
De Britse onderzoeksjournaliste Joanna Blythman ging undercover in de voedselindustrie. Met een bezorgde blik op de gerookte zalm op zijn bord interviewde auteur Marcel van Silfhout zijn collega over haar nieuwe boek 'Swallow this'. 'Staatsgeheimen en het seksleven van de koningin zijn makkelijker te onthullen dan wat er exact in een voedingsproduct zit.'
'Ben ik het mee eens' zegt de Britse auteur en onderzoeksjournalist Joanna Blythman. De Nederlandse titel van haar boek Swallow this dekt de lading net iets beter. Slik je dat? heeft de vertaler ervan gemaakt. De cover is vrijwel hetzelfde: met een doodshoofd erop. Nogal een statement voor een boek dat minutieus beschrijft wat de voedingsindustrie allemaal in ons eten stopt om de levensduur ervan te verlengen of de smaak, kleur en geur te ‘verbeteren.’ Blythmans bevindingen zijn verontrustend. Vandaar de skull and bones.
De onderzoeksjournaliste uit Edinburgh is op uitnodiging van haar uitgever Bouillon in Nederland. Een dag na de boekpresentatie neemt ze uitgebreid de tijd voor een zonnige lunch op het terras van Restaurant New York in Rotterdam. De vitello tonnato van biologisch kalfsvlees gaat erin als koek, maar het brood laat Blythman op haar bord liggen. Hoezeer ik haar zorgen over ons eten ook deel, zo ver ben ik nog niet – al heb ik na het schrijven van mijn eigen boek, Uitgebeend, hoe veilig is ons voedsel nog?, ook zo mijn zorgen over ons voedsel.

Kapotbezuinigd
De hoofdconclusie van Uitgebeend staat helaas nog steeds als een huis: de Nederlandse en andere Europese voedselwaakhonden zijn kapot bezuinigd. Deugdelijk toezicht ontbreekt en we weten daardoor erg weinig over wat er aan toevoegingen zit in de etenswaren zit die de voedingsindustrie aflevert. Bovendien, de mode van ‘meer marktwerking en zelfregulering’ heeft ervoor gezorgd dat we nauwelijks meer kunnen spreken van een echt onafhankelijke en met kennis en expertise toegeruste Keuringsdienst van Waren. De opvolger van die voormalige rijksdienst, de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA), nu aangestuurd door het Ministerie van Economische Zaken, kan amper een vuist maken tegen de voedingsindustrie. Zelfs de reguliere vers- en weekmarkten in Nederland worden niet meer gecontroleerd vanwege een gebrek aan mankracht. Intussen zeggen prominente mastodonten als oud-hoogleraar Animal Health Economics Aalt Dijkhuizen en bestuursvoorzitter Louise Fresco, beiden van Wageningen Universiteit, dat Nederland met die innige samenwerking tussen overheid, industrie en wetenschap zo’n ‘mooie gouden driehoek’ heeft. De consument-burger staat verweesd en beteuterd naar die goed geoliede en glanzende driehoek te kijken. Hebben wij ook nog wat te zeggen? Maar ja, de Nederlandse exportmotor draait een bruto omzet van pakweg 85 miljard euro en dat wil die gezellige driehoek graag zo houden. Niet dat de voedingsindustrie per definitie crimineel is of ons ongezond voedsel wil voorzetten, maar als de kat van huis is…..net als bankiers, belandt nu ook ons eten steeds vaker in de verdachtenbankIn de financiële wereld hebben we gezien waar zelfcontrole en laissez-faire toe hebben geleid. De conclusie van diverse slachthuisrapportages leek erop: slagers bleken hun eigen vlees niet meer te keuren en vrolijk winst te maken over de rug van de burger-consument, met producten die qua smaak en kwaliteit het beste te scharen zijn onder de noemer race to the bottom. Bankiers en aanverwante van de moraal losgezongen types hebben ons een diepe financiële vertrouwenscrisis gebracht. Het is nog niet echt hardop gezegd of breed in de media uitgemeten, maar de vraag dringt zich op: dreigt voor ons voedsel eenzelfde lot? Want is er intussen niet ook sprake van een dusdanig groot wantrouwen dat we een heuse voedselvertrouwenscrisis tegemoet gaan? Steeds vaker zijn er verhalen over gevaarlijke gluten, bedenkelijke E-nummers en de relatie met toenemende problemen als obesitas, diabetes en andere welvaartsziekten, om het woord kanker maar niet te noemen. Ofwel: naast bankiers, belandt nu ook ons eten steeds vaker in de beklaagdenbank.
