
Jaarlijks gaan duizenden bedrijven en personen failliet. Vaak heeft dat grote gevolgen — en het gebeurt lang niet altijd even netjes. Lees meer
Toeleveranciers moeten nog maar hopen dat ze een deel van hun facturen betaald krijgen, werknemers dreigen op straat te komen en de gefailleerde ondernemer moet lijdzaam toezien hoe de bedrijfspanden, voorraden en wagenpark met een beetje pech tegen executiewaarde worden verkocht. Alle hoop is gevestigd op de door de rechtbank aangestelde curator die de volledige regie in handen krijgt van het afwikkelen van het faillissement.
De curator krijgt op basis van de 120 jaar oude Faillissementswet vergaande bevoegdheden: van het ontslaan van personeel, de verkoop van het bedrijf, het starten van juridische procedures tegen de gefailleerde tot het gijzelen van een bestuurder die niet meewerkt.
Maar doet de curator zijn werk wel goed? Wat is de verhouding tussen de boedelopbrengst, die hij binnenhaalt en zijn eigen declaraties (die ten laste van dezelfde boedel plaatsvinden). En wie houdt er toezicht op curatoren? Dat zóuden rechters-commissarissen moeten zijn, maar die hebben het krankzinnig druk en ontberen kennis. Follow the Money zet in op deze kwestie die al tientallen jaren door de rechtspraak, politiek en journalistiek ongemoeid wordt gelaten. We nodigen u uit om uw kennis en ervaringen met ons en andere lezers te delen.
Roger Lips strijdt niet alleen tegen zijn curatoren, maar ook tegen justitie
Verdachte van faillissementsfraude hoort strafeis: drie jaar
‘80 procent van de curatoren doet geen melding van faillissementsfraude’
Gebed zonder eind: de strijd tegen faillissementsfraude
FTM Audio - De bijna ongestoorde handel en wandel van faillissementsfraudeurs
De bijna ongestoorde handel en wandel van faillissementsfraudeurs
Waarom banken bij faillissementen altijd aan het langste eind trekken
Zo plukt de curator je als je bedrijf failliet gaat
FTM Audio - Dit is de schadelijkste wet van Nederland
Dit is de schadelijkste wet van Nederland
Waarom curatoren nooit 'nee' te horen krijgen
1,5 uur. Dat is de gemiddelde hoeveelheid tijd die een rechter-commissaris van de rechtbank Oost-Brabant aan een faillissementsdossier kan besteden. Uit onderzoek van Follow the Money blijkt dat het toezicht op Nederlandse curatoren in handen is van een gilde dat nauwelijks tijd heeft en geen zelfstandig onderzoek kan doen.
Stapel dossiers
De stapel faillissementsdossiers bij rechtbanken is torenhoog: het aantal lopende faillissementen bedroeg op het peilmoment van de Raad van de Rechtspraak, 1 januari 2015, in totaal 24.716 rechtspersonen en natuurlijke personen. De 'voorraad' is daarmee met 1378 dossiers gedaald ten opzichte van 2014, maar nog steeds kampen rechters-commissarissen met het stuwmeer aan faillissementen in recordjaar 2013 toen er 12.487 bedrijven en personen failliet verklaard werden. Dat is goed nieuws voor Nederlandse curatoren die omzet kunnen draaien door faillissementen af te wikkelen, maar niet voor de toezichthoudende macht: de rechters-commissarissen, die te maken krijgen met extra werkdruk. Zij moeten erop toezien dat curatoren niet uit de bocht vliegen bij hun urendeclaraties en dat ze een goede prijs bedingen bij een eventuele doorstart van de onderneming en de verkoop van bedrijfspanden en de inventaris. Een inventarisatie van Follow The Money wijst uit dat bij alle 11 rechtbanken in Nederland er voor het gehele faillissementstoezicht 52 fulltime rechters-commissarissen beschikbaar zijn voor het toezicht op die vele duizenden dossiers. Door de voorraad faillisementsdossiers (rechtspersonen en natuurlijke personen) af te zetten tegen het aantal beschikbare rechters-commissarissen (uitgedrukt in fte's) hebben