eu/hoe-gaat-het-met-de-decriminalisering-van-drugs-in-portugal/
Laat FTM deze discussie volgen ipv te hameren op het aloude aambeeld van meer repressie.
Mark Pn
Niek JansenDank voor uw bijdrage.
Niek Jansen 9
Mark Pnhttps://www.parool.nl/wereld/oregon-stemt-voor-decriminalisering-van-cocaine-heroine-en-crystal-meth~bdc02d3c/
J- Laros 1
Niek JansenSaskia Ehrhardt 4
J- LarosJ- Laros 1
Saskia EhrhardtHetty Litjens 6
Niek JansenKennelijk weet niet iedereen dat drugs slecht zijn voor de gezondheid, of tenminste men heeft lak aan die informatie. Vooral jongeren zoeken bewust de kick op. Er is een markt voor, dus de gezondheidsproblemen zullen waarschijnlijk wel toenemen na legalisering. Legaliseren is een boekhoudtruc.
Brave New world van Aldous Huxley is een voorbeeld van zo'n dystopie.
“...reality, however utopian, is something from which people feel the need of taking pretty frequent holidays....”
Wie zich in de wolken voelt, zal zich niet druk maken om klimaatverandering of wat ook.
Wat ik wel vreemd vind is dat onder millennials, de festivalfreaks, die zo graag op allerlei manieren met drugs willen experimenteren, nogal wat jongeren zijn die de coronavaccinaties afwijzen. Dan moeten ze weer overgehaald worden met de belofte van een coronapasje voor toegang tot evenementen.
Als Portugal zich vooral richt op de gezondheid i.p.v. straffen voor gebruikers, dan is dat lovenswaardig. Maar het gaat hier om de criminele uitwassen van zware criminelen. Dat ligt toch iets anders.
https://transformdrugs.org/blog/drug-decriminalisation-in-portugal-setting-the-record-straight
Wat me opvalt in de grafieken is dat er procentueel meer drugsgebruik is onder jongeren tot 34 jaar in alle landen, ook Portugal. Dan komen we toch in het vaarwater van de wereld van jongeren, vooral disco en festivals.
Drugs zijn in Portugal nooit zo'n probleem geweest als in Nederland. Hoe komt dat, vraag ik mij af.
Niek Jansen 9
Hetty LitjensDat zal waarschijnlijk een reden zijn dat onder jongeren het probleem in Nederland groter is dan in Portugal omdat ook hard drugs hier meer en makkelijker voor handen zijn.
En legaliseren is niet zo maar een ‘boekhoudtruc’ ; daar komt ook politiek veel bij kijken.
Maar het belangrijkste is dat door de te verwachten prijsdaling van drugs dmv decriminalisering de handel minder interessant wordt en dus ook de narcoterreur, criminaliteit en exorbitant hoge uitgaven aan de bestrijding van drugs zullen afnemen na enige tijd.
Kijk naar de effecten van de opheffing van de ‘drooglegging’ van alcohol in de VS in de 30- er jaren.
Saskia Ehrhardt 4
Niek JansenBob Lagaaij 5
waarin we nu alweer tientallen jaren voortploeteren. Alleen raakt hij me kwijt, wanneer op zich bruikbare ideeen (weer eens) moeten leiden tot een nationaal of regionaal debat. We kennen het van allerlei andere onderwerpen - energie, onderwijs, zorg, klimaat - die steevast op de formatietafel belanden, doordat ze niet worden opgelost.
Nuttige aanbevelingen, interessante rapporten en dan op naar het volgende
gezelschapsspel voor ingewijden.
Nee, dan heb ik meer vertrouwen in de even bedaarde als scherpe criminoloog
Cyrille Fijnaut, die onvermoeibaar wijst op de onhaalbare en vaak modieuze
Haagse bouwsels, die ons binnen afzienbare termijn van (weer) een pijnlijke kiezel in de schoen moeten afhelpen.
