Dure geneesmiddelen houden de gemoederen bezig. Van Trump tot Edith Schippers, overal klagen politici over exorbitante prijzen. Maar de meeste medicijnen in Nederland zijn juist zo goedkoop dat er busladingen Belgen op af komen. Hoe zit dat? En is het wel zo mooi als het klinkt?

Door het optreden van verzekeraars worden zorginstellingen slachtoffer van hun eigen succes. Door een budgetplafond wordt het aantal patiënten dat zij mogen behandelen beperkt. Als het plafond is bereikt, moeten zorgaanbieders ‘nee’ verkopen of de geleverde zorg uit eigen zak betalen. Wat betekent dat voor de keuzevrijheid van patiënten?

De prijzen van geneesmiddelen rijzen de laatste jaren de pan uit. Waar arme landen al langer gebukt gaan onder die stijging, voelt het rijke Westen nu voor het eerst de pijn van dure medicijnen. ‘Medicijnen zijn geen luxeproducten, maar pure noodzaak,’ zegt hoogleraar Fatima Suleman.

De laatste jaren kampt de mensheid met een groeiend probleem: er is een wereldwijd tekort aan broodnodige medicijnen en de medicijnprijzen rijzen de pan uit. Verschillende organisaties zijn echter bezig met wat wel eens een serieuze doorbraak zou kunnen vormen.

Als minister van Volksgezondheid was Ab Klink belast met het vraagstuk van de stijgende zorgkosten. Het is daarom niet verwonderlijk dat hij als bestuurder van zorgverzekeraar VGZ het voortouw neemt in het aanjagen van 'zinnige zorg’. Onder de vleugels van de verzekeraar ontwikkelen tien zorginstellingen methodes om efficiëntere, betere én goedkopere zorg kunnen leveren. Hoe staat het daarmee?

Instellingen voor geestelijke gezondheidszorg (GGZ) worden verplicht medische data te delen met een grote dataverzamelaar. Dat leidde begin dit jaar tot hevig protest onder psychologen en psychiaters. Inmiddels heeft de Autoriteit Persoonsgegevens geoordeeld dat de wettelijke grondslag voor dit enorme dataproject ontbreekt. Hoe nu verder?

In discussies over de zorg wordt het eigen risico vaak aangewezen als de veroorzaker van betalingsproblemen en zorgmijding. Wat onderbelicht blijft, is de eigen bijdrage waarmee chronisch zieken en gehandicapten worden geconfronteerd. Die zorgt voor een stapeling van kosten en veroorzaakt zo een fikse aanslag op de portemonnee. Een kwart van de intensieve zorggebruikers zegt daardoor zelfs zorg te mijden.

Instellingen voor geestelijke gezondheidszorg worden gedwongen medische gegevens te delen met een grote dataverzamelaar. Zorgverzekeraars willen die gegevens gebruiken om GGZ-instellingen te betalen op basis van kwaliteitsscores. Experts waarschuwen voor deze methode en ggz-medewerkers komen in verzet. Patiënten weten ondertussen van niets.

De Tweede Kamer wil van zorgverzekeraars keurige nutsbedrijven maken en stemde dinsdag massaal voor een verbod op winstuitkering. Achmea raakte zo in paniek van het voorstel dat de verzekeraar pardoes zijn sociale masker liet vallen. Dat was niet de bedoeling! Eindelijk liep het tienjarig verbod op winstuitkering af en nu gooit de politiek roet in het rendement. Als Achmea dit had voorzien, was het concern nooit zieken gaan verzekeren.

Deze week besluit de Tweede Kamer over een wet om winstuitkering door zorgverzekeraars te verbieden. Hoewel verzekeraars claimen geen winstoogmerk te hebben zien zij met angst en beven uit naar dit voorstel. Wat gebeurt er als de Kamer deze wet aanneemt?

Twee jaar geleden kwamen huisartsen massaal in opstand tegen administratieve lastendruk en de invloed van zorgverzekeraars in de spreekkamer. Dit protest mondde uit in een manifest en een verzetsbeweging genaamd ‘Het Roer Moet Om’. Minister Edith Schippers en zorgverzekeraars beloofden verbeteringen. Hebben zij woord gehouden?

Tot het einde van dit jaar kunnen Nederlanders wisselen van zorgverzekeraar. Het overstapseizoen is dan ook in volle gang. Op allerlei manieren probeert de verzekeraar bestaande klanten te behouden en potentiële klanten te verleiden om de overstap te wagen. Jaarlijks kost deze campagne vele miljoenen euro’s. Hoe belangrijk is die marketingmachine? En wat is precies de maatschappelijke winst?

De beloningen van ziekenhuisbestuurders zijn flink teruggedrongen door de Wet Normering Topinkomens. Hoe anders is dat voor medisch specialisten: zij worden volledig ontzien. Nederlandse vrijgevestigde specialisten zijn zelfs de best verdienende van Europa. Hoe is dat mogelijk?

Mensen zijn bereid ongeveer 17 procent van het inkomen te besteden aan zorg. Voor betere ouderenzorg willen we eventueel meer belasting betalen maar voor de jeugdzorg liever niet. Het contact met de huisarts wordt doorgaans goed beoordeeld, maar de apotheker brengt het er een stuk minder vanaf. Dit zijn enkele resultaten uit het FTM zorgpanel.