we de werklast uitgerekend. Zodoende kan per rechtbank afgeleid worden hoeveel mankracht daar aanwezig is om toezicht te houden op faillissementsdossiers onder beheer van het curatoren-gilde. Rechters-commissarissen houden zich echter niet exclusief bezig met faillissementen: ze houden ook toezicht op bewindvoerders bij surseances van betaling én bij schuldsaneringen. Laatstgenoemde taak wordt wel vaak gedelegeerd aan juridisch medewerkers, maar het toezicht op schuldsaneringen is desondanks een omvangrijke taak: in 2014 belandden er volgens het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS) 12.258 mensen in de schuldsanering.Hoge werklast
Wat betreft faillissementdossiers blijkt de werklast per rechtbank behoorlijk te verschillen. De werklast bij de rechtbank Limburg is met 339 dossiers per fulltime dienstverband het laagst. Uitgaande van een 36-urige werkweek en 52 weken kan een rechter-commissaris bij deze rechtbank aan ieder dossier gemiddeld toch slechts 5,5 uur besteden. Bij de rechtbank Oost-Brabant is het dus harder aanpoten. Daar telde men op 1 januari 2015 maar liefst 3078 lopende faillissementsdossiers van rechtspersonen en natuurlijke personen. En het toezicht daarop berust bij drie rechters die daarmee een gemiddelde stapel van 1099 dossiers (per fte) in de kast hebben hangen. Al zouden rechters-commissarissen alle vakanties doorwerken dan kunnen ze ruim 1,5 uur, om precies te zijn 102 minuten, aan een dossier besteden. Per jaar.Al zouden rechters-commissarissen alle vakanties doorwerken dan kunnen ze ruim 1,5 uur aan een dossier besteden. Per jaar.Martijn Poelman, teamvoorzitter bij de rechtbank Oost-Brabant, bestempelt de werklast als ‘pittig’. Hij begint met de kanttekening dat Oost-Brabant een relatief laag aantal schuldsaneringen telt. ‘Als dat wordt meegenomen dan steekt Oost-Brabant misschien minder uit dan wanneer er enkel gekeken wordt naar faillissementen.’ Hij geeft aan dat in de praktijk veel wordt uitbesteed aan juridisch medewerkers. ‘De eerste drie faillissementsverslagen worden gelezen door de rechter-commissaris zélf, want in het eerste jaar moeten knopen doorgehakt worden zoals wel/geen doorstart en wel/geen procedure tegen de bestuurder. Na die periode worden de verslagen gelezen door onze juridisch medewerkers en enkel als daar bijzondere dingen in staan dan wordt het voorgelegd aan de rechter-commissaris.’
Onvoldoende toezicht
Het toezicht op curatoren is wettelijk geregeld in artikel 64 van de Faillissementswet. Scherp toezicht op curatoren is essentieel, vindt hoogleraar Burgerlijk Recht Bas Kortmann, voormalig voorzitter van de commissie-Kortmann die zich in 2003 bezighield met de herziening van de 120 jaar oude Nederlandse faillissementswet.'ER MOET TOEZICHT ZIJN ZODAT EEN CURATOR ZIJN POSITIE NIET MISBRUIKT'‘In vrijwel alle Europese landen is er een vorm van toezicht op curatoren. Het gevaar dreigt anders dat schuldeisers en schuldenaren schade lijden en er onvoldoende rekening wordt gehouden met hun belangen. In het verleden zijn er voorbeelden van curatoren die rondreden in auto’s van de schuldenaar of activa verkochten aan vriendjes. Er moet toezicht zijn zodat een curator zijn positie niet misbruikt.’ Ondanks het delegatiemodel is de werklast volgens Kortmann te groot. ‘Het overgrote deel van de faillissementen stelt, plat gezegd, niets voor. Die betreffen lege boedels, dus wat er in de boedel zit, is verpand aan de bank of een andere geldschieter. De curator hoeft daar niks aan te doen. Maar met meer dan 1.000 dossiers is er sprake van overbelasting, rechter-commissarissen moeten dan wel heel veel faillissementen in de gaten houden. Het inhoudelijke toezicht schiet tekort,’ concludeert Kortmann.