Dungezaaid
Daags na het uitkomen van haar boek in Engeland, waar Swallow this relatief hoge verkoopcijfers haalt, belde ik Blythman op om haar te complimenteren, met de woorden: ‘Wow, je hebt Uitgebeend 2.0 gemaakt. Jij bent verder gegaan waar ik met mijn boek was gebleven.’ Voorafgaand aan dat telefoongesprek had ik haar een in het Engels vertaald hoofdstuk uit Uitgebeend toegestuurd, de reconstructie van de dodelijke Salmonella-uitbraak op de zalm van producent en voedselonveiligheid-recidivist Foppe uit Harderwijk. Ze reageerde bijzonder opgelucht. ‘Hier in Engeland ben ik de enige onderzoeksjournalist die zo diep in deze materie is gedoken, het lijkt wel of voedsel niet tot de thema’s van de journalistiek behoort. Maar gelukkig ben ik dus niet helemaal alleen.’ Dat onderzoeksjournalisten op het terrein van de voedselveiligheid ook in Nederland dun gezaaid zijn, bleek wel op de presentatie van Blythmans boek in Rotterdam. Van de mainstream media was eigenlijk alleen Hiske Versprille aanwezig, een vakkundige en gedreven collega bij Het Parool. Versprille schreef een kritisch verslag over de bijeenkomst en het boek van Blythman. Maar, zegt ze er in één adem bij: ‘Ik zou graag gewild hebben dat ik meer tijd had om ook eens tandje dieper op dit onderwerp in te gaan. Helaas komt dat er nu niet van.’ Maar Versprille kwam tenminste. De rest van het gilde van culinaire journalisten koos voor de presentatie van een kookboek in Amsterdam. Veel leuker. En dichter bij huis bovendien.Vers vlees
Tijdens de lunch, waarbij ik met enige huiver de gerookte zalm op mijn bord bekijk, leg ik Blythman nog eens uit waarom ik haar boek wel kan waarderen. In één van mijn eerste gesprekken, in de oriënterende onderzoeksfase, sprak ik in vertrouwen met een goed ingevoerde Wageningse voedingsmiddelentechnoloog. ‘Prima hoor,’ zei hij begin 2013, ‘dat je de wereld van ons vlees en vers voedsel induikt om te zien wat daar allemaal mis is. Maar vergeet niet, het echt ongezonde deel van de supermarkt is die andere tweederde in de winkel, die van de bewerkte voedingsmiddelen.’ Zijn woorden ben ik niet vergeten, maar ik wist me gegeven het toch al omvangrijke onderzoeksveld van Uitgebeend geen raad: hoe dat industriële bastion van levensmiddelenproducenten en hoog technologische ‘food processing’ te slechten? De Nestlé’s, de Unilevers en andere grootmachten die via de 4300 supermarkten in Nederland een flink ‘maagaandeel’ hebben in ons eten? Dat is precies wat Blythman in haar boek doet. De vraag ligt voor de hand: wat was voor haar de aanleiding om deze non-fictie horror te schrijven en hoe deed ze haar onderzoek?Vreemde smaak
Joanna Blythman: ‘Het begon allemaal met een incident. Ik had een keer weinig tijd op weg naar de trein in Londen. Ik liep snel even een Marks and Spencer's in en dacht, ik zoek wel iets dat er vers en gezond uitziet. Ik zag een Quinoa-couscoussalade met verse olijven en paprika. Dat leek me prima, maar toen ik het begon te eten smaakte het vreemd, absoluut niet zoals ik het zelf klaarmaak thuis. Ik keek naar het etiket en zag een hele lijst E-nummers en andere zaken. Sommige kende ik, maar een hele trits andere niet. Het smaakte heel onnatuurlijk. En het had een vreemde geur. Dat was het moment waarop ik tegen mezelf zei: ik wil hier meer over weten. Ik heb hier een ‘clean label’ maar wat is hier zo clean aan? Het oogt vers en gezond, maar is het dat ook? Ik wist: ‘I won’t take no for an answer!’ Het lijkt me een lastige opgave voor een journalist. Hoe slecht je de muren van persvoorlichters en andere goed betaalde vogels in het reputatiemanagement van de grootindustrie? JB: ‘Dat was het moeilijkste. Ik koos ervoor om zoveel mogelijk undercover te gaan om hen te omzeilen, met valse identiteiten. Je stapt de wereld van voedselfabricage, waar heel veel mensen elkaar kennen, niet zomaar in. Je moet je beroep opgegeven bij het aanmelden. Door mij uit te geven voor procurement manager ontmoette ik verkopers die mij hun waar aan de man probeerden te brengen met argumenten waar ik veel van leerde. Dat zij producten hadden die de levensduur nog verder verlengen. En waarom dat zo was. Daar hoorde ik van ingrediënten en hulpstoffen die ik niet goed kende. Die verkopers trouwens ook niet, die interesseerde het niet wat er in hun product zat, als ze het maar konden verkopen.’ Je moest dus elders zijn? JB: ‘Ja, die verkopers wisten ook niets van de wetenschap en grondstoffen, die stelden zich die vraag helemaal niet. De levensduur van het product is langer, daar gaat het dan om. Op 14 februari dit jaar heb ik een vers ogende plak cake gekocht bij Tesco, met zo’n dun laagje folie. Hij ligt nog steeds in mijn keuken en er is bijna niets aan veranderd, hij is hooguit een beetje geslonken. Hoe krijgen ze dit voor elkaar? Die vraag wil ik beantwoorden. Je stuit dan op een muur omdat de receptuur wordt beschouwd als een bedrijfsgeheim. Ik ben ervan overtuigd dat staatsgeheimen en het seksleven van de koningin nog gemakkelijker zijn te onthullen dan de vraag wat er exact in een voedingsproduct zit. Ze zeggen doodleuk: ik ga je echt niet vertellen wat er in mijn product zit.’'Je stuit op een muur omdat de receptuur wordt beschouwd als een bedrijfsgeheim'Toch is het je gelukt haarfijn te beschrijven welke bedenkelijke ingrediënten en chemische hulpstoffen er in ons bewerkte eten belanden. JB: ‘De moderne wereld van de voedingstechnologie is een kwestie van ver doorontwikkelde technologie en wetenschap. Die is voor een leek of buitenstaander moeilijk te begrijpen, laat staan aan te vallen. Evenzo moeilijk is hoe je het, als je het allemaal wel begrijpt en weet, zo kunt opschrijven dat het grotere publiek het ook snapt. De levensmiddelentechnologen houden zich bewust koest, die houden echt niet van het idee van een open keuken. Ik heb mijn weg dus moeten vinden naar de productieplekken waar deze technologie in etensmiddelen wordt toegepast, vaak op non-descripte bedrijfsterreinen. Als je daar bent, heb je absoluut niet het gevoel dat het om voedsel gaat waar ze mee bezig zijn. Het oogt als een steriel lab.’ Het zijn voornamelijk activisten en bloggende foodies die hier tamtam over maken, niet zonder succes overigens. Waarom denk je dat er zo weinig onderzoeksjournalisten zijn die in de wereld van ons bewerkte voedsel duiken? JB ‘Het is een combinatie van factoren. Vreemd genoeg nemen onderzoeksjournalisten voeding als thema niet zo snel tot zich, alsof dat het terrein is voor huismoeders en kookboekschrijvers. Wat ook meespeelt is dat veel collega’s freelance werken zonder de dekking van een groot medium, wat een fors juridisch risico met zich meebrengt. En als je naar de grote kranten kijkt, dan speelt daar mee dat er sprake lijkt te zijn van een soort zelfcensuur, dat zij niet op de tenen willen staan van hun adverteerders of dat ze bang zijn voor door de industrie betaalde topadvocaten. Geen enkele juridische strijd is leuk voor redacteuren en hoofdredacties. Dat is gedoe en gedoe willen we liever niet.’ Wat is jouw ervaring met de Britse en Europese voedselwaakhonden, doen ze hun werk goed? JB ‘Het gekke is, ik ben altijd pro-Europa geweest. Maar daar ben ik anders over gaan denken. Het Europese bouwwerk en de toezichthouders zijn alleen maar bezig om multinationals en het grote bedrijfsleven te behagen. De consument en burger wordt in Brussel nauwelijks gehoord, maar de lobby van het bedrijfsleven daarentegen is zo sterk en effectief dat de industrie in feite haar eigen regels en wetgeving bepaalt, wel zo handig om je handel te vergemakkelijken. Het nieuwe TTIP-verdrag en gerelateerde verdragen met de Verenigde Staten die nu op stapel staan zijn echt eng. In de VS is het al verboden om undercover opnames te maken in de intensieve vleesindustrie. Dat staat ons nu ook te wachten, dat we ons werk niet meer kunnen doen. Intussen zien we op de hele wereld hetzelfde bewerkte en als vers en gezond ogende voedsel oprukken, van Singapore tot Londen en San Francisco aan toe zien we hetzelfde eten. Straks is het echt allemaal hetzelfde en gaat ons eten nog meer weg van onze tradities en familierestaurants. Dat is een trieste balans voor de diversiteit van onze prachtige eetculturen. Intussen beroven ze ons ook nog van onze smaak en gezondheid. De industrie is niet bezig met onze gezondheid. Hun motto is dat van het bedrijfsleven: geld verdienen, een grotere marge halen. Het zou fijn zijn als ik vertrouwen had in onze voedselautoriteiten als tegenwicht, maar helaas, dat heb ik niet. Totaal niet. Onafhankelijke wetenschap is ook al schaars. Het is zorgelijk om te ontdekken dat de veiligheid van veel aan ons eten toegevoegde stoffen slechts gebaseerd is op aannames en schattingen. Vaak is de basisinformatie meestal ook aangedragen door de levensmiddelenproducenten zelf. Blijkbaar zullen we de controle zelf moeten doen. Bottom up!’
95 Bijdragen
jefcooper
Dat lijkt mij steeds meer op alle gebied te gelden.
De 70 Nederlandse economen die in 1997 het euro echec voorspelden durven hun mond niet meer open te doen.
De oorzaak van de migranten stroom wordt niet besproken.
Toch blijft het CO2 geloof overeind.
Dat alles onder benadrukken van de vrijheid van meningsuiting.
Willem
jefcooper
WillemSanne
jefcooperjefcooper
SanneMaarten
EricSmit
MaartenMvdB
EricSmit"Hallo redactie. Ik wil er even op attenderen dat de link naar de speciale mailbox Follow the Money Selecteert niet werkt.
Nu kom ik mijn ei niet kwijt ;-)"
Dat wil je wel (laten) aanpassen wah?
Arne van der Wal
MvdBLeprechaun
MvdBIan
jefcooper
IanOp Russia Today somde een Deen de EU rampen op: mislukte euro, werkloosheid, vooral in de zuidelijke landen, Spaanse onroerend goed bubble, mislukt de economieën overeenkomstig te maken, afbraak sociale voorzieningen, bijna oorlogstoestand met Rusland, Schengen mislukt.
En een machtswellustige domineesdochter die de baas probeert te spelen, mijn toevoeging.
Dat gewone mensen E lijsten gaan lezen, ik vroeg eens bij de ANWB naar een werkplaatshandboek voor de auto die ik toen had, ik kreeg als antwoord 'de meeste mensen weten niet eens hoe de motorkap open moet'.
In Frankrijk zo te koop, franstalig, dat wel.
Of het daarmee in verband staat dat fransen geen rotzooi willen eten, je vraagt het je af.
Daar worden ook velden met genetisch gemanipuleerd gewas in de fik gestoken.
MvdB
IanPlak een etiketje op je kind en je wordt etiketten bewust ;-)
Ian
MvdBLeprechaun
MvdBpubben
IanIk gebruik de vuistregels van Nassim Taleb bij mijn aankopen.
Zo basic en natuurlijk als mogelijk, heel veel producten zijn aangepast aan de houdbaarheid van de koelkast en dat is ongezond.
Hoe ouder in de geschiedenis, dus als ze de tijd hebben doorstaan, hoe gezonder.
Dus goede boter of olijfolie anders niets.
Water of wijn anders niets en zoveel mogelijk bij de ambachtelijke producenten.
