'Een zegen voor het land'. Zo noemde Diederik Samsom het tweede kabinet-Rutte in een interview met De Volkskrant. Het is typerend voor een politieke partij die geen flauw benul meer lijkt te hebben waarvoor ze ooit is opgericht.

Het wil nog niet zo vlotten met de pogingen om zakenbankiers uit de Londense City naar 'onze' Zuidas te lokken. Brexit of niet, het strenge Nederlandse bonusplafond blijft roet in het eten gooien. Dus willen D66 en ChristenUnie van die maatregel af: je reinste kiezersbedrog, want in hun verkiezingsprogramma's beloofden ze iets heel anders.

Het Reflection Paper van de Europese Commissie grossiert in delirieuze fantasieën, schrijft Ewald Engelen. Het klinkt vooral als het overschreeuwen van de eigen onzekerheid: hoe harder het Europese project begint te kraken, hoe hysterischer de Brusselse zelffelicitaties.

Vakbonden als de FNV moeten stoppen met het aannemen van een huiverige houding. ‘F*ck de polder,’ zegt Ewald Engelen. De Nederlandse vakbewegingen klampen zich namelijk liever vast aan harmonie dan dat ze op durven te komen voor de belangen van hun leden.

Half Europa viel over de 'drank en vrouwen'-opmerking van Jeroen Dijsselbloem, maar als je de Volkskrant mag geloven is de minister slachtoffer van een soort karaktermoord. Ewald Engelen vraagt zich af wat er bij de 'kwaliteitskrant' in vredesnaam met het idee van kritische politieke verslaggeving is gebeurd.

Als de dochter van Ewald Engelen nog op de basisschool had gezeten, dan had hij haar thuisgehouden uit protest tegen de Week van het Geld. De fris geboende bankmedewerkers die werkzaam zijn in 'de giftigste sector van het hedendaagse kapitalisme' bezitten namelijk geen greintje moreel besef.

In een Volkskrant-column betichtte Arnon Grunberg de Partij voor de Dieren ervan hetzelfde beleid ten aanzien van de Europese Unie voor te staan als de PVV. Volgens Ewald Engelen bagatelliseert Grunberg de kritiek op de EU en is zijn vergelijking met de PVV een dooddoener die hem ontslaat van de plicht om de argumenten van de EU-critici op hun merites te beoordelen.

Het Europese project heeft duidelijk zijn glans verloren, constateert Ewald Engelen. Tijd voor verandering, zou je denken. Maar de manier waarop EU-politici de euroscepsis onder burgers willen bestrijden, toont volgens Engelen vooral hoezeer Europese integratie intussen voor de politieke elite een geloofsartikel is geworden.

PvdA-lijsttrekker Lodewijk Asscher constateert dat de economische vooruitgang aan vele Nederlanders voorbij gaat. Een terechte constatering, maar volgens Ewald Engelen zoekt Asscher de oorzaken in de verkeerde hoek. Dat leidt tot een merkwaardig ‘progressief patriottisme’.

Het publieke debat over de plaats van de islam binnen de westerse culturen leidt volgens Ewald Engelen de aandacht af van veel urgentere zaken. Zoals de schrikbarende stijging van het aantal zelfmoorden in Europa en Noord-Amerika sinds het begin van de economische crisis. Zoals de nog altijd innige relatie tussen banken en politiek. En zoals de funeste gevolgen van het beleid van onze eigen multinationals in andere delen van de wereld.

De enthousiaste reacties vanuit Brussel op de verkiezing van Alexander van der Bellen tot nieuwe Oostenrijkse president stuitten Ewald Engelen tegen de borst. Ze onthullen de politieke vervreemding onder politici, stelt hij, vooral bij de middenpartijen. Welke oorzaken liggen hieraan ten grondslag?

‘Je hebt een dorp nodig om gevaarlijke banken in leven te houden,’ schreef Anat Admati. De Stanford-professor vecht sinds de financiële crisis tegen de macht van de banken en verzamelde inmiddels een waslijst aan mooipraterij. Aan deze kant van de oceaan zijn de zaken niet anders. Vind je het gek dat het electoraat het zat is?

Als de boodschap nu nog niet aangekomen is, weet Ewald Engelen het ook niet meer. Brexit, Trump, het ­Oekraïne-referendum — de weerzin van een groeiend deel van het electoraat jegens de elite is verpletterend.

In de strijd tegen het gefinancialiseerde kapitalisme hebben we weinig successen geboekt, meent Ewald Engelen. Eén daarvan, het wijdverbreide verzet tegen handelsverdragen TTIP en CETA, dreigt nu bovendien alsnog een verloren zaak te worden, zo stelt hij. Worden we alsnog in het pak genaaid?

Het begrotingsbeleid van Rutte 1 en 2 en de gevolgen daarvan hebben voor veel onvrede gezorgd. Volgens minister Dijsselbloem en consorten is Nederland dankzij het gevoerde beleid sterker uit de crisis gekomen. Ewald Engelen meent echter dat de burger een hoge prijs heeft betaald voor de begrotingsfetisj van de overheid, die het begrotingstekort belangrijker lijkt te vinden dan het welbevinden van haar eigen volk.