De huurtoeslag geldt als een belangrijke en succesvolle regeling, bedoeld om de kwetsbaarste huurders te ondersteunen. Er zitten echter tekortkomingen in die huurders zwaar op kunnen breken. We zetten er een paar op een rij.

Het aanbod van huurwoningen is veel te klein, vooral in de vrije sector. Jasper de Groot, directeur van huurwoningensite Pararius, weet als geen ander waar het fout gaat, en hoe de dramatische situatie op de woningmarkt kan worden opgelost.

Nederland heeft te maken met een forse tegenslag wat betreft de Parijse klimaatdoelstellingen. Het gaat de woningcorporaties niet lukken om voor 2021 hun woningvoorraad gemiddeld op energielabel B te krijgen. Hoe kan het dat een belangrijk en goed te plannen project toch zo’n vertraging oploopt?

Je zou verwachten dat met de komst van Ronald Plasterk als minister van Wonen, er een frisse wind zou gaan waaien. Daarvan blijkt geen sprake. De sociaal-democraat wil, net als zijn liberale voorganger, sociale woningen overhevelen naar de vrije sector. Resultaat: nog langere wachttijden voor een corporatiewoning en te weinig nieuwbouw in de vrije sector.

Hoe ziet de Nederlandse woningmarkt er écht uit? Twee kaarten maken dat pijnlijk zichtbaar. De ene gaat over de koopsector en de andere over de huursector. Uit beide blijkt dat zowel huurders als kopers in het middensegment de klos zijn. En niet alleen in de Randstad.

De woningcorporaties willen weer ouderwets veel woningen bouwen. Geld is het probleem niet, maar is er wel genoeg grond voor al die woningen? En hoe zit het met de beschikbaarheid van bouwvakkers, van wie er duizenden tijdens de recessie zijn gestopt? Er moet veel gebeuren willen de corporaties hun doelstellingen kunnen halen.

Er lijkt weinig systeem te zitten in wat eigenaren per gemeente aan vastgoedbelasting moeten betalen. Het is in de eerste plaats geluk hebben met je woonplaats. Toch zit er een zekere orde in de chaos. Het leidende principe lijkt te zijn dat de zwakste schouders de zwaarste lasten moeten torsen.

De meeste woningeigenaren zien graag een lage WOZ-waarde, want dat drukt onder meer de Onroerende Zaakbelasting (OZB). Vreemd genoeg geldt op gemeentelijk niveau dat een hoge gemiddelde WOZ-waarde samengaat met een lage OZB. Hoe zit dat?

De doorstroming vanuit de corporatiesector stagneert. Voor veel mensen met een middeninkomen is het moeilijk om een huurwoning te vinden. Investeerders hebben te weinig interesse in de bouw van goedkopere vrije sectorwoningen. Oud-burgermeester van Eindhoven Rob van Gijzel kreeg van de minister de opdracht om dit probleem aan te pakken. FTM vroeg hem naar zijn plannen.

Amsterdam heeft de groepsverhuur van vrijesectorwoningen afgeschaft. Iedere groep van drie of meer eenpersoonshuishoudens die een woning deelt, wordt sinds 1 januari beschouwd als een verzameling kamerbewoners. De private verhuurders zijn boos, want de WOZ-waarde van hun bezit keldert erdoor.

Minister Blok introduceerde een nieuwe categorie huurwoningen: studioappartementjes voor de vrije sector. Vastgoedbeleggers moesten zich werpen op dit format voor jonge professionals. Het plan ligt ondertussen op apegapen. Amsterdam blokkeert de bouw via de erfpacht.

Stef Blok is afgezwaaid als minister van Wonen en Rijksdienst. De VVD’er heeft de laatste jaren de sociale huurmarkt flink op de schop genomen. Daarmee wekte hij vaak veel weerstand. Hoe moeten we zijn beleid, vrij van ideologisch getinte emoties, beoordelen?

Vestia sleept Deutsche Bank voor de rechter. In Londen. Deutsche heeft volgens de dagvaarding via een corrupte kasbeheerder grote aantallen gevaarlijke derivaten aan de corporatie verkocht. Een bank is een instituut, maar daar werken gewoon mensen van vlees en bloed. Wie zaten er persoonlijk aan de knoppen bij dit derivatenschandaal?

Carel van Eykelenburg was net voor de bui binnen. Een jaar na zijn aantreden als topman van de Bank Nederlandse Gemeenten, in 2008, ging het maximumsalaris voor zijn functie naar 345.000 euro. Hij zit nu op het dubbele. Twee PvdA-Kamerleden vinden dat te veel en trokken bij minister Dijsselbloem aan de bel.

In Engeland zal over vijf jaar zeker 20 procent van de woningen in de fabriek worden gebouwd en kant-en-klaar opgeleverd. Dat gaat veel sneller en is goedkoper. In Nederland zijn er vele kleinere initiatieven, maar de schaal waarnaar de Britten streven is niet in zicht.