Langs het Noordzeekanaal mag een woud aan slecht samenwerkende diensten en instanties er dan niet in slagen om de drugshandel binnen de perken te houden, op nationaal niveau helpt een menigte planbureaus, taskforces, academische denktanks en helemaal achterin de modale burger met bepaalde opvattingen (en vaak niet eens de slechtste!) ons evenmin een steek verder.
Want we houden hier wel van vergaderen en discussieren, willen regelmatig een studie feestelijk bekronen met een strik en een mediapresentatie, maar
als het aankomt op verbieden en handhaven dan houden we de samenleving liever wat meer ontspannen. Tenzij het natuurlijk om doodgewone mensen met een toeslag van de belastingdienst en een fout vinkje gaat. Of inwoners van Groningen met aardbevingsmisere.
Want dan mag het - met niet zelden applaus van de Tweede Kamer - naar keuze
meedogenloos of laks. Over meedogenloos gesproken: treedt zo ook eens op tegen de Mexicaanse en andere Zuid-Amerikaanse ,,specialisten'' (en hun bazen) die hier hun drugs komen koken , alsof het om sterrenrestaurants gaat.
Bouttelier mag dan pleiten voor een breed debat over de menukaart, de tent sluiten brengt ons verder.
Bob Lagaaij 5
waarin we nu alweer tientallen jaren voortploeteren. Alleen raakt hij me kwijt, wanneer op zich bruikbare ideeen (weer eens) moeten leiden tot een nationaal of regionaal debat. We kennen het van allerlei andere onderwerpen - energie, onderwijs, zorg, klimaat - die steevast op de formatietafel belanden, doordat ze niet worden opgelost.
Nuttige aanbevelingen, interessante rapporten en dan op naar het volgende
gezelschapsspel voor ingewijden.
Nee, dan heb ik meer vertrouwen in de even bedaarde als scherpe criminoloog
Cyrille Fijnaut, die onvermoeibaar wijst op de onhaalbare en vaak modieuze
Haagse bouwsels, die ons binnen afzienbare termijn van (weer) een pijnlijke kiezel in de schoen moeten afhelpen.
Langs het Noordzeekanaal mag een woud aan slecht samenwerkende diensten en instanties er dan niet in slagen om de drugshandel binnen de perken te houden, op nationaal niveau helpt een menigte planbureaus, taskforces, academische denktanks en helemaal achterin de modale burger met bepaalde opvattingen (en vaak niet eens de slechtste!) ons evenmin een steek verder.
Want we houden hier wel van vergaderen en discussieren, willen regelmatig een studie feestelijk bekronen met een strik en een mediapresentatie, maar
als het aankomt op verbieden en handhaven dan houden we de samenleving liever wat meer ontspannen. Tenzij het natuurlijk om doodgewone mensen met een toeslag van de belastingdienst en een fout vinkje gaat. Of inwoners van Groningen met aardbevingsmisere.
Want dan mag het - met niet zelden applaus van de Tweede Kamer - naar keuze
meedogenloos of laks. Over meedogenloos gesproken: treedt zo ook eens op tegen de Mexicaanse en andere Zuid-Amerikaanse ,,specialisten'' (en hun bazen) die hier hun drugs komen koken , alsof het om sterrenrestaurants gaat.
Bouttelier mag dan - met de beste bedoelingen - pleiten voor een breed debat over de menukaart, de tent sluiten brengt ons
Bob Lagaaij 5
waarin we nu alweer tientallen jaren voortploeteren. Alleen raakt hij me kwijt, wanneer op zich bruikbare ideeen (weer eens) moeten leiden tot een nationaal of regionaal debat. We kennen het van allerlei andere onderwerpen - energie, onderwijs, zorg, klimaat - die steevast op de formatietafel belanden, doordat ze niet worden opgelost.
Nuttige aanbevelingen, interessante rapporten en dan op naar het volgende
gezelschapsspel voor ingewijden.