MvdB
http://www.foodwatch.org/nl/foodwatchnl-de-voedselwaakhond/
Ian
MvdBMvdB
Ianhttp://www.foodwatch.org/nl/over-foodwatch/onze-organisatie/foodwatch-en-geld/
Ian
MvdBMvdB
Ianhttp://www.vegetariers.nl/bewust/veelgestelde-vragen/welke-kazen-zijn-vegetarisch
Yogibeer
Ianhttp://www.nature.com/news/art-of-cheese-making-is-7-500-years-old-1.12020
Yogibeer
YogibeerIn bepaalde streken van Soedan, rond de Nijl, wordt rundvee ook nu nog niet gebruikt voor het maken van kaas. Zij mixen de melk van hun nomadisch rondtrekkende vee met het afgetapte verse bloed uit de aders, en dragen dat mengsel als voedsel in een kalebas aan de schouder en leven daarvan. Een waarschijnlijk al sinds duizenden jaren onveranderde leefwijze die ca 6.000 jaren geleden ook in de destijds nog bestaande savannen aan weerszijden van de Nijl in Egypte voorkwam. Kaas hoort bij een gevestigde levenswijze met landbouw.
Ian
Peteur
Jammer is dat daarbij ook natuurlijke stoffen in een kwade reuk komen te staan. Een boel E-nummers staan voor onschadelijke of zelfs gezonde stoffen.
Yogibeer
PeteurMvdB
YogibeerYogibeer
MvdBMvdB
YogibeerYogibeer
MvdBYogibeer
YogibeerYogibeer
YogibeerJan Willem de Hoop
"Open zijn als je niets te verbergen hebt, lijkt me voor ingredienten voedsel relevanter dan gedrag mensen.Maar helaas werkt het dus andersom"
Yogibeer
En wat de EU betreft, deze beschermt met wetgeving zo'n 600 verschillende streekproducten in de EU, zie de:
Verordening (EEG) nr. 2081/92 van de Raad van 14 juli 1992 inzake de bescherming van geografische aanduidingen en oorsprongsbenamingen van landbouwproducten en levensmiddelen.
De verordening is in 1992 door de Europese Raad in het leven geroepen. Sindsdien kent de Europese Unie drie beschermingscategorieën voor streekproducten, namelijk:
de beschermde oorsprongsbenaming (BOB)
de beschermde geografische aanduiding (BGA)
de gegarandeerde traditionele specialiteit (GTS).
Er wordt een register bijgehouden van streekproducten die zijn erkend in een van deze categorieën. Op de lijst staan zo'n 600 streekproducten zoals balsamico-azijn uit Modena, Elzasser zuurkool en gorgonzola uit het noorden van Italië.
Voor elk beschermd product gelden strenge regels: een vast procedé en een afgebakend gebied waar wordt geproduceerd. De producten worden in principe alleen binnen de EU beschermd tegen namaak, namaak uit niet-EU landen is dus niet beschermd. Wereldwijde bescherming ligt moeilijk binnen de Wereldhandelsorganisatie (WTO).
Yogibeer
YogibeerYogibeer
Yogibeer1) Heel veel mensen stierven in het verleden aan "struma", een opgezwollen schildklier. Dat kwam omdat hun voeding te weinig jodium bevatte. Deze ziekte komt nu nog nauwelijks voor omdat jodium wordt toegevoegd aan zout en brood.
2) Veel mensen stierven aan anemie, bloedarmoede. Tegenwoordig wordt in streken, zoals waar ik woon een ijzerverbinding toegevoegd aan de melk, waardoor dat nu nauwelijks nog voorkomt.
3) Mensen en vooral scheepsbemanningen kregen vroeger scheurbuik wegens een gebrek aan vitamine c. Tegenwoordig komt dat nauwelijks nog voor omdat het hele jaar fruit beschikbaar is en vitamine c als antioxidant aan veel producten wordt toegevoegd. Een teveel ervan wordt simpelweg door het lichaam uitgescheiden.
Dus vroeger was voeding, en vooral een eenzijdige voeding met - door de bodemsamenstelling - gebrek aan bepaalde vitaminen en mineralen, de oorzaak ervan dat mensen gemiddeld eerder stierven dan nu.
Dutch guy
Voor het overige klopt er volgens mij ook weinig van alle beweringen. Ik ben helemaal niet thuis in de materie maar kan zo al uit mijn hoofd 1 beroemde journalist op dit gebied opnoemen, Wouter Klootwijk.
Maar goed, dat is inderdaad iemand die het riedeltje van deze mevrouw klakkeloos meeblaast. Omdat hij onderzoek doet en zich laat leiden door feiten en ratio, niet door emotie en jankverhalen.