'Rechters-commissarissen moeten wel heel veel faillissementen in de gaten houden. Het inhoudelijke toezicht schiet tekort'De hoogleraar krijgt bijval van Stibbe-advocaat Toni van Hees. ‘Voor het vertrouwen in de afwikkeling van faillissementen is het belangrijk dat er goed toezicht is. Ook voor curatoren zelf is dat belangrijk. Mede als gevolg van de grote werkdruk die op rechters-commissarissen rust kan er simpelweg niet voldoende toezicht worden gehouden. De praktijk is dat de curator iets wil doen waarvoor hij de toestemming van de rechter-commissaris nodig heeft. Hij stapt dan naar de rechter-commissaris en zegt: “Dit wil ik doen om die en die redenen. Wilt u daarmee akkoord gaan?” De redenen die de curator geeft, pleiten natuurlijk voor het geven van dat akkoord. Vaak krijgt hij dat akkoord dan ook. De rechter-commissaris heeft het heel druk en verkeert in de feitelijke onmogelijkheid om – buiten de informatie die de curator hem verschaft – ook zelf nog onderzoek te doen. Hij is afhankelijk van de informatie van de curator en de beslissing is eigenlijk al genomen. Dat is geen toezicht.’
'Nooit nee'
Insolventierecht-advocaat Georg van Daal: ‘Het probleem is dat curatoren nooit “nee” te horen krijgen. Ik heb zo’n 200 faillissementen gedaan als curator maar heb dat woord nooit gehoord.’ Volgens Van Daal ligt dat niet alleen aan de hoge werklast van de rechter-commissaris en zijn grote beperkingen om zelf onderzoek te doen. Van Daal stelt dat er ook een te grote verwevenheid is tussen de toezichthouder en het onderwerp van toezicht; de curator. ‘De rechter-commissaris moet toezicht houden, maar is lid van het team en ze moeten samen de klus klaren. En een gele kaart trekken tegen een medespeler in het team, gebeurt niet gauw.’'Een gele kaart trekken tegen een medespeler in het team, gebeurt niet gauw'Van Hees ziet een oplossing in bredere onderzoekmogelijkheden van de rechter-commissaris. ‘Je kunt het gebrekkige toezicht alleen maar doorbreken als er wordt gezorgd dat een rechter-commissaris meer tijd krijgt om zelfstandig onderzoek te doen. Zeker bij belangrijke zaken zoals de overdracht van een bedrijf moet hij er zelf een keer een accountant op kunnen afsturen, een adviseur inschakelen of de gefailleerde spreken. Dat kan nu niet, want ze hebben honderden dossiers onder zich. De Rijksoverheid geeft rechters-commissarissen nu veel te weinig ruimte en middelen om echt toezicht te houden. In het algemeen wordt er door rechters-commissarissen en curatoren op professionele manier gehandeld, maar in ieder systeem moet je checks & balances hebben. Als je dat niet doet dan is er het risico dat het gaat ontsporen.’
54 Bijdragen
Jurgens Redczus
Hebben de wetgevers dit vraagstuk nooit geagendeerd ?
De onafhankelijke toezicht in ons rechtsbestel bestaat namelijk feitelijk niet,zelf heb ik voldoende ervaringen qua dossiers mbt integriteitskwesties,in ons bestel regeert de schijn en mag de belangenverstrengeling feest vieren.
pubben
Jurgens Redczus"But don't forget this is not the only cause. People are getting more and more aware of a general crisis of authorities.
Of a system that protects the rich and the powerful. Of ignorant and cheating politicians. Of a law system that is outdated and that is being abused by politicians and powerful banks. This all and more creates an emotional rollercoaster."
Jurgens Redczus
pubbenpubben
Jurgens RedczusOnze rechters zijn vergeten dat ze er zijn om de burger te beschermen tegen de almacht van de staat en hun handlangers.