Nee, dan heb ik meer vertrouwen in de even bedaarde als scherpe criminoloog
Cyrille Fijnaut, die onvermoeibaar wijst op de onhaalbare en vaak modieuze
Haagse bouwsels, die ons binnen afzienbare termijn van (weer) een pijnlijke kiezel in de schoen moeten afhelpen.
Langs het Noordzeekanaal mag een woud aan slecht samenwerkende diensten en instanties er dan niet in slagen om de drugshandel binnen de perken te houden, op nationaal niveau helpt een menigte planbureaus, taskforces, academische denktanks en helemaal achterin de modale burger met bepaalde opvattingen (en vaak niet eens de slechtste!) ons evenmin een steek verder.
Want we houden hier wel van vergaderen en discussieren, willen regelmatig een studie feestelijk bekronen met een strik en een mediapresentatie, maar
als het aankomt op verbieden en handhaven dan houden we de samenleving liever wat meer ontspannen. Tenzij het natuurlijk om doodgewone mensen met een toeslag van de belastingdienst en een fout vinkje gaat. Of inwoners van Groningen met aardbevingsmisere.
Want dan mag het - met niet zelden applaus van de Tweede Kamer - naar keuze
meedogenloos of laks. Over meedogenloos gesproken: treedt zo ook eens op tegen de Mexicaanse en andere Zuid-Amerikaanse ,,specialisten'' (en hun bazen) die hier hun drugs komen koken , alsof het om sterrenrestaurants gaat.
Een discussie over de menukaart helpt ons niet. Sluiten, die tent!
Alex Vis 3
Bob LagaaijBob Lagaaij 5
Alex VisAlex Vis 3
Bob Lagaaijj.a. karman 5
Bob LagaaijNiek Jansen 9
Bob LagaaijJe kunt je bijdragen alsnog verwijderen door op de knop ‘bewerken’ rechts boven te drukken bij ‘opties’ en vervolgens alles te wissen en in plaats daarvan iets in te tikken zoals bijv. ‘geannuleerd’ of ‘dubbel’ want als je niets intikt komt je bijdrage terug. En dat kunt u nu doen.
En om kort op uw bijdrage in te gaan: Cyril Fijnout gaat ook niet verder als een pleidooi voor de legalisering van recreatieve cannabis , wat in een aantal landen/staten allang het geval is.
Nederland loopt dus achterop nadat het eerst een voorloper was vwb het ‘gedogen’ van cannabis.
igcmr sceptic 1
Alex VisCo Stuifbergen 5
Inge 5
Co StuifbergenAndré Ockers 1
Niek Jansen 9
André Ockershttps://www.maartenonline.nl/waarom-de-war-on-drugs-mislukt-is/
Dit artikel van Bart de Koning, onderzoekjournalist van de Correspondent en ook FTM, geeft een helder inzicht waarom de strijd tegen de handel en gebruik van drugs mislukt is en ook nooit zal lukken.
De term ‘war on drugs’ komt uit de koker van Nixon, voormalig president van de VS, die ook de stichter van de beruchte DEA (Drug Enforcement Agency) was.
Die DEA werd echter ook een onderdeel van de Amerikaanse terreur om vooral in Latijns-Amerika, de ‘achtertuin’ van de VS, regeringen te dwingen naar de pijpen van Uncle Sam te dansen.
Vanwege de betrokkenheid van de DEA bij veel militaire under-cover operaties, martelingen, (politieke) moorden enz. gingen er steeds meer stemmen op om de DEA te ontmantelen omdat de organisatie meer heeft bijgedragen aan de problemen dan aan een oplossing daarvan, en dat ondanks een jaarlijks budget van $50 miljard.
https://drugpolicy.org/DEA
En wie schetst onze verbazing dat Wim van de Pol in zijn artikelenreeks zich positief uitlaat over de DEA.
