Economische groei is over de hele wereld een doel met de allerhoogste prioriteit. We staren ons daarmee blind op cijfers die weinig zeggen over het daadwerkelijke verschil tussen armoede en welvaart. Bovendien riskeren we meer kapot te maken dan ons lief is. We noemen het groei, maar dat is het in veel gevallen niet.

De EU kampt met veel problemen, zo bleek ook donderdag weer tijdens ‘een gepeperd gesprek over de EU,’ georganiseerd door Follow the Money. Het grootste probleem is het beantwoorden van de vraag wat het verhaal over de EU zou moeten zijn.

De chartale euro bestaat nu 15 jaar. Maar het enthousiasme over de munt houdt niet over. Na het Brexit-referendum klinkt steeds vaker de roep om het opgeven van de euro. Tegenstanders claimen dat de kosten daarvan schrikbarend hoog zullen zijn. Voorstanders beweren het tegenovergestelde. Wie heeft gelijk?

Op 1 en 2 december vindt in Pakhuis de Zwijger te Amsterdam MoneyLab plaats, een internationaal congres dat alternatieven onderzoekt voor ons huidige financieel-economische stelsel. In de aanloop naar het congres publiceert Follow the Money elke week een artikel van iemand die op MoneyLab zal spreken. Deze week schrijft de Amerikaan Max Haiven over de ontspoorde rol van financiële instellingen in onze economie en ons dagelijks leven.

Rechts wil meer markt, links meer overheidsingrijpen. Het wordt hoog tijd dat we dit soort stereotypen verlaten, schrijft S. de Beter. We moeten wezenlijke discussies gaan voeren over geschikte combinaties van centrale en decentrale besluitvorming. Alleen zo kunnen we stappen zetten om het marktmechanisme naar behoren te laten functioneren.

Rethinking Economics NL lid Maarten Kavelaars was in Brussel om te praten over de toekomst van de Europese Unie. Wat werd er precies besproken? En wat heeft dat te maken met het verbeteren van het Nederlandse economieonderwijs? Een beschouwing.

Door het dereguleren van de arbeidsmarkt en de geldmarkt heeft de overheid welbewust economische onbalans gecreëerd, schrijft econoom Ton Korver in zijn eerste bijdrage voor FTM. Veel van zijn vakgenoten hebben daar echter geen oog voor, constateert hij, omdat in hun professionele belevingswereld geen plaats is voor tekorten, maar enkel voor schaarste.

Deze week is de Nederlandstalige versie verschenen van het nieuwe boek van Nobelprijswinnaar Joseph Stiglitz. De Amerikaanse econoom concludeert daarin dat het euro-experiment is mislukt en zo spoedig mogelijk vervangen moet worden door een nieuw monetair systeem van een ‘flexibele euro’. De Nederlandse euro-researcher André ten Dam schreef voor FTM een recensie van Stiglitz’ boek.

Het begrotingsbeleid van Rutte 1 en 2 en de gevolgen daarvan hebben voor veel onvrede gezorgd. Volgens minister Dijsselbloem en consorten is Nederland dankzij het gevoerde beleid sterker uit de crisis gekomen. Ewald Engelen meent echter dat de burger een hoge prijs heeft betaald voor de begrotingsfetisj van de overheid, die het begrotingstekort belangrijker lijkt te vinden dan het welbevinden van haar eigen volk.

Zijn de lonen in Nederland te laag, stijgen ze te langzaam, of zijn ze juist goed? Vandaag spreekt onze columnist Robin Fransman in de Tweede Kamer de vaste Kamercommissie Sociale Zaken toe over dit vraagstuk. Op FTM lees je zijn betoog.

De industriële productie in de Verenigde Staten blijft achter bij de verwachtingen. Amerikaanse bedrijven produceren minder dan ze zouden kunnen produceren, en dat vindt Jan Dwarshuis een verontrustende ontwikkeling — met name omdat de achterliggende oorzaken ervan hem onduidelijk zijn.

Afgelopen week kwam adviesbureau McKinsey met een rapport over nieuwe sociale ongelijkheid. Ewald Engelen bespeurt intellectuele kwaadwillendheid in een onoverzichtelijke wereld waar McKinsey rapporten schrijft die zo uit de koker van de SP hadden kunnen komen.

Velen voelen en weten dat er iets grondig mis is met de wereldeconomie, maar ze kunnen de vinger er niet echt achter krijgen. Diverse macrocijfers ogen gelikt, maar de portemonnee van de burger blijft een echoput — om over dat beloofde zorgeloze pensioen maar te zwijgen. Een groeiend gevoel van naderend onheil doet het vertrouwen in onze centrale bankiers verder afkalven. Hoe heeft het zo ver kunnen komen?

Al jaren verlaagt de ECB de rente en koopt schuldpapier op om de economie een oppepper te geven. Succes blijft uit. Nu duikt een oud idee van Milton Friedman weer op: gratis geld! Iedereen, van baby tot bejaarde, elke maand 1.000 euro op z'n rekening. Geweldig, toch? Of misschien toch niet? De economen worden het niet eens.