Als dat bewustzijn er niet meer is en dat bureaucratisch, zonder basale goede discussies afgedaan wordt, verzaken onze politici, zo simpel is dat in mijn opinie.
jefcooper
Ik zie niet goed hoe je goed toezicht op de afwikkeling kan houden zonder grotendeels de werkzaamheden te dupliceren.
Dat is weer duur.
Het activa verkopen aan vriendjes hoeft geen misbruik te zijn, evenmin als zelf overnemen van een auto.
Er doen zich inderdaad ogenschijnlijk gekke situaties voor, zoals waar de enige belangstellende voor de failliete boedel de grootaandeelhouder van de failliete rechtspersoon is.
Dan krijg je de bekende doorstart.
Maar ja, als verkoop aan de oud eigenaar de enige manier is nog wat te doen voor schuldeisers, wat moet je dan ?
Hilterman
jefcooperNiets ten nadele van de beroepsgroep advocaten maar wel de vaststelling dat de geachte dames en heren erg gek op geld zijn. Een curator zonder inhoudelijk toezicht een boedel laten uitwinnen is de kat op het spek binden. Dan gaat het met zekerheid mis.
Wie moet er klagen? De schuldeisers hebben geen overzicht. De failliet heeft geen toegang tot de RC in de praktijk.
Bovendien loopt de failliet altijd achter de feiten aan omdat de curator meestal te laat verslagen in dient.
Zelfs daar houdt de RC geen toezicht op.
Met de huidige faillissementswet heeft de curator onbeperkte macht en kan doen en laten wat hij of zij wil. De failliet is knock out en mag zich niet eens laten bijstaan door een advocaat. Komt het toch tot een ontmoeting met de RC dan is zijn of haar oor alleen beschikbaar voor de curator. Heeft de failliet een advocaat meegenomen dan wordt die in het gunstigste geval gedoogd. De advocaat mag zich nergens mee bemoeien.
De geur bij een rioolzuiveringsinstallatie is van een overweldigende frisheid vergeleken bij de stank die opstijgt uit de afwikkeling van faillissementen.
Er zullen vast wel correcte curatoren zijn. Alleen vreemd dat ik er in tientallen jaren bijstaan van gedupeerde ondernemers nooit een ben tegen gekomen.
Wat is de praktijk: Shady deals met de bank die het pandrecht bezit. De bank betaalt een pittige vergoeding aan de curator om de activa die onder haar pandrecht vallen te verkopen. Idem voor de debiteuren portefeuille. Kleine ondernemers die een doorstart willen maken worden door de curator klem gezet. Dat gaat zelfs tot aan een spaar faillissement. Dat leg ik niet uit, zoek maar op wat voor een schandelijke ripdeal dat is voor de failliet.
Waarom kan dit gezwel vele tientallen jaren voortwoekeren? Omdat faillissementen geen sexy onderwerp zijn. De politiek interesseert zich er niet voor zie de krappe middelen die de overheid ter beschikking stelt voor het toezicht.
Een schandelijke
Ludovikaa
HiltermanHilterman
LudovikaaRealiseer je wel dat er jaarlijks vele miljarden omgaan in deze sector.
De declaratie van curatoren bij grote faillissementen loopt in de miljoenen. Zie DSB en DAF.
Zolang curatoren nog uren declareren zonder daar zelfs maar een omschrijving bij te verzinnen waarna de RC de declaratie vervolgens gewoon goedkeurt is er weinig hoop.
Gewone mensen noemen dit oplichting nota bene ten laste van de failliet en de schuldeisers.
Bij curatoren heet het een verschrijving in de zeldzame gevallen dat ze er op aangesproken worden.
Met dit soort curatoren weet je als schuldeiser in ieder geval zeker dat er geen sou betaald wordt.
De curator vreet de boedel leeg en sluit daarna het faillissement wegens gebrek aan baten.