Onlangs nog waren twee ex-DEA agenten betrokken bij de moord op de Haïtiaanse president Jovenel Moïse, een land dat nooit de kans van de VS heeft gekregen zichzelf te regeren, maar ‘bestuurd’ wordt door ngo’s gefinancierd door de VS.
André Ockers 1
Niek JansenWijsje 1
Stefan Vlaminckx 2
WijsjeDesiree van Zoomeren
Persoonlijk denk ik dat het de hoogste tijd is om te stoppen met al het geleuter door mensen die nog nooit met een crimineel gesproken hebben. We komen om in de stapels onderzoeken van promovendi en raken hoe langer hoe meer verlamd.
Decriminaliseren gaat ook nooit lukken omdat in een Europa zonder grenzen iedereen mee moet doen en dat is een utopie.
Taghi en consorten maken eigenlijk optimaal gebruik van de essentie van EU en specifieker van Schengen: ‘vrij verkeer van kapitaal, goederen, diensten en personen’.
Havens als Rotterdam, Vlissingen en Antwerpen zijn ‘the gateways to Europe’ en vandaar kunnen ze zonder zuchtje tegenwind uitvliegen om het hele continent te bevoorraden. Ook kunnen ze iedere killer invliegen uit een land van keuze.
Daarom moeten we terug naar grenscontroles.
Ik weet dat dit vloeken is in de kerk maar als je geen barricades opwerpt voor dergelijke criminele organisaties gaat het van kwaad tot erger.
En het is nu veel te makkelijk!
Tijdens de corona lock-down zagen we dat de cokehandel ook heel even stil lag. Precies zo kort als er grenzen dicht waren.
Emmanuel Macron zei in november, naar aanleiding van terroristische aanslagen in zijn land, dat hij Schengen wilde hervormen. Volgens Macron moet de samenhang tussen veiligheid en vrij verkeer van personen en goederen "grondig doordacht" worden.
We hebben er nooit meer iets van gehoord.
Blijkbaar is goedkope arbeid nog steeds belangrijker dan mensenlevens…
Misschien moet de cokemaffia eerst met raketaanvallen op de Tweede Kamer dreigen…
Niek Jansen 9
Desiree van ZoomerenGewoon beginnen met decriminaliseren en dan volgen de andere landen ook wel na verloop van tijd omdat ze geen keuze hebben.
De oplossing om weer de grenzen te herstellen binnen de EU is een knieval voor de narcoterreur en vernietigt het hele concept van de EU richting eng nationalisme.
Bovendien maakt het de handel in drugs alleen maar lucratiever omdat de prijzen stijgen vanwege de grotere pakkans.
Desiree van Zoomeren
Niek JansenNiek Jansen 9
Desiree van ZoomerenDesiree van Zoomeren
Niek JansenWat ik begrepen heb gaat het bij de decriminalisering (dat is het niet helemaal) in Portugal bijna geheel om heroïne.
Ik ben altijd groot voorstander geweest van heroïne bij de huisarts. Dat is niet alleen een decriminalisering maar helpt verstokte verslaafden aan schone spullen en zuiver spul. Het geeft de junkie nog wat kwaliteit van leven. Het is ook goedkoper voor de maatschappij.
Maar heroïne is het probleem helemaal niet meer: het is ‘uit’ (Godzijdank)
Coke is een heel ander verhaal, om maar te zwijgen van allerlei synthetische drugs. Dat zit allemaal meer in de ‘pret-hoek’.
Als moeder en grootmoeder zou ik niet graag willen dat mijn (klein)kinderen op de hoek xtc, mdma of hoe het ook allemaal mogen heten, kunnen kopen voordat ze naar het festival gaan.
Coke was van oudsher een elitaire drug en is nu nog erg populair op bv de Amsterdamse Zuidas. Dat zijn geen junkies die fietsen stelen en oude vrouwtjes beroven. Dat zijn bankiers en advocaten.
