Eén tot twee triljoen dollar zweeft boven  financiële wereldmarkten en  blijft nog steeds onopgemerkt door de meeste analisten. Hun ogen en het pers vergrootglas zijn nog gericht zijn op de nasleep van de Griekse tragedie. Het ophoesten van financieringstekorten van Griekenland zal in vergelijking maar een schijntje blijken te zijn van de nieuwe financiële crisis, die van de Arabische revolutie.

Free cash flows van Golfstaten, Midden Oosten en Afrikaanse dictators, die in tientallen jaren vele honderden miljarden onderbrachten in het westen, meestal in obscure fondsen met ondoorzichtige generische namen, zijn, door de Arabische lente revolutie, plots losgekoppeld van hun eigenaren achter de schermen en zijn naamloos en stuurloos geworden.

Deels bevroren tegoeden door politieke embargo’s van de UN en deels verdwaald door machtsvacuüms smelten de van de gemeenschap gestolen fortuinen weg, vooral nu ze niet langer de bescherming genieten van solide westerse bankiers. Welke deugdelijke Europese of Amerikaanse bankier wil in deze tijden van een geheel nieuwe generatie van compliance officers zijn vingers nog branden aan hot money van sjeiks, emirs, farao’s, koningen of kolonels?

Kick Backs
Islamitisch bankieren beperkte despotische Arabische machthebbers al heel lang en veel te veel, zodat ze handig gebruik maakten van de mogelijkheden in het westen middels gedelegeerden uit hun midden. De vertrouwelingen zijn meestal lid van één of andere kruimel christelijke sektes, zoals Maronieten, Malankara Jacobieten, Chaldeewse katholieken, Egyptische Kopten of Syrisch Orthodoxe katholieken. Deze sycofanten werden in ieder kabinet binnen handbereik gehouden om commissionaire geldstromen voor beslissingsnemers, baksjisj en kick backs, te faciliteren. Een ieder herinnert zich nog de christen Minister van Buitenlandse zaken van Saddam Hussein, Tariq Aziz, die zijn leven aan de galg eindigde en de Iraakse ambassadeur Nadhmi Auchi, die voor de boel uit elkaar spatte met miljarden naar Londen uitweek.

De vogelvrij verklaarde bestuurders in hun Dagobert Duck zwembaden met oververhitte dollars hebben het dus moeilijk, maar men kan er zeker van zijn dat menigeen nu eerst zichzelf een zijn naasten bevoordeeld, hoewel ze regelmatig tegen de lamp van Aladin lopen en daarna meestal spoorloos van het toneel verdwijnen.

Virtuele betonrot
De onduidelijke bestemming van deze zwevende gelden, vormt door herlocatie en herinvestering een gevaarlijke verstoorder van het evenwicht op de financiële markten. Zo zouden Mubarak ‘s tegoeden nu al weer naar het nieuwe militaire kleptomane regime van Egypte vloeien, en door een zeef grotendeels terechtkomen in Zwitserse bankkluizen, wat neerkomt op actieve onttrekking aan de economie en dus een deflatoire werking meebreng. Ook de Gadaffi dollars lijken als sneeuw voor de zon te smelten ergens tussen Curaçao, Wenen en London.

In de City van London gonst het van de geruchten. Arabische King pins speuren nerveus naar hun banken, saldo’s en rendementen, zolang natuurlijk, hen die niet een mediavergrootglas en schijnwerper oplevert. Securitisatie van allerlei financiële transacties middels ondoorzichtig netwerken van derivaten, was eens de speeltuin van de heren, maar daarover hangt nu nog slechts een rottende ontbindingsstank. Vastgoed was eens een veilige vluchthaven, maar is nu veel te doorzichtig geworden. De kans om gepakt te worden met dubieuze of zelfs illegale financieringsconstructie is zo groot, dat zelfs het grootste vastgoed portefeuilles wegkankeren door virtuele betonrot.

Londense speeltjes van Arabische king pins

Private jet for sale
De eens rijkbedeelde bedienden van Islamitische dictators, een soort veredelde keurtroepen van trouwe Janissarie slaven, moeten vandaag stevig de broekriem aantrekken. Nog nooit hebben er daarom in het Verenigd Koninkrijk zoveel private jets te koop gestaan, en nog nooit hebben de dure speeltjes zo weinig opgebracht.

Onzekerheid dicteert de gemoederen. Koffiedikkijken, inshallah of niet, is verheven tot goddelijke profetieën van de Dervish. Het monopolie geld van voorheen is niet veel meer dan tot een chip op de roulette tafel geworden, en een ieder weet toch dat de casinobank altijd wint...