Ludovikaa
Hiltermanbps
Hilterman1. de Faillissementswet uiteraard, http://wetten.overheid.nl/BWBR0001860/TitelI/geldigheidsdatum_03-08-2015
2. recofa-richtlijnen, voor rechter-commissarissen in faillissementen,
https://www.rechtspraak.nl/Procedures/Landelijke-regelingen/sector-civiel-recht/Pages/default.aspx
Zie 'Insolventies' op de pagina Civiel Recht, 7e item:
'Recofa-richtlijnen voor faillissementen en surseances van
betaling (per 1 april 2009) (pdf, 209 kB)'
3. de Maclou-norm. Een uitspraak van de Hoge Raad uit 2011 die de vrijheden van een curator vrijwel onbeperkt stelt, m.u.v. het naleven van wetgeving, wettelijke richtlijnen en afspraken/overeenkomsten die de curator zelf maakt.
http://kvdl.nl/nieuws/terughoudendheid-vereist-bij-toepassing-van-de-maclou-norm/
Een curator is gebonden aan regels. 1. Fw en 2. Recofa zijn regels die helemaal niet zo ingewikkeld en omvangrijk zijn.
Behalve de RC en de curator is er vrijwel geen enkele belanghebbende hiermee bekend om de RC en de curator er aan te houden.
Hilterman
bpsjefcooper
HiltermanAls je ervaring alleen berust op bijstaan van gedupeerden ben je per definitie nooit met fatsoenlijke curatoren in aanraking gekomen.
Ik weet wel dat juristen lang niet altijd blij zijn curator te worden.
Maar nogmaals, ik heb er nauwelijks ervaring mee.
Eén geval zegt weinig.
Hilterman
jefcooperJuristen worden geen curator daarvoor moet je advocaat zijn. Bovendien moet een advocaat zich melden bij de rechtbank om tot curator benoemd te kunnen worden bij faillissementen.
Het is geen opgedrongen werk zoals jij veronderstelt.
bps
HiltermanMaar, er is geen faillissement gelijk.
jefcooper
HiltermanOverigens is elke advocaat jurist.
Wat ik wel heb meegemaakt is hoe een interimmanager bij een onmisbare, in feite failliete tent, z'n eigen portemonnaie niet onbelangrijk vond.
Hilterman
jefcooperpieter
HiltermanDát systeem zouden ze eens op de schop moeten nemen.
Hilterman
pieterpieter
HiltermanHilterman
pieterEen loodgieter heeft nooit de gelegenheid meer tijd dan werkelijk besteed is in rekening te brengen.
Een curator kijkt naar de boedel en schrijft wat uren om dat geld naar zich toe te trekken. Geen haan die daar naar kraait. De RC tekent de declaratie ongezien.
pieter
HiltermanHilterman
pieterUiteraard moet de ambachtsman uiteindelijk wel wat overhouden om zijn zaak draaiende te houden.
Volop eerlijke degelijke loodgieters, autowerkplaatsen die voor een kleine inspanning geen rekening sturen.
Moderne auto's zijn zo ongelukkig geconstrueerd dat het vervangen van een koplamp niet meer binnen de mogelijkheden van de gemiddelde bestuurder valt.
Dat soort kleine ongemakken kosten een garagebedrijf geld wanneer die volgens de werkplaatsroutine worden uitgevoerd:
Werkorder maken, monteur haalt de auto van de parkeerplaats. Bekijkt wat er stuk is, een koplamp. Gaat naar het magazijn moet wachten tot hij aan de beurt is. Krijgt het lampje dat op de werkorder wordt geboekt.
De monteur zet het lampje in de koplamp vult de werkorder in zet de auto buiten neer en levert de werkorder in. De administratie stelt het rekening bedrag vast. De klant betaalt.
Hier wordt heel veel geld op toegelegd.
Wat doet een slimme ondernemer? Die vraagt de klant het lampje zelf even op te halen bij het magazijn en contant te betalen.
Dan mag hij aan Henk, Piet, Jan of klaas in de werkplaats vragen het lampje er even in te zetten. Ja, die paar minuten die dat kost vallen op de rekening van een andere klant, dat klopt.
pieter
HiltermanAls dat gedrag laakbaar is, dan zou er dus iets gedaan moeten worden aan de plicht om voor niets te werken.
bps
jefcooperHilterman
bpsIn het huidige klimaat zal een fatsoenlijke advocaat, die zijn er wel, niets te maken willen hebben met faillissementen.