Ik zie helemaal niet in waarom we voor hen coke moeten decriminaliseren.
Dan blijft Taghi en consorten over.
Als je het een knieval noemt om grensbewaking in te stellen, vind ik het een nog veel grotere knieval om al die zooi vrij op de markt te gooien. Ik wil graag dat mijn kleinzoons de grootst mogelijke moeite moeten doen om drugs te verkrijgen. Dat geeft ze de kans om in het proces nog eens tien keer na te denken wat ze aan het doen zijn… niet alleen met hun lichaam maar ook met hun toekomst.
Bovendien zullen de Taghi’s in deze samenleving dan al lang weer een vervanging gevonden hebben. Zo blijven we eeuwig achter dat soort maffia aanrennen zonder dat zij werkelijk hoeven veranderen.
Ik denk echt dat we het verdienmodel moeten bemoeilijken.
En gecontroleerde grenzen hebben veel meer voordelen.
Niek Jansen 9
Desiree van ZoomerenAl de rest is dweilen met de kraan open. Hoe zijn die tienduizenden containers,die jaarlijks de havens van Rotterdam en Antwerpen binnenvaren, ooit te controleren?
De handel moet minder aantrekkelijk gemaakt worden door prijsverlaging van de drugs, wat alleen maar kan verkregen worden door ze te decriminaliseren en eventueel vervolgens te legaliseren.
Maar die discussie durft FTM niet aan te gaan.
In plaats daarvan introduceert FTM mensen die klassiek meer repressie willen of (ook klassiek) zeuren over de noodzaak van een ‘nationaal debat’.
En in variatie op Jasper Robert Grootveld: “Een tevreden cokesnuiver is geen onruststoker”, wat je niet kunt zeggen van dronken mensen, die zoveel ellende veroorzaken in de maatschappij ook voor zichzelf.
Co Stuifbergen 5
Desiree van ZoomerenLegale verkoop van zware drugs hoeft niet te betekenen dat uw kleinkinderen niet meer nadenken.
Sigaretten zijn legaal, en worden langzaam minder populair.
Alcohol is legaal, en helaas ook populair.
Stefan Vlaminckx 2
- Ondermijning is niet begonnen als containerbegrip. Zoals ik het in het begin heb gelezen is het als volgt: Ik, vermeend drugshandelaar met een zichtbaar en dus wit(gewassen?) vermogen, ga me actief mengen in de lokale, regionale of zelfs landelijke politiek door met mijn vermogen allerlei zaken te gaan sponsoren en ondersteunen, en daardoor invloed te kopen of althans een poging daartoe doen. Dus ook sportclubs e.d. weet dat zo goed omdat ik als, inmiddels, hulpverlener in de geestelijke gezondheidszorg, in het begin gedacht heb dat ik als iemand die ook met (ex) criminelen van doen heeft in de dagelijkse praktijk, weleens diep in de problemen zou kunnen komen mocht ik naast mijn gewone werk ook gemeenteraadslid willen worden ofzo. Dus criminelen die middels hun geld proberen invloed uit te oefenen.
Da het softdrugs beleid als invloed op de nu heersende enorme bloei van de cokehandel. Niets maar dan ook helemaal niets met elkaar te maken.
Er is maar 1 reden dat wij als Nederland en ook België bekend staan als het Colombia van de XTC, de grootste meth amfetamine producenten aan deze kant van de oceaan en zo'n grote cocaïne doorvoerder zijn en dat is, of zijn, onze logistieke dienstverlening en de havens van Rotterdam en Antwerpen. Niks meer niks minder. Alles wat per container komt, wordt voor een heel groot deel hier afgeleverd en door ons verder het achterland in geholpen.
Wat daarbij ook niet helpt: 's-nachts wordt 90 vierkante kilometer havengebied hier in Rotterdam bewaakt door exact 2x2 marechaussee in 2 auto's en een verwaarloosbaar aantal surveillance van beveiligingsbedrijf beveiligingsbedrijven.