En waar haalt deze dame eigenlijk de autoriteit vandaan om ons via de overheid een gezonde levenswijze en gezond eten door onze strot te douwen ?
Ik houd van mijn vrijheid.
Vrijheid houd ook in dat ik het aan NIEMAND verplicht ben om gezond te leven en om gezond te eten. Wie Godwint verliest de discussie, maar weet u wie er nog meer zijn volk verplichtte om vooral gezond te zijn ?
Het mag stupide klinken, maar ik laat me bij de keuze van wat ik eet vooral leiden door de vraag of het lekker is.
Of het gezond is of niet speelt geen enkele rol.
Dutch guy
Dutch guyWouter Klootwijk is een journalist die het riedeltje van deze dame NIET klakkeloos meeblaast.
MvdB
Dutch guyDutch guy
MvdBVerder heb ik vanavond gewoon mijn aardappeltjes gekookt in diwaterstofmonoxide met een snufje natriumchloride, natriumferrocyanide en siliciumdioxide als hulpstoffen, en on top of that in de salade een paar drupjes ascorbinezuur. Ik had er een kippenpootje bij. Zorgelijk is wel dat het geen chloorkip was zodat hij waarschijnlijk gelardeerd was met wat salmonellaatjes.
Na de cafeïne boost ben ik ethanoloplossing gaan drinken.
Het zal u verbazen, maar ik ben er nog steeds niet aan overleden.
AequalsA
Dutch guyHet is vreemd dat de schrijver van het artikel constateert dat de overheid als toezichthouder faalt en onder 1 hoed speelt met de industrie zowel op nationaal niveau als op internationaal niveau, maar desondanks MEER overheid als oplossing poneert.
Onafhankelijk onderzoek en onafhankelijk toezicht komt van onafhankelijk gefinancierde organisaties, van consumenten en uit de branche zelf. Niet van achterkamertjespolitiek.
Yogibeer
AequalsAAequalsA
YogibeerYogibeer
AequalsAAequalsA
Yogibeer-
En wat is het voornaamste verschil tussen nu en de jaren '80? Toen was de overheid (als percentage van het nationaal product) kleiner en kleinschaliger dan nu.
Yogibeer
AequalsAMijn stelling is dat de overheid vóór de jaren tachtig op haar eentje meer deed voor minder geld dan nu het hele systeem van zogenaamd geprivatiseerde instellingen.
Het MKB is een totaal andere zaak. Dat is bij de neoliberale overheid en banken van heden aan de laatste mem komen hangen, terwijl het in de jaren vóór 1980 gekoesterd werd als de motor voor de economie en waar de innovatie vandaan kwam.
Na rond 1980 is het MKB door de overheid losgelaten en overgelaten aan de grillen van de - neoliberaal gedereguleerde, op hol geslagen - banken. Voor deze banken was, en is, het MKB niet interessant want veel te risicovol. Wel was het MKB voor de banken goed genoeg om het allerlei nieuwe speciale bankproducten aan te smeren, zoals woekerpolissen, kostbare renteswaps, dubieuze beleggingshypotheken, zeer kostbaar bijzonder beheer inclusief inbeslagname en renteverhogingen en nog veel meer van soortgelijke rotzooi. En verder moest het MKB gaan concurreren met door de overheid gecreëerde zelfstandige dagloners, zoals de zzp-ers, en met degenen die zonder enig eigen kapitaal een BV konden oprichten. Het MKB was al privaat maar is door de overheid in de steek gelaten, met grote schade aan de economie en ten koste van de noodzakelijke innovatie. Een kleine overheid geregeerd door grote private ondernemingen is dus een ramp.
Yogibeer
YogibeerGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
Dutch guy
GuestMaar ach, misschien is het voor u een troost dat als ik een forse longkanker oploop ik genoeg tabaksaccijnzen heb betaald om de behandeling van te bekostigen.
Dutch guy
GuestMan (43) sterft op straat aan een hartaanval tijdens het lopen van de marathon van Amsterdam.
Is het nu raar om te beweren dat mijn levenswijze kennelijk gezonder is omdat ik 51 ben en geen marathons loop ?