Speculaas
bps
SpeculaasZonder rechtspraak als baken in de jungle van het bedrijfsleven, kan geen economie floreren.
Hilterman
bpsDe drempel wordt hoger met stijgende tarieven voor griffierecht.
De grootste hindernis zijn de absurde tarieven die advocaten hanteren.
Inklusief btw is 250 euro per uur beslist geen uitzondering, eerder een gemiddelde.
Op niets gebaseerde graaierigheid. Vergelijk dat eens met een medisch specialist die veel langer heeft gestudeerd, die daarnaast een grotere verantwoordelijkheid heeft.
bps
HiltermanSommige commerciële medisch specialisten van de noodzaak tot zorg.
Hilterman
bpsLanger studeren minder jaren om die studie door een carriere om te zetten in klinkende munt dan juristen die na 4 jaar studie met een bul op zak hun geluk gaan beproeven in de advocatuur.
Een jurist is voor mij niets meer dan iemand die een universitair mulo diploma heeft gehaald. De studie stelt niets voor. Ieder jaar worden er vele duizenden juristen uitgebraakt door universiteiten.
Nederland telt inmiddels 10.000 advocaten, lang leve de rechtspraak.
Criticaster
Die hele beroepsgroep is in-en-in verrot.
Maarten Wienbelt
bps
Maarten WienbeltDat blijkt ook wel uit de weinige reacties van gedupeerden op dit artikel.
De meeste concurrente crediteuren zijn na zo’n lange periode in de veronderstelling dat er -zoals gewoonlijk- niets voor hun overblijft na voorrang van pandhouders, salaris curator, verschotten en preferente crediteuren als Belastingdienst, CJIB en UWV.
De vorderingen hebben ze al afgeschreven, ze gaan door met hun eigen zaken en leven.
De curator weet dat uit ervaring en wil om redenen van eigen belang de afwikkeling vertragen.
In een mij bekend geval worden die baten voor concurrente crediteuren door de curator achter gehouden, teneinde waarschijnlijk te verduisteren. Geen haan die er naar kraait, behalve -in dit geval- het kantoor van de curator, De Haan Adv. & Notarissen.
Dit, en andere vormen van oplichting, gebeurt waarschijnlijk al veel langer op veel grotere schaal door curatoren.
Hilterman
Maarten WienbeltDe debiteurenportefeuille is ook al aan de bank in onderpand gegeven.
Daarmee is de bank nog preferenter dan de fiscus, het UWV en het CJIB en de curator.
De overheid komt dus na de bank en schiet er meestal bij in.
Al zou je de concurrente schuldeisers gelijk stellen met de overheid er is vrijwel nooit voldoende geld om iets van de vordering te kunnen betalen.
bps
De uitdelingslijst werd op een andere rechtbank, ver weg, pas na een half jaar even ter inzage gelegd. Dus niemand informeerde zich en de curator betaalde niet, dat de Fw wel ommegaand verplicht, en na weer een half jaar nog steeds niet. Dat is inmiddels anderhalf jaar na executie en twee-en-een-half jaar na het eerste aanbod voor integraal akkoord om iedereen geheel te voldoen.
De rechtsvolgorde was ook omgedraaid: eerst executie, dan kijken of het nodig was, en vervolgens daar van afzien. Bizar. Normaal wordt eerst geverifieerd, en daarna eventueel geëxecuteerd.
Na verloop van tijd als niemand zijn deel eist, kan het geld voor concurrente crediteuren stilletjes achterover worden gedrukt. Geen haan die er naar kraait, behalve -in dit geval- het kantoor van de curator, De Haan Adv.&Notarissen.
Dit is een vorm van faillissementsfraude of verduistering door de curator en door de rechtbank en RC zodoende gefaciliteerd. N.b. dat de curator verplicht is faillissementsfraude te melden aan de RC.
