Sinds de kredietcrisis is innovatie in de bankenwereld een onderwerp van politieke discussie. Echt innoveren in het bankwezen blijkt alleen nagenoeg onmogelijk: na twee jaar pingpongen tussen De Nederlandsche Bank (DNB) en het Ministerie van Financiën krijgt de ‘depositobank’ geen bankvergunning. Volgens de initiatiefnemers ontbreekt het bij Dijsselbloem en DNB vooral aan de wil om te innoveren en is dit ‘slechts het topje van de ijsberg.’

Vandaag begint de Week van het Geld en zullen er allerlei activiteiten plaatsvinden om kinderen te leren omgaan met geld. Ter gelegenheid van deze week ging Follow the Money langs bij de makers van het educatieve bordspel Money Maker om een potje te spelen. Het werd een spannende en leerzame avond.

In tegenstelling tot zijn evenbeelden in Frankrijk en de VS hoor je Geert Wilders zelden tot nooit kritiek leveren op de financiële sector. Dat is interessant, want juist die sector is in het populisme van het post-crisistijdperk vaak de gebeten hond. De vraag is echter of al het boegeroep iets op gaat leveren.

Twee Kamerleden van het CDA pleitten in een opinieartikel in Het Financieele Dagblad voor het beperken van de vermogenseisen die aan banken worden gesteld. Ewald Engelen hoort in hun pleidooi vooral het geluid doorklinken van de banken zelf, die er belang bij hebben om de kapitaaleisen zo beperkt mogelijk te houden.

Nieuwe Europese regelgeving verplicht banken om straks de betaalgegevens van hun klanten aan derden door te geven. Daar mogen ze echter geen geld voor vragen. Jan Dwarshuis ziet wel een verdienmodel voor banken in het tegenovergestelde: het heel goed beschermen van de privacy van hun klanten. Dat wordt ook steeds noodzakelijker.

De klappen op de woningmarkt tijdens de grote financiële crisis zijn niet opgevangen door banken, maar door de rest van de maatschappij: huiseigenaren, overheid en ondernemers. Dat constateert De Nederlandsche Bank. Het is zorgwekkend dat de banken hier zo makkelijk mee zijn weggekomen, meent Hans de Geus.

De gouden standaard bestaat al lang niet meer, maar toch hecht de Nederlandse staat nog erg veel waarde aan goud. Onzin, vindt gastauteur Ewoud Jansen, want het edelmetaal heeft niks meer met ons geld te maken. Ook bitcoins kun je maar beter niet als betaalmiddel gebruiken. Zonder centrale regels is elk geldsysteem zeer wankel.

Lof alom voor de regering naar aanleiding van de Miljoenennota. Ons land kruipt uit het economische dal, aldus de landelijke pers, en de regering heeft het goed gedaan. Maar vanwaar dan toch die aanhoudende onvrede onder de bevolking, vraagt menig journalist en politiek commentator zich af. Eric Smit ziet legio redenen voor frustratie en woede.

Onafhankelijk analist Roel Gooskens doorziet een IPO als geen ander. In dit artikel een korte beschouwing over de regels van het spel bij zo'n beursgang — zoals hij ze ziet. In een serie vervolgartikelen komt dan ook de praktijk aan de orde. Stevig onderbouwd, zoals we van Gooskens gewend zijn. Hij kijkt naar IPO’s van de laatste jaren en kijkt vooruit naar nieuwe. Maar nu eerst de regels van het Gooskens' hoera hoera, IPO!-spel.

Banken hadden in de kleine lettertjes een manier gevonden om klanten te ontmoedigen bij de rechter hun gelijk te halen. Na kritiek op deze onevenwichtige bepaling hebben banken deze financiële drempel weggenomen. Dat blijkt uit de nieuwe Algemene Bankvoorwaarden, die donderdag zijn gepubliceerd.

Deutsche Bank beleeft zware tijden. De beurswaarde is met 90% gedaald ten opzichte van 2007 en de financiële problemen zijn groot genoeg om een systeemcrisis te veroorzaken. Jan Dwarshuis ziet parallellen met Citigroup, en vreest dat de EU er niet aan zal ontkomen om Deutsche Bank te redden als die dreigt om te vallen.

Waarom, zo vraagt Ewald Engelen zich af, doen politici in verschillende Europese landen zo'n enorme moeite om zich in de nasleep van het Brexit-referendum als aantrekkelijk vestigingsland te presenteren voor grote banken uit de Londense City? Wat schieten we ermee op als die instellingen zich bij ons komen vestigen?

Het lijkt erop dat banken nog niet een derde zullen vergoeden van de schade die ze hebben veroorzaakt met het verkopen van renteswaps aan ondernemers in het midden- en kleinbedrijf. En dat terwijl het van meet af aan duidelijk was, zo betoogt Pieter Lakeman, dat een swap bij deze groep klanten per definitie een inferieur product was voor het afdekken van renterisico.

Banken hebben liever niet dat klanten procederen. Daarom is in de algemene bankvoorwaarden bepaald dat als je een rechtszaak verliest, de bank de advocatennota spontaan van de rekening mag afboeken. Kan zo’n belemmering van de toegang tot het recht juridisch wel door de beugel? In opdracht van Follow The Money nam de Universiteit Leiden de kwestie onder de loep.

Als banken meer op leningen verliezen dan ze hadden verwacht, mogen ze die verliezen dan op bestaande klanten verhalen? Die vraag staat centraal in een lopende rechtszaak die een grote impact kan hebben op de kredietpraktijken van banken.