Rob
Dutch guyGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
Yogibeer
GuestYogibeer
YogibeerSanne
YogibeerYogibeer
SanneYogibeer
YogibeerMogelijk vergeet ik nog iets. De toevoegingen dienden voornamelijk om een stabiele kwaliteit van het product te verkrijgen. Hoe de situatie nu is weet ik niet, in 45 jaar kan er veel veranderen.
Yogibeer
YogibeerLeprechaun
YogibeerYogibeer
LeprechaunLeprechaun
Yogibeerqt
Het oorspronkelijke Reinheitsgebot bevatte geen gist als ingrediënt, omdat dit micro-organisme toen nog niet ontdekt was. Voorstanders voerden aan dat bier dat volgens het Reinheitsgebot gebrouwen was, beter van smaak zou zijn dan bier waaraan bijvoorbeeld suiker was toegevoegd.
Naar aanleiding van een klacht bij de Europese Commissie in 1984, besloot het Europese Hof in 1987 dat het verbod op de invoer van (in het buitenland gebrouwen) bier, dat niet volgens hetReinheitsgebot gebrouwen was, het geldende vrije handelsverkeer binnen Europa onrechtmatig beperkte. Het Reinheitsgebot als zodanig bestaat heden ten dage dan ook feitelijk niet meer; wel bevat de Duitse Biersteuergesetz van 1923 (in de vorm van 1993) regels voor de samenstelling van bier. Het blijft geoorloofd om drank met allerlei toevoegingen te brouwen,
maar dan mag de benaming bier niet worden gebruikt.
Trivia
Eind februari 2005 bepaalde het Bundesverwaltungsgericht (rechtbank) in Leipzig dat de Klosterbrauerei Neuzelle in Brandenburg haar brouwsel Schwarze Abt, waaraan suiker is toegevoegd, toch "bier" mocht noemen. De brouwerij had hiervoor tien jaar lang een juridische strijd geleverd om deze drank als bier erkend te krijgen.
unqt
Maar uiteindelijk drink ik het Duitse bier/ pils omdat de Nederlandse produkten te zoet zijn en het schuim mij te snel neerslaat.
Yogibeer
LeprechaunLeprechaun
YogibeerYogibeer
LeprechaunLeprechaun
YogibeerSanne
GuestGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
Sanne
GuestSanne
SanneGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
betalende burger
GuestYogibeer
GuestGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
Sanne
GuestSanne
GuestGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
Sanne
GuestVeel wijn die je in de AH ziet wordt hier verkocht als wijn om mee te koken, niet om te drinken.
betalende burger
Guest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
Yogibeer
GuestMvdB
YogibeerNa de geld/geldt van Bewatcher kan ik deze niet door de vingers zien. Hierna zeg ik er nooit meer wat van, this one is for fun.....
Leprechaun
MvdBYogibeer
MvdBGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
diane
GuestGuest
De inhoud van deze bijdrage is verwijderd.
Yogibeer
GuestVaag vermoeden niet bevestigd dus.
Leprechaun
Consumenten de smaakbeleving laten ontwikkelen zou een goede bijdrage aan voeding-/ smaak-bewustheid zijn en verhoogt de waardering voor wat meer natuurlijk voedingspatroon.
Wij westerlingen concentreren ons (zijn ons bewust van) op 4 smaken te weten: zoet, bitter, zout en zuur. Sinds 2000 is door de FDA in Amerika een 5e smaak erkent, "Umami", een smaak/ geur die de Japanners ook nog kennen (denk daarbij aan het effect van sojasaus op vis)
Het wordt nu tijd de 6e smaak-sensatie die Japanners te leren herkennen, en dat is "Tenso", een moeilijker te duiden smaak. Het gaat in een richting van "al het goede van de betere smaken die elkaar ondersteunen en versterken".
De smaakbeleving op zo'n niveau gebracht en men laat de (chemische) toevoegingen wel achterwege.
ronaldvr
Als het écht zo slecht zou gaan dan zou je dat wel merken en zouden de mensen als ratten sterven, in ieder geval zou de leeftijd waarop mensen overlijden sterk afnemen.
Dus waar -anders dan de onderbuik- is het serieuze bewijs voor dergelijke paniek zaaierij?
Rob
ronaldvrronaldvr
Robhttps://www.washingtonpost.com/news/speaking-of-science/wp/2015/09/04/these-friendly-food-scientists-want-to-make-you-feel-good-about-eating-chemicals/