Als ik mijzelf niet had kunnen overtuigen met een overzicht van de verstrekte stukken van Rb, RC en curator, waarmee voldoende middelen om executie te voorkomen en genoeg baten na onverhoopt executie voor integraal akkoord, bot herhaald worden genegeerd, had ik dit niet kunnen geloven.
Ik heb het van de gefailleerde zelf ingezien. Er was nog veel meer aan de hand.
Waarschijnlijk wordt deze lucratieve fraude al tientallen jaren geheel of gedeeltelijk bedreven ten koste van weerloze al gedupeerde gedupeerden en heeft het een veel grotere omvang en veel meer economische en maatschappelijke schade dan
Dennis Mijnheer
bpsbps
Dennis MijnheerUiteraard gaat het niet om dit incidentele geval, maar om de methodiek en de trucs.
En het voortaan tegengaan van een economische en maatschappelijke schade,
die stilletjes een aanzienlijke omvang en impact heeft, vergelijkbaar met andere vormen van organisatiecriminaliteit of zelfs overstijgt.
Publiciteit van onderzoeksjournalistiek is een effectief en beproefd middel.
Zie o.a. ook het werk van prof. dr. H.G. vd Bunt, (UvA, leerstoel criminologie) over organisatiecriminaliteit en de gevolgen daarvan.
Dennis Mijnheer
bpsbps
Dennis MijnheerJan
Hilterman
JanDeclaraties met verzonnen werkzaamheden, declaraties met vage omschrijvingen, declaraties waarbij niet eens de moeite genomen is door de curator iets te verzinnen, het wordt allemaal voor accoord bevonden door de RC.
Mooier kun je het als curator niet hebben, faillissementen zijn een goudmijn voor advocaten vooropgesteld dat je gewetenloos in staat bent gefailleerden die zich niet kunnen verdedigen te rippen, dat is wel nodig.
Jan
HiltermanOp basis waarvan concludeert de schrijver dat de door de curator ingebrachte nota's onterecht zouden zijn? Dat is immers het beeld dat de schrijver met de link naar de niet-controlerende RC schetst.
Hilterman
JanJan
HiltermanDennis Mijnheer
JanDie conclusie kan niet getrokken worden en trek ik ook niet. De casus RoderSana dient ter illustratie hoe de afwikkeling verloopt, hoeveel uren curatoren er soms in stoppen. En hoe schril dat afsteekt met de tijd die de toezichthoudende rechter-commissaris daarentegen heeft.
Met vriendelijke groet,
Dennis Mijnheer
Jan
Dennis Mijnheer"omdat er zeker vierhonderdduizend euro in de boedel zit, waarmee de Brabantse curator zijn eigen declaraties kan betalen. Daar wacht hij niet lang mee. In de eerste maand brengt Arends 49.350,12 euro (incl. btw) in rekening."....
...in combinatie met de stelling dat RC's te weinig toezicht (kunnen) houden, doet toch anders vermoeden. Het had m.i. ook kunnen volstaan met een simpele verwijzing naar het gemiddeld aantal uren dat een curator met een faillissement bezig is, afgezet tegen het aantal uur dat een RC te besteden heeft.
Het declaratiegedrag van Arends voegt niets toe aan het onderwerp 'gebrekkig toezicht'. Tenzij schrijver van mening is dat het genoemde declaratiegedrag een voorbeeld is waar het toezicht heeft gefaald. Waarvoor verder geen onderbouwing wordt gegeven.
Overigens heb ik geen enkele relatie met deze, noch andere curatoren.
Dennis
Het is dan ook een misvatting dat een RC slechts 1,5 uur per dossier kan besteden/zal besteden.
Dennis Mijnheer
DennisDennis
Dennis MijnheerHoewel de tijdsbesteding van RC's inderdaad gecompliceerd ligt, wordt er toch heel stellig geschreven dat de RC gemiddeld maar 1,5 uur de tijd heeft voor een dossier.
Dat is alleen waar als de RC de gehele werkvoorraad zou wegwerken. Wat niet het geval is. Dus m.i. is die 1,5 uur die genoemd wordt dus gewoonweg niet correct..
bps
Kassa voor de rechtbank.