Dan hoe moeilijk het te bestrijden is: Zie mijn antwoord hieronder.
Stefan Vlaminckx 2
Ik ben blij hier, ook in dit interview weer, te lezen dat u er geen van allen de ballen verstand ervan heeft.
Wel is het jammer te noemen dat mensen zoals ikzelf of die met nog meer kennis van zaken, nooit eens gevraagd worden mee te praten. Ik heb ondanks mijn verleden als gebruiker en dealer nooit een strafblad opgelopen. Ben aantoonbaar een braaf burger geworden.
Maar ik schreef al eerder: Als nu met 100 euro cocaïne koop en erin begint te handelen, kan ik voor het einde van dit jaar multimiljonair zijn. En dat is het allergrootste probleem met de cocaïnehandel.
Oja, en dat er nog altijd in Nederland banken zijn waar je letterlijk met duffelbags vol met cash naar binnen kunt lopen, helpt ook niet echt.
Geld corrumpeert. Veel geld een beetje meer. En van nog meer geld wordt je vanzelf zo meedogenloos als een Holleeder of een Taghi.
Ik zou dolgraag in dat kader ook eens nader mijn verhaal doen over wat dat geld teweeg brengt, bijvoorbeeld op het zogenaamde darkweb. En de redactie van FtM willen motiveren ook daar eens onderzoek te gaan doen.
Dan leer je pas echt dat: Wij gewoon beesten (kunnen) zijn met een vernislaagje van wat wij beschaving noemen. En wat er naast witwassen om er in de bovenwereld wat mee te kunnen, allemaal voor gruwelijks gedaan wordt met al dat zwart geld.
ook dat kan ik uit eigen ervaring weten omdat ik, 49 jaar oud, nog immer wordt uitgebuit en mijn persoontje 100 mil
Saskia Ehrhardt 4
Als er één drug levensgevaarlijk is, en dan met name ook voor de omgeving van de gebruiker, dan is het wel alcohol...
Deze ongerijmdheid is zo ingesleten dat hij de meeste mensen niet eens meer opvalt. Dit is tekenend voor de wijze waarop het denken over drugs de laatste anderhalve eeuw verdraaid en vervormd is.
Het gebruik van drugs - in de zin van bewustzijnsveranderende stoffen - is zo oud als de mensheid. Van oudsher was het doel spiritueel van aard. Dankzij onze krankzinnige geldgedreven commercie is het gebruik van drugs tegenwoordig gedegradeerd tot één van de kicks die je voor geld kunt kopen, het zoveelste consumptiegoed.
Een onorthodox, maar praktisch idee is het opheffen van alle verboden op natuurlijke organismen. Laat mensen gewoon zelf hun eigen plantjes, paddenstoelen of cactussen kweken. Daarmee wordt ruimschoots voldaan aan de behoefte aan bewustzijnsverruiming die de mens nu eenmaal eigen is. Wij zijn nieuwsgierige en leergierige wezens, we weten instinctief dat er méér is dan hetgeen we met onze alledaagse zintuigen kunnen waarnemen en de natuur biedt ons de perfecte hulpmiddelen om die waarneming uit te breiden. Waarom zou je dat verbieden?
Terugkeren naar deze natuurlijk basis betekent ook de ondermijning (sic!) van het verdraaide, commerciële en niet-natuurlijke bastion van de handel in gevaarlijke middelen, of die middelen nu legaal zijn of niet.
Daar ligt ook de reden waarom dit idee uit alle macht wordt bestreden. Alle verboden op natuurlijke organismen die het bewustzijn (maar ook de geestelijke en fysieke gezondheid) kunnen verhogen, zijn ingesteld onder druk van de farmaceutische industrie. Ironisch genoeg veroorzaken hun drugs per jaar méér doden dan alle illegale drugs bij elkaar.
Niek Jansen 9
Saskia Ehrhardt