In surseance werd integraal akkoord door de bewindvoerder verhinderd door enkele vorderingen vals te verveelvoudigen, waaronder één van zijn eigen kantoor, waarmee hij al niet vrij stond om curator te zijn.
Met de vervalsingen zouden er te weinig liquiditeiten in de boedel zijn voor integraal akkoord.
Achteraf na toewijzing salaris bewindvoerder bij de faillissementsuitspraak, bleken er ook met de vervalsingen erbij wél voldoende liquiditeiten beschikbaar te zijn om faillissement te voorkomen.
De rechtbank bood de schuldenaar echter geen enkele gelegenheid om zonodig het integraal akkoord aan te passen en vonniste botweg failliet omdat de bewindvoerder/curator verzaakte en bedroog.
Kassa dus voor de rechtbank.
bps
bpsvoorkomen.
De gekozen executie zou het potentiele en zeer solvabele bedrijf zonder hypotheekschulden, onnodig vernietigen. Dit bedrijf was vóór de opstart in 6 jaar tijd alleen leeggelopen door de bankencrisis en bureaucratie. Er mankeerde verder niets aan.
Ter zitting in 2014 gaf de RC de failliet nog éénmaal de kans om binnen een week voor de 4e keer aanbod te doen om executie te voorkomen, terwijl er in 2013 geen enkele kans was gegeven om faillissement te voorkomen,
terwijl het eerste aanbod toen al voldeed en nadien nog 3x verhoogd aanbod is gedaan.
De curator negeerde ook het 4e aanbod van de 3e verhoging. Fatale executie volgde.
De RC verklaarde per fax achteraf niets te weten van het 4e aanbod van de 3e verhoging die notarieel gereed lag voor de curator om te tekenen, waarvan de RC ter zitting eerder schriftelijk was geïnformeerd, en in weerzin van de Recofa-richtlijnen en de Maclou-norm.
Dat betekende dat de RC de failliet voorloog, de curator de RC voorloog over het 4e aanbod en de RC de Rb voorloog, want de Rb hanteerde nadien art. 137 Fw als bij gebreke van baten,
terwijl er zelfs een overschot was voor geheel, integraal akkoord met alle schuldeisers.
En dat het bedrijf nu eindelijk echt kapot was om vervolgens middelen voor integraal akkoord ter verificatievergadering nadien in 2014, ook voor de concurrente crediteuren, te kunnen verduisteren in 2015 bij gebreke van rekening en verantwoording bij art. 137 Fw.
Meer dan dubbel kassa voor de curator, kassa voor de rechtbank, crediteuren gedupeerd dan wel jaren verlet, en de ondernemer onnodig en onterecht kapot.
Onafhankelijke rechtspraak? Laat me niet lachen. Dat is al vergaan.
Hilterman
bpsEen RC die zo ernstig te kort schiet hoort te worden aangesproken op zijn of haar gedrag. De staat is verantwoordelijk als entiteit voor de RC en dient op te draaien voor de schade.
Met dit soort enorme ontsporingen is het niet vreemd dat er curatoren zijn die hun optreden moeten bekopen met de dood. Er zijn meerdere gevallen bekend van curatoren die voor hun wandaden hebben moeten betalen met hun leven.
Uiteraard niet gerechtvaardigd maar wel begrijpelijk.
Feitelijk is er geen laffer volk dan curatoren. De curator krijgt onbeperkte ongecontroleerde macht over een natuurlijke persoon of een rechtspersoon.
Dat draait zonder uitzondering altijd uit op een ripdeal, het directe gevolg van ontbrekend toezicht.
bps
HiltermanAls eerder opgemerkt; zonder zorgvuldige rechtspraak vervallen we tot primitieve en tribale oplossing van geschillen middels geweld.
bps
Hoe meer faillissementsuitspraken, hoe meer kassa ...
Goede onafhankelijke rechtspraak is een onvoorwaardelijke maatschappelijke basisvoorziening.
Daar hoort onafhankelijke onvoorwaardelijke salariëring en financiering bij.
De broek zakt mij soms af hoe Nederland verworden is en